Hele goede vraag torn ik struikelde daar ook al over .

Ik vraag me soms ook af en het is mosterd na de maaltijd , maar hoe komt het toch dat men geen verantwoording neemt tijdens de relatie ? Dat juist wanneer ze zeggen zo onwijs gelukkig te zijn met de ware niet op tijd hun storende gedrag kunnen (laten) corrigeren al tijdens de relatie. Ik snap dat het om een verslaving gaat, ongepast gedrag vertoont waar je ergens geen controle op had en het is aan jou om voor jezelf na te gaan of dit echt een verslaving is, of dat jij dacht dat het wel moest kunnen, dat jij jezelf deze spanning en pleziertje gunde omdat het je ego streelde en dacht hierdoor beter te functioneren. Misschien een beetje egoistische inslag , want jij had waarschijnlijk het complete geluk, aandacht van alle kanten . Jij wel ....
Wordt tijdens zo'n relatie dan nooit afgevraagd : stel dat zij dit zou doen hoe zou ik dat dan vinden? waarom was het niet goed genoeg zoals het was , jij en je ware liefde.

Nee hoor je bent geen vreemde eend op deze site en wij zijn hier met zijn allen zeker niet om te oordelen , slechts te reageren met enig respect voor een ander zijn gevoelens, hopen dat je een ander een beetje tot steun kunt zijn.

Allereerst ontzettend bedankt voor je reactie. Begrijpelijk dat je vragen hebt. Ik heb ze geprobeerd zo goed mogelijk te beantwoorden. Het helpt mij om er over na te denken hoe anderen tegen mijn situatie aankijken. Zo kan ik dit meenemen in een eventuele volgende relatie waarin ik niet opnieuw in mijn valkuilen wil stappen.
Ik hoop dat de lezers er nog een touw aan vast kunnen knopen want het zijn weer behoorlijk wat woorden bij elkaar.

Mijn behoefte/verslaving is waarschijnlijk niet de grootste reden tot haar besluit. Het feit dat ik het niet eerlijk aan haar verteld heb is vermoedelijk de grootste reden. Hierdoor vertrouwt ze mij niet meer. Wat helemaal terecht is, want ze heeft me genoeg kansen gegeven om het aan haar te vertellen, maar dit durfde ik niet omdat ik bang was haar pijn te doen ermee, of haar misschien kwijt te raken. Ik loog dus zodat mijn verslaving in stand gehouden kon worden.

Ik zie wat je bedoelt en waar je naar toe wilt. Je denkt dat mijn foute behoefte misschien wel in stand was gebleven wanneer ze in een helpersrol gestapt zou zijn, en de relatie niet verbroken zou hebben? Ik weet niet hoe het dan verlopen zou zijn. Ik sta, en stond samen met haar, wel zo in het leven dat ik mijn fouten kan erkennen. Wellicht zou ik ook dan stappen ondernomen hebben. Misschien op een andere manier. Geen idee.

Ik was al flink geminderd. In de tijd vóór deze relatie was mijn behoefte veel erger. Maar toen deed ik, behalve mezelf, er niemand kwaad mee. Ik hoopte het uiteindelijk zonder hulp en zonder er ooit met iemand over te praten te kunnen verhelpen. Ik was dus wel bewust van de verslaving. Maar dat ik het in mijn eentje zou kunnen was dus een grote inschattingsfout, of te hoog gegrepen. Ik ben dan ook ontzettend blij dat deze vervelende werkelijkheid nu wel op een vervelende manier boven tafel is gekomen dankzij haar. Wat dat betreft ben ik ook jaloers op haar, hoe zij in het leven staat en ermee om kan gaan. Zelfs nadat ik haar dit aangedaan heb heeft ze me geholpen en blijft ze goed voor me. Want ik moet ook inzien dat het besluit geen contact meer te hebben, hoe moeilijk het ook is, een weldaad is van haar richting mij (en natuurlijk ook voor zichzelf/zelfbescherming).

Hierover bestaat geen onduidelijkheid. Verantwoordelijkheid ligt bij mij. Zie voor uitleg hierover de reactie op het bericht van hortensia.

Misschien dat ‘slechte gedachtes over mijn ex creëren’ nog iets verder uitgelegd moet worden. (Ik moet zeggen dat deze regel er op het laatste moment nog tussengevoegd is door mij). In mijn karakter zit (tenminste, dat hoopte ik altijd) dat ik nog geen vlieg kwaad kan doen. Hierdoor heb ik om het minste en geringste al spijt wanneer ik iemand anders bijvoorbeeld beledig, pijn doe, verneder, onrecht aandoe, boos maak of gebruik. Ik doe dit eigenlijk nooit bewust. Ik weet dus bijna zeker dat ik de rest van mijn leven een schuldgevoel over hou aan deze relatiebreuk. Nu kun je zeggen dat dit terecht is, maar ik baal hier ontzettend van. Door slechte gedachtes te bedenken/te accentueren kan ik meer vrede hebben met de breuk.
Met slechte gedachtes bedoel ik dan bijvoorbeeld dat we misschien uiteindelijk op andere vlakken ook niet 100% bij elkaar pasten. En ik probeer de dingen/gewoontes te herinneren die ik wel geaccepteerd had, maar die ik minder prettig vond aan haar. Ook al zijn dit nauwelijks dingen geweest. Het is natuurlijk zoals genoemd door hortensia wel enorm egoïstisch maar het helpt me in deze (ldvd-)crisis wel. Want als het toch niet werkte is het maar beter zo.

Sorry, ik probeerde de mindset-reactie onder het betreffende bericht te posten maar dit lukte niet.