Laatste zet : brief aan ex. Goed plan of niet?

Ik zie haar ongetwijfeld volgende week ergens. Loop ik haar ergens wel tegen het lijf, ik veronderstel dat ze me wel dag zal zeggen en kort babbeltje slaan.

Ik ga dan kort met haar spreken, zien hoe het loopt. Als blijkt dat ze nood heeft me te zien, dan bouw ik rustig op. Als blijkt dat ze totaal geen nood heeft om me te zien, dan overhandig ik haar een laatste brief. Deze is reeds geschreven en omvat het volgende (in het kort) :

- je hebt me gebroken, je hebt je enkel (en op de foute wijze) beziggehouden met je eigen verwerkingsproces, mij volledig laten vallen... maar ik kruip op mezelf uit m'n eigen terug uit het dal
- je zal steeds een plek hebben in m'n hart
- ik weet dat je gevoelens nog ergens zitten, je hebt er gewoon muren rondom gebouwd en ik verwacht dat je die ooit terug omlaag zal halen
- elke dag verder wachten doet me verder zeer, zodat ik steeds verder muren opbouw rondom mijn gevoelens
- wat zij heeft misgedaan
- wat ik heb misgedaan, dat ik reeds zwaar afgestraft ben, dat ik gegroeid ben
- mijn oprechte excuses voor mijn fouten in de relatie
- vergeet nooit wat ik allemaal voor jou heb gedaan, hoe diep ik ben gegaan voor jou
- dat ik haar zal vergeven, de dag dat ze haar fouten inziet en oprecht spijt heeft
- dat je altijd op me kan blijven steunen, indien je dit nodig hebt
- dat ik me emotioneel slechts aan jou zal geven in de toekomst, you're the one
- Ik weet dat je ooit zal terugkomen, ik effen met deze brief voor jou het pad om dit te doen, maar wacht er niet te lang mee... ons verhaal is nog niet ten einde
- dat het wel vanaf nu maar van haar kant moet komen, ik heb reeds genoeg mijn best gedaan

Nu... welk effect zou dergelijke brief hebben? Verleden week had ik haar even gezien, en ze zei dat ze helemaal over de pijn heen was. Haar beste vriendin zegt dat ze nog steeds even alles op een rijtje wilt zetten.
Kan deze brief mijn zaak dan helpen? Of zou dergelijke brief net mijn zaak schade toebrengen?

Het veiligst lijkt me niets te geven. Maar ergens moet ik dit allemaal kwijt voor mezelf ook. En ergens wil ik een laatste keer iets doen. Daarna kan ik vrede nemen met het feit dat zij verder kiest wat ze wilt in haar leven. Met of zonder mij, haar keus.

Rodeo's blog
login of registreer om te reageren

Din, 02/08/2011 - 17:59 — Karrie

Tegen mij zei je dat ik geen

Tegen mij zei je dat ik geen brief moest sturen omdat de ex daar niet op zit te wachten....

Din, 02/08/2011 - 18:07 — Rodeo

Haha, inderdaad :) Grappig

Haha, inderdaad

Grappig toch hoe dat iemand nooit de eigen raad opvolgt omdat die persoon er zelf te dicht op zit

Ergens wil ik dat ze goed beseft hoe diep deze liefde ging. En ergens wil ik het haar allemaal eens goed kunnen zeggen. Maar het zal inderdaad wel averechts uitpakken... ik zal m'n brief dan best maar weer eens inslikken dan zucht...

Manman, het is toch niet makkelijk hoor, te zwijgen over wat nog niet besproken is geweest...

Din, 02/08/2011 - 19:11 — Karrie

In adviezen voor een ander

In adviezen voor een ander ben ik ook veel beter dan bij mezelf hoor haha

Het is heel moeilijk wanneer je nog zoveel wil zeggen. maar ik denk dat ze heel goed weet hoeveel je van haar houdt. En ze kan je alleen maar gaan missen wanneer ze je niet steeds maar hoort. Het kan ook heel erg opdringerig overkomen terwijl ze nu misschien juist wel even rust wil.

Din, 02/08/2011 - 21:09 — kiki70

klopt

Je gaat pas iemand missen als diegene er niet meer is, ik zou ook geen brief sturen, je kan wel alles opschrijven..bijvoorbeeld de goede dingen van hem of haar en de slechte dingen over hem of haar, trek daaruit je conclussie..je hebt toch geen enkele ideeen wat er in het koppie van een ander om gaat..laat het rusten en geef het tijd..

Kiki

Din, 02/08/2011 - 18:49 — creative_104

LOL

Haha. Ik zit in dezelfde situatie. Heb al een paar brieven geschreven in de tussentijd. Over van alles en nog wat. Zelfs in één van mijn brieven heb ik geschreven dat ze lijdt aan NPD of Narcistic personal syndrom, was ervan overtuigd Was van plan om het op te sturen ... maar heb uiteindelijk mij telkens keer bedacht.

Nu heb ik zoiets van, NIET DOEN! Zal toch niet helpen. Geloof mij.

Bewaar al die brieven dat ge geschreven hebt. Op zo'n momenten ben je heel creatief en kan je het later verkopen hehe of wacht totdat je het volledig verwerkt hebt en beslis dan of je het zal opsturen. Waarschijnlijk zal je het niet meer willen.

Nu moet je je zelfzekerheid opbouwen en boosten en misschien, héél misschien als ze je dan toevallig nekeer ziet en ze ziet hoe mentaal sterk je bent dan is er een kans dat ze je terug wilt

Din, 02/08/2011 - 18:58 — Rodeo

Eigenlijk moet dit de gouden

Eigenlijk moet dit de gouden regel worden :

Telkens je iets wilt doen, sturen, zeggen, whatever...
Moet je jezelf de vraag stellen :
"Ben ik hier nu rond mij heen aan het spartelen?"
En indien ja het antwoord is :
Niet doen, niet sturen, niet zeggen

Din, 02/08/2011 - 23:23 — chelle

Behoud van Evenwicht @ Rodeo

Ik bespeur altijd een plaatsvervangende zenuwachtigheid bij mezelf wanneer 'het terugwinnen van de ex' als het ultieme doel wordt gesteld van degene die na het beeindigen van een relatie is 'achtergebleven'.

Het is niet dat ik niet geloof dat relaties weer een tweede start kunnen of mogen krijgen. En het is ook niet dat ik ex-partners geen nieuwe tweede kans met elkaar gun.

Het is vooral dat ik enorm twijfel aan de (2e) slaagkans na een relatie-einde, wanneer één van de twee partners de definitieve keuze heeft gemaakt om de relatie niet meer voort te zetten en de andere partner dit lijdzaam en gebroken toeziet. Op het moment dat een oorspronkelijk gezamenlijke 'ja, wij samen' verandert in een 'nee, ik alleen' bij de partner die ermee wil kappen, dan beinvloed dit meteen onherroepelijk de dynamiek tussen twee mensen.

Je hebt 1 persoon die niet meer wil en 1 persoon die nog dolgraag wil. De persoon die niet meer wil, wint het feitelijk altijd (je kan iemand tenslotte niet dwingen te blijven)–en daarmee wordt de ander, die het zo graag anders had gezien, de ondergeschikte. Overgeleverd aan 'het niet meer willen' van de ander.

Deze dynamiek zorgt ervoor dat er een verschuiving ontstaat in het evenwicht, dat voorheen bij beiden voor een volmondig 'Ja, ik wil met jou zijn' stond.

Okay.

Wanneer je als verlaten partner, vanuit deze onevenwichtigheid, allerlei inspanningen gaat verrichten om de ander terug te winnen, ben je deze 'onevenwichtigheid' alleen maar meer aan het verzwaren. Door iemand na te jagen die bij je is weggegaan en degene vanuit een loodzware overtuigingsdrang probeert te laten geloven in het succes van een hereniging, leg je eigenlijk ook nog eens je hele 'zelf' bij de ander neer. Van 'gelijkwaardigheid' en evenwicht is op dat moment vrij weinig over.

Je bedelt.

Het gevaar van dit terugwinnen is dat, mocht je de ex op onverklaarbare wijze toch weer als partner in je leven kunnen toevoegen, dit met heel veel inspanningen en hard werk gepaard is gegaan. Echter, dit is geen prille relatie waarin je jezelf nog zal moeten bewijzen als gewaardeerde levenspartner. Dit is een relatie, waarbij een verleden samen, de gedeelde momenten samen, alle inspanningen die IN de relatie zijn getoond, meer dan voldoende zouden moeten zijn om in het geheugen van de weggelopen partner opgeslagen te zitten.

Het is heel wat anders wanneer iemand die de relatie verbrak, zich realiseert dat er een verkeerd besluit is genomen en inspanningen verricht om de relatie weer op te pakken. Zijn (of haar) terugkeer, brengt het evenwicht weer terug, omdat er simpel gezegd 'iets wordt teruggebracht' dat was weggenomen.

Dit alles bekeken, ben ik ervan overtuigd dat iemand 'actief najagen' wellicht op korte termijn een paar succesjes wint –maar op de lange termijn een grote kans op mislukking met zich meedraagt.

@Rodeo
Ik krijg bij jou ook sterk de indruk dat je 'het terugwinnen van je ex' als hoofddoel in je leven hebt gesteld. Het is niet, zoals dat voor jouw individuele groei hierin wenselijk zou zijn, dat je de nodige afstand neemt, je focust op jezelf en je tijdens deze 'stilte' bezint op alles dat is gebeurd.

In één van je vorige posts, schreef je: ”Door de indruk dat ze het vooral mij verwijt, en ik haar absoluut terugwil, ben ik bereid mijn excuses in een mooie maar korte mail aan te bieden.”. Ik kan niet goed inschatten hoe je dat bedoelde, maar ik lees het alsof je bereid bent excuses te maken, zélfs voor incidenten die eigenlijk van jouw kant uit geen 'sorry' behoeven. Bijna alsof je de zwaarste lasten 'best op je schouders wil nemen', als je haar daarmee weer bij je terug kan krijgen.

Daarnaast ben je enorm bezig om op haar reilen & zeilen (als single) waar (en als) je kunt invloed uit te oefenen.

Sommige dingen zeg of vraag je niet, 'want het zou haar welleens helemaal van je kunnen wegduwen'. Bij haar langs gaan (maar vooral om de spreekwoordelijke voet tussen haar deur te krijgen), probeer je te analyseren welk moment het beste zou zijn: voordat haar (vorige?) rebound terug komt? Wat kan je het beste in de mails zetten: vooral haar niet laten afschrikken. Moet je haar met een ander 'laten neuken' en net doen of het je niets doet, of een mooie korte mail sturen waarbij zij hierover gaat nadenken.

Als ik me goed herinner liet je zeer recent ergens een reactie achter met advies “een ex geen grote beloftes doen over de toekomst.”

Deze belofte van jou: ”...dat ik me emotioneel slechts aan jou zal geven in de toekomst, you're the one...”; niet alleen een grote, maar vooral een levensbepalende belofte. Voor allereerst jou—maar zeer zeker ook voor haar.

Woe, 03/08/2011 - 00:18 — Rodeo

Evenwicht herstellen!

@ Chelle

Ook dit keer heb je weer een schitterend inzicht in de zaken. Dat van dat evenwicht, daar heb je volledig gelijk in. Ik heb er niet 'het grote levensdoel' van gemaakt haar terug te winnen, maar ik heb er wel een doel van gemaakt. Ik ga de drang om dit doel te verwezenlijken afzwakken nu, en gewoon de kaarten zo schudden dat dit doel zich eventueel kàn verwezenlijken, maar dan zonder verder initiatief vanuit mijn kant. Ik wil van het gepieker over verschillende tactieken af, vandaar de drang naar een laatste 'move'.

Vandaar mijn drang naar een laatste mail (zodat ik er verder mijn handjes van af zou houden), maar nu zie ik in dat dit geen goed plan was.

Haar deze grote belofte geven is inderdaad vooral levensbepalend voor haar ook (mij kiezen is voor iets lang kiezen). Dit kan ik dus beter niet meer doen. Heb deze belofte eigenlijk reeds een paar keer gedaan (af en toe deed haar dat wel glimlachen). Misschien zal ik haar wanneer ik haar volgende keer tegenkom zeggen dat ik m'n belofte in de frigo steek. Het is tijd voor aan mezelf te denken, en zal haar zeggen dat ik niet meer vind dat ze nog kan verwachten dat ik op haar blijf wachten.

Dit evenwicht moet inderdaad hersteld worden, indien ze terug zou willen komen en achter mij hengelen. En misschien kan ik daartoe de aanzet geven : haar het gevoel geven dat het nu haar beurt is om mij kwijt te raken (want verleden week liet ze nog uitschijnen dat het eventueel binnen enkele maanden "je weet nooit" terug in orde zou komen). Ze houdt een lijntje vast, en ik hang er gelijk een spartelende vis aan, verder zakkend in de zee. Het is tijd dat ik op m'n vissetandjes bijt, en het lijntje stukbijt. Ik moet stoppen met spartelen en terug leren zwemmen in de zee, en die onbereikbare vis worden, die ze absoluut niet kwijt wilt. Als ze me wilt vangen, moet ze maar met mij in zee springen dan.

Wat betreft de timing : ik denk dat de vorige rebound terug even zijn best zal moeten doen om terug te kunnen komen. Heb net gehoord van haar beste vriendin dat ze helemaal geen relatie wilt, absoluut niet. Maar de kans zit er natuurlijk in dat ze uit eenzaamheid terug bij de vorige rebound gaat slapen, en dat er iets uit kan voortgroeien. Het is terug de periode van het studeren en de eenzaamheid, en dan is een vrijgezel gemakkelijker bereid om terug in bed te kruipen met iemand. Volgende week is ze terug in het land, en haar vorige rebound ook ongeveer. Dan zal ik met haar moeten afspreken, en het haar zeggen wat ik moet zeggen : de indruk geven dat ik het lijntje doorknip.

Ik ga overigens niet enkel die indruk geven, ik ga het ook daadwerkelijk doen (lijn doorknippen). Ergens zal er altijd wel onvermijdelijk contact blijven, vermits we beiden vele gemeenschappelijke vrienden/feestjes/universiteit hebben. Ik zal altijd gewoon tegen haar doen, zoals ik dat tegen andere vrijgezellen zou doen. Overigens ben ik een vrij 'publieke persoon' op de universiteit, wat maakt dat ze steeds ergens wel dingen van me zal opvangen. Het is dus niet dat ik uit het oog zou zijn, en dus ook niet definitief uit het hart.

Ondertussen wordt ik gewoon terug de vrijgezel waarop ze ooit verliefd is geworden. Ik zet me terug volledig open voor andere vrouwen (nog niet voor relaties), zoals ik ook ooit open heb gestaan voor haar. Ik ga wel discreet proberen te blijven. Ik zal haar slechts zeggen dat ze me altijd kan contacteren wanneer ze dit wenst of ze op m'n hulp kan rekenen als ze iets nodig heeft, maar dat ze niet op de eerste plaats komt. Wie op de eerste plaats komt, ben ikzelf.

En eigenlijk heb ik reeds mijn voetje tussen de deur : gezamenlijke vrienden, gezamenlijke feestjes, een mooi en goed verleden samen. Ik moet dit voetje tussen de deur dus niet verder forceren.

Ik denk dat ik net de klik heb gemaakt... Je uitleg over dit evenwicht was verhelderend. Waarvoor ontzettend veel dank

Woe, 03/08/2011 - 00:50 — creative_104

.

Bijna volledig mee eens. Op een paar punten na.

Hypothese 1: Je bent zelf in de fout gegaan en partner besluit weg te gaan.Dan moet je haar wel terugverdienen om het evenwicht te herstellen. Terugverdienen betekent moeite doen.

Hypothese 2: Je hebt geen fout begaan en partner besluit weg te gaan.Dan volg ik grotendeels je stelling.

Een relatie is in de realiteit, helaas pindakaas, complexer dan de bovenstaande hypotheses. Gedurende een relatie maken beide partners normaal gezien fouten, wie is er meer in fout gegaan? Hoe kan je bepalen of een relatie evenwichtig was? Op welke tijdstip? Einde, midden, begin van een relatie, of misschien de gehele periode? Machtsverhouding en foutenbalans fluctueren gedurende een relatie. Allemaal moeilijk te bepalen.

Moet je zelf aanvoelen denk ik. Je moet je de vraag stellen wie van beiden eigenlijk het meest in de fout is gegaan? Wie heeft er meer gegeven enz ...

In mijn specifiek geval heb ik het gevoel dat ik in het begin veel fouten heb begaan, maar met de tijd me zelf meer heb gegeven voor haar. Ik ben er vrij zeker van dat mijn ex partner het gevoel heeft dat zij meer gegeven heeft in de relatie (vooral in het begin).

Mijn rationeel verstand zegt dat als zij nog echt verliefd is, ze wel zelf zal terugkeren. Hoe meer je probeert, hoe averechtser het gaat werken.

Mijn hart aan de andere kant schreeuwt om actie te ondernemen, aan haar deur te staan, gitaar te spelen, brieven en rozen te sturen. Ik vraag mij af waarom evolutie ons deze intense gevoelens gegeven heeft nadat een relatie beëindigd is? Gedurende een relatie ervaar ik deze intense gevoelens niet? Weet er iemand een antwoord op? Zal ook een nieuwe blog maken.

En stel dat het lukt, dat zij terugkomt. Wat dan? Bent je bereid om te veranderen, zal de andere persoon ook toegevingen doen?

Dualiteit al om. En dit is nu juist het probleem.

Woe, 03/08/2011 - 14:52 — elvira20

@ creative

"Ik vraag mij af waarom evolutie ons deze intense gevoelens gegeven heeft nadat een relatie beëindigd is? Gedurende een relatie ervaar ik deze intense gevoelens niet? Weet er iemand een antwoord op? Zal ook een nieuwe blog maken."

Wij mensen willen allemaal geliefd worden. We willen het gevoel hebben dat we waardevol zijn, dat er iemand van ons houd. Op het moment dat je een relatie hebt is dat gevoel er vaak. Maakt een partner het uit en is dat een eenzijdige beslissing, dan krijg je het gevoel afgewezen te worden. En niemand wil afgewezen worden! Het voelt rot en je gaat je afvragen wat er mis is met je. Ik denk dat we op het moment dat het uit is er alles aan doen om die partner terug te krijgen zodat dat gevoel van geliefd zijn weer terug komt. Eenmaal in de relatie worden veel mensen laks. Je hoeft niet te vechten voor het gevoel geliefd te zijn, want je hebt een partner naast je die van je houd. Zelfs al heb je een slechte relatie, dan is het toch vaak ego strelend dat je überhaupt iemand hebt die voor jou gekozen heeft. In feite moet je natuurlijk eerst van jezelf houden en voor ogen hebben dat je wel de moeite waard bent, ook al heb je geen partner.

Woe, 03/08/2011 - 01:39 — vraagoverliefde

Geloof me..

Je wilt niet in mij schoenen staan! Mijn ex maakte het ergens in april 2009 met me uit... Ik begon binnen een dag al meteen 100 smsjes te sturen... Ik schreef e-mails en "De laatste brief" Alleen voor haar is het de laatste brief maar geloof me voor jou nog langer niet... Want je krijgt geen responce, dan wat? Nog een laatste brief?
Ik ging ook meteen dingen zoeken op internet over hoe je ex terug winnen en heb ook voor somige materia betaald. Uit eindelijk heb ik geen contact meer opgenomen en besloot ik op een dag dat ik wist dat zij moest werken haar spullen bij haar af te gooien..

Ik bracht haar spullen bij haar onderburen en heb bij haar een briefje gedaan met iets van; Hey ik ben zo vriendelijk geweest je spullen af te geven, ze liggen bij de onderburen...
Ik wist daarmee een hele twist te geven aan de hele situatie en haar gedachte eens goed op hol te laten slaan "Ze ging namelijk na denken, waarom heeft hij mij niet gebeld over de spullen, waarom laat hij niks meer weten, wilt hij mij niet meer zien, is hij over mij heen, heeft ie een ander?????
Binnen 2 dagen belde ze me op, ik nam niet op en belde haar de volgende dag netjes terug, ze wilde even kletsen en ik vertelde dat ik het druk had.. Ze vroeg waarmee en ik vertelde met, werk, vrienden etc... Ze wilde graag met me praten en vroeg of ik langs kon komen.. We maakte die week een afspraak en kwamen weer terug bij elkaar, alleen na ongeveer één maand maakte ze het voor de tweede keer weer met me uit!!! We hadden afspraken gemaakt en zouden beide schikken alleen "Ik ben Ik en zei is zei" Ze wist waarom ze het had uitgemaakt en stond dit keer wel voledig achter haar beslissing....
Ik werd gek en begon weer terug te vallen in het verwarde sms, e-mail en opbel gedrag... Ze besloot me compleet te negeren en heeft me zelfs stalker genoemd", terwijl ik haar niet eens een keer had opgezocht of bij haar in de buurt ben geweest.. Alleen door gewoon te pushen, pushen, pushen en pushen.....

Soms lukt het je haar terug te krijgen maar dit is vaak niet van lange duur!! Ga je het forceren dan ben je de lul net als ik!!

Het is een drang haar terug te krijgen omdat je jezelf verlaten voelt, hierdoor krijg je een ontzettende downgrade door en in je gedachte kan één ding het maar goed maken... Dit wat je doet is niet de juiste keuze...

Een oude vriend van me zij ooit eens':
"Je moet jezelf niet afvragen of je goed genoeg bent voor haar, maar of zij wel goed genoeg is voor jou''

Als iemand je op deze pijnelijke manier kwetst en ze je dumpt als stront omdat ze je niet leuk genoeg meer vind, dan ''is zij jou toch niet meer waard of wel?"

Ik kan je verder geen advies meer geven.

Groetjes,

Leroy

Wie is online

Enquête

Rodeo's Buddies