Hallo allemaal, hier ben ik al terug...
Ik heb deze site een tweetal jaar geleden ook regelmatig bezocht. Gelieve echter geen rekening meer te houden met dat bericht van destijds...het heeft absoluut niets met het huidige te maken. Ik kan het niet verwijderen, dus...negeren maar.

Nu zit ik dus alweer met een relationeel probleem...bij mij lijkt het ook wel op wat ik bij iemand anders in haar blog lees nl. 'Patent op foute mannen'...alhoewel er heus ook wel foute vrouwen bestaan...dat ga ik zeker niet betwisten. Maar ik ben een vrouw ...en heb zelfs na het lezen van het hierbij voorgestelde boek, blijkbaar nog steeds mijn les niet geleerd.

De man die me nu zo plotsklaps verlaten heeft, moet ongetwijeld een goed acteur geweest zijn. Ik heb er op voorhand niks van gemerkt. Ik heb hem altijd gekend als een lieve, zeer attente man, maar het was wel een moeilijk prater. Hiermee bedoel ik dat hij vlot kon praten over koetjes en kalfjes, zelfs soms details vertelde waaraan je eigenlijk geen boodschap had. Maar als het ging over zijn innerlijke gevoelswereld...dan was het duidelijk anders gesteld. Ik ben misschien wel dom geweest maar nadat we ongeveer een jaar samen waren voelde ik me min of meer verplicht om onze relatie naar buiten te brengen. Voordien wist er (buiten onze familie en buren) niemand iets af van onze relatie. Ik wist nl. dat als dit zou uitkomen ik ongetwijfeld mijn werk zou verliezen en voor hem zo mogelijk nog grotere gevolgen zou hebben... Ik had een zogenaamde 'voorbeeldfunctie' in de GGZ, waarbij 'samenwonen' niet toegelaten was...nu, ik had geen andere keuze vermits ik een scheiding achter de rug had en een nieuw kerkelijk huwelijk dus niet mogelijk was.

Okee, we namen samen de bluts en de buil erbij of droegen de gevolgen hiervan. Die waren niet zo gering, een groot weddeverlies en gaan werken op een grote woon - werkafstand. Ik sta dan wel in het onderwijs,en heb al die extra vakantieperiodes, maar de opvang van de kinderen (8 en 11 jaar) tijdens de schoolweken kon ik zelf niet. Ik kwam 's avonds pas thuis rond 19.30 uur. De meisjes zijn dan wel goede leerlingen, maar ze zijn te jong om alleen te blijven.
Mijn vriend heeft hen altijd goed opgevangen en zorgde ervoor dat ze niets te kort kwamen.
En dan ineens, de avond van 22 juni...was hij weg, zonder enige reden, motief na te laten.

Wij stellen ons dus enorm vele vragen?
Van zijn familie horen we ook niets...! Ze kwamen hier nochtans vaak op bezoek...Blijkbaar vinden sommige mensen het heel normaal dat je zomaar met de 'Noorderzon' heengaat en geen teken van leven meer geeft.
Ik heb zijn moeder enkel die vrijdagavond zelf (in paniek)getelefoneerd én zij reageerde heel koeltjes en voegde er nog aan toe dat ze niet tussen onze relatie kwam. Verder zei ze nog:'Je bent wie je bent hé', wat ik een heel eigenaardige reactie vond, maar op dat moment stond ik zo perplex dat ik er niet dieper op in kon gaan.
Het enige wat ik mezelf kan verwijten naar die familie toe is dat ik (in tegenstelling tot het eerste jaar van onze relatie) het voorbije jaar minder gesteld was op een wekelijks bezoek van iemand van zijn familie. Hij durfde me dat soms wel eens doorsteken, maar kende ook de reden. Het was immers een gevolg van mijn veranderde werkomstandigheden (mede zijn verantwoordelijkheid). Het eerste jaar had ik flexibele werktijden en geen thuiswerk. Het voorbije jaar had ik behoorlijk wat voorbereidend schoolwerk tijdens de weekends. Bovendien vond ik de nodige persoonlijke tijd (we waren slechts om de 14 dagen alleen thuis zonder kinderen) voor onze relatiegroei ook belangrijk.
En zoals nu blijkt uit zijn non-communicatieve houding hebben we die tijd zelfs veel te weinig genomen.

Nu ja, wat moest gebeuren, kwam er dus blijkbaar...
Ik heb heb er heel moeilijk mee...vooral die leegte van hier hele dagen thuis te zitten en niemand te hebben om mee te praten valt me heel zwaar...
Ik heb X altijd heel graag gezien, we hadden zoveel toekomstplannen, ik heb zoveel voor hem opgegeven omdat mijn liefde voor hem zo sterk was en dat het met minder financiële middelen leven dan ruim gecompenseerd werd met Liefde.

Nu, 2 jaar later ben ik alles kwijt...