heb me vandaag op mijn vrije dag best vermaakt
maar dan komt 's avonds weer dat verdriet en moeilijke gevoel opzetten
je zou me bellen, mailen in ieder geval wat van je laten weten en zoals zo vaak is dat weer niet gebeurd
dan ga ik me weer zo gedragen als ik absoluut niet wil
word weer wanhopig voel me alleen op de wereld met mijn verdriet en voel dat ik moet oppassen om niet in een zwart gat te vallen
zal wel weer bij mijn leerproces horen, maar wanneer leert de persoon waar ik mee ben het eens?
weet niet of dit de manier is waarop ik door wil gaan
zal wel weer gaan slapen en dromen dat alles goed komt en dan wakker worden en het weer op je af voelen komen
dan weer braaf naar je werk en het onbegrip weer zien op de gezichten van sommige van mijn collega's, want ja wat ik heb meegmaakt is niet half zo erg als van haar, dus wat zeur ik nu?!
maar ik weet het...er komt een tijd dat ik me heus wel weer beter zal voelen en ik zal weten dat ik de juiste beslissing heb genomen, maar ik wil niet de juiste beslissing nemen, ik wil dat hij zich inzet om er wel iets van te maken
maar dat zal wel nooit gebeuren, want iemand die kiest voor iemand niet zien in plaats van elke dag zien, dat zal wel nooit zo veranderen dat het verenigd kan worden met mijn gevoel