Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik weeral aan mijn ex.
Eergisteren was de laatste keer dat ik ze gehoord had.
Ze had me gebeld en hebben 1 uur aan het kletsen geweest.
Langs de ene kant was ik opgelucht om ze te horen en langs de andere kant komen er terug gevoelens en verlangens los.
Gisteren en vandaag heb ik dan ook de tegenbots mogen ontvangen.
Je verwacht dan steeds dat ze terug iets zou laten weten maar neen...
Elke telefoontje dat ik nu krijg denk ik van ja ze is het terug maar steeds word ik teleurgesteld.
Ik ben er een tijd van uitgegaan dat ik ze niet meer zou horen en dat ze niets meer zou laten weten en dan heb je dat gevoel ook niet. Nu je terug wat aandacht krijgt laat je dat gevoel terug binnen en wordt je steeds weer op je hart getrapt.
MIjn verstand zegt laat het zo tis echt wel beter.
Mijn gevoel daar en tegen verlangt echt naar haar.
Ik ben echter bang om ze kwijt te zijn maar ik vermoed (en ik vind het wel spijtig) dat het beter is zonder.
Ik hoop dat ik het volhou om zelf niets te laten weten.
Als ik het moeilijk krijg sms ik het berichtje dat ik wou sturen naar een vriend.
Kwestie van toch u gevoel te kunnen zeggen.
Man man man tis allemaal niet gemakkelijk... Liefde kan zo mooi zijn maar het doet verdomt zoveel pijn.
Alle LDVD bedankt dat ik hier mijn zeg je kan en mag doen... Het lucht echt wel op.
Tis toch ongelofelijk dat er zoveel mensen zijn met gelijkaardige problemen...
We komen per dag honderder mensen tegen maar we merken meestal niets aan elkaar.