Zo voelt het nu als ik niet te moe ben. Dat ik het over me heen moet laten komen, niet moet wegdrukken, niet moet negeren. Ik voel dat mijn lichaam alles aan het verwerken is, voel dat er afstand van het verdriet wordt gedaan. Hoe lang dit gaat duren? geen idee, ik hoop een keer dat ik er niet meer aan denk, dat ik weer me met andere dingen kan bezig houden. Ik denk eigenlijk dat dat nog heel ver weg is. De schrik zit er goed in, ik ben mezelf goed voorbij gelopen, echt teleurgesteld in mezelf, angstig geworden voor mezelf, niet per se verdrietig dat ik haar kwijt ben, maar dat ik mezelf nog lang niet gevonden heb. Dat merk ik wel als ik zoals gister te weinig heb geslapen, dan stort ik weer helemaal in, heb ik niks om op terug te vallen.

Ik sprak net mijn beste vriend aan de telefoon, hij zei het ook, jullie waren allebei nog niet klaar voor zo'n relatie, jullie moeten allebei nog veel aan jezelf werken om zoiets volledig aan een ander te kunnen geven. Daarvoor moet je eerst vrede in jezelf vinden, of zoals gezegd wordt 'weer van jezelf houden', vind het meer innerlijke vrede en rust vinden. Die had ik duidelijk niet, ja ik dacht die te hebben, doordat ik dacht het voor me kaar te hebben, goede baan, leuke vriendin, leuke kamer etc. Jammer dat ik duidelijk nog emotioneel niet daarvoor klaar was, dat ik op bepaalde vlakken nog totaal niet tevreden was met mezelf. Goed, daar ben ik nu achter, duidelijk leermoment, ben ook blij dat ik daar zo mee bezig ben, hier moet ik nu uitkomen, niet straks, niks tijd geven, nu.

Liefde blijft toch een raar iets, de impact is zo groot, dan kan je het nog zo goed hebben, het gaat nu zelfs maatschappelijk nog beter met me dan voorheen, ik heb een nieuwe lease auto, gister beoordelingsgesprek gehad en ze waren goed tevreden, lig op schema voor onbepaalde tijd contract, nieuw project gekregen op werk met veel verantwoordelijkheden, daarvoor vanmorgen naar Rotterdam geweest, schitterend. Relatie met vrienden en familie is nooit beter geweest dan nu, heb een nog mooier huis dan ik al had, maar toch kan ik nog geen vrede in mezelf vinden. Kan ik nog niet de rust en balans vinden om het verdriet over me heen te laten komen, om de teleurstelling te verwerken, mezelf niet zoveel de schuld te geven. Maar dat zal ook weer komen, net als een nieuwe liefde, die zal er ook zeker weer komen! Sterkte allemaal, de JOJO blijft op en neer gaan, alleen de amplitude wordt minder en minder, dat is zeker!