Bedankt voor je reactie gisteren ikhoopopbeter. Het heeft me goed gedaan. Denk het toch want daarna had ik een vreemd gevoel van rust bijna. Kan zijn dat ik misschien ook een beetje apatisch word van tijd tot tijd..
Een aantal dingen die je vertelde kwamen blijkbaar ook ergens aan ondanks heel het kluwen in mijn hoofd en hart.
Het stelt me gerust dat de kans erinzit dat ik later niet meer word geconfronteerd met het niet verwerken van de dood van mijn broer. Het leek uitzichtloos om nu eerst de breuk te moeten verwerken en daarna nogmaals de dood van mijn broer.
Wat mijn ex betreft..goh elke dag zijn er zoveel emoties. Vanmorgen was ik boos, nu weer droevig en straks voel ik plots weer niets. Wel blijft de drang hem iets te sturen. Natuurlijk kan je hier niet alles neerschrijven dus het beeld dat ik weergeef van wat "ons" was zal nooit volledig zijn. Ik geloof wel dat hij me fantastisch vind en dat er bepaalde karaktertrekken zijn waar hij niet omheen kan zoals hij zei.
En toch vraag ik me af hoelang hij al aan het afsluiten was in onze relatie. Het kan niet zijn dat je dat niet gedaan hebt toch? Anders stap je niet zomaar plots in een andere relatie. Twee weken voor hij iets met dit meisje begon en de breuk er net was vroeg ik hem of er iemand anders was. Daar moest ik me geen zorgen over maken was zijn antwoord. Twee dagen later spraken we elkaar over de telefoon. Een aardig gesprek..Hij vond dat we teveel scheelden in karakter. Er was teveel ruzie, hij vond geen rust in de relatie. Hij had een aantal dingen anders aangepakt (zijn contact met zijn ex) omdat ik me daar niet zo goed bij voelde en eigenlijk wou hij dat allemaal niet zo. Maar hij miste me wel. Diezelfde avond is hij langsgekomen. We hebben samen geslapen maar er was iets anders. Hij was anders. De dag erop wist hij me te vertellen dat hij het gevoel had dat hij fout bezig was. Uiteindelijk na lang aandringen zei hij me dat hij op het moment geen relatie met me wou maar dat dat gevoel nog wel kon veranderen. Hoe kon ik me daar nu in vinden? Dus heb hem gezegd dat ik dat niet kon. Dat dat niet eerlijk was. De dag erop stuurde hij me nog een berichtje om te kijken of het beter met me ging. Was de dag ervoor nogal erg geschrokken...Heb maar iets kort teruggestuurd en wou dat ik het anders had aangepakt toen maar soit.
De dag erop wist hij niet meer hoe wat hij voor me voelde en tegen de avond voelde ik me oneerlijk behandeld en boos. Toen zei hij me dat hij niet meer van me hield. Een week geen contact meer gezocht, wel een brief geschreven zonder verwijten, met liefde, over de fouten die ik had gemaakt. En die heb ik gemaakt. Kreeg een berichtje de dag erop waarin stond dat hij het heel knap geschreven vond, dat hij een traantje had weggepinkt en dat hij dacht dat ik hem niet begreep x. Hoop setelt zich dan in je hart maar fout..Dat weekend had hij de keuze gemaakt bij het nieuwe meisje te zijn. Nog een aantal berichten gestuurd maar enkel koude antwoorden. Hij voelde geen pijn, hij had zich erover gezet en ik moest dat ook doen. Ik vond wel iemand anders want ik verdiende het. Toen stierf mijn broer...
De dag dat hij stierf heeft hij gebeld. Ja toch wel..daarvoor moest ik het gewoon laten zei hij want er ging toch niets veranderen. Was toen zo van de wereld. Weet zelfs niet meer wat ik hem vertelde..
Hem nog een aantal berichten gestuurd diezelfde middag maar hij maakte zich vooral ongerust dat er nieuwe verwachtingen werden gecreëerd. Nu ja..
Aangezien ik hem nog nooit zo koud had gezien dacht ik wel dat er iemand anders in het spel moest zitten. Stom dat ik er zelfs achter vroeg die dag.. Heb hem een aantal dagen niet gehoord toen, hij had het druk..Ik mocht wel eens drie dagen later bellen. Duh?? Heb ik niet gedaan. Wel de dag voor de begrafenis van mijn broer..en twee dagen later, de dag na de begrafenis en spijtig genoeg mijn verjaardag. Het tweede gesprek was anders dan het eerste..In eerste instantie zei hij in het eerste gesprek dat hij geen contact meer wou omdat hij zijn nieuwe relatie een kans wou geven maar zelf ook niet wou blijven hangen aan iets. Dat contact met een ex toch altijd anders zou zijn. Het tweede gesprek eindigde hij met Tot later. Maar eerlijk gezegd denk ik dat hij dit eerder een beetje zei omdat hij niet goed wist wat anders te zeggen en uit medelijden. Twee dagen later heb ik hem nog een bericht gestuurd. Heb gezegd dat ik hem miste, elke seconde. Dat ik wist dat hij verderging en dat ik het ook zou proberen. Dat ik nog hoopte dat hij terugkwam, dat hij begreep dat we bij elkaar hoorden etc. Dat de hoop soms gewoon weg was. Dat we er wel door zou geraken en dat ik wel beter zou vinden maar dat ik hem miste. Geen sms om een antwoord op te krijgen en dat kreeg ik ook niet. Dat is nu 11 dagen geleden...flink van me ook al klinkt het niet lang..
Nu volhouden...
Hoop is er nog altijd, maar misschien houdt dat me misschien nog een beetje staande..
Ik hou van hem maar misschien heb je gelijk, misschien waren we niet voor elkaar bedoelt. Het doet alleen pijn als ik eraan denk dat het nieuwe meisje misschien wel zijn ware zou zijn .