Laatste keer...

afbeelding van Broodje

Vandaag heeft ze haar laatste examen. Ze is dicht in de buurt. En ik kan haar niet zien. Ze gaat afstuderen en dan trekt ze weg naar een andere stad. Voorgoed. Toen we samen waren keek ik zo uit naar dit moment. Het moment dat ze haar diploma zou krijgen en ik zou naast haar staan. Zo trots op mijn vriendin, trots dat ik bij haar mocht zijn. Die vent heeft er wel anders over beslist. Alles waar ik naartoe leefde heeft hij van mij afgenomen, gewoon om zijn eigen lusten eens bot te vieren. Hij heeft het allemaal vernietigd. Zij heeft er ook schuld aan en dat doet nog het meeste pijn. Ik heb mijn best gedaan voor haar. Haar getroost als ze huilend van stress belde. Haar aangemoedigd als ze weer eens faalangst had. Haar zoveel mogelijk geholpen met vanalles zodat zij haar kon concentreren op haar studies. Haar met rust gelaten als ze moest studeren. En ze was er altijd zo dankbaar voor. Ze zei altijd dat ze het nooit zou kunnen zonder mij. Ik luisterde naar haar uitleg als ze iets niet begreep. Ik begreep het zelf ook nooit, maar ik luisterde wel. En door dat te doen begreep ze het dan wel. En als dank ben ik op straat gezet met een paar goedkope excuses. Ik deed het omdat ik van haar hou en ik wou dat ze een spetterend resultaat behaalde. Dat doet ze nu. Maar zonder mij. Alles waar ik voor gewerkt heb, al de tijd die ik ge?ɬØnvesteerd heb gaat nu zomaar in het niets op. Zij zal er van kunnen genieten, ik niet meer.

Toen ik haar een tijd geleden nog maar eens zei dat die vent niet te vertrouwen was, en dat ik bang was dat heel deze situatie voor niets zou zijn, zei ze dat we er allebei dan toch iets uit geleerd zouden hebben. En dat heb ik. Het maakt niet uit hoe hard je ook probeert, wat je doet en laat, hoe graag je iemand ziet. Het maakt allemaal niets uit. Ik voel me echt afgedankt. Bedankt voor alles wat je gedaan hebt, maar nu het voorbij is heb ik je niet meer nodig. Ik voel me gebruikt.

Ik heb vooral te doen met die vent zijn zwangere vrouw, en zijn kind. Die weten natuurlijk nergens van. En zij? Zij maakt haarzelf wijs dat het onvermijdelijk was, en het ergste is dat ze het nog gelooft ook. En ik blijf achter, helemaal alleen, met duizend vragen, totaal geen zelfrespect meer en angst voor wat komen gaat. Ik ben haar definitief kwijt want het maakt allemaal niet uit. Gaat het wat minder? Dan kies je toch gewoon iemand anders? Dat is een ziekte van deze tijd. Niemand wil nog moeite doen. Het moet allemaal maar dadelijk goed. Maar niets gaat vanaf de eerste keer perfect, dat maak je mij niet wijs.

Ik zie het op dit moment echt niet zo goed meer zitten. En al de standaard vragen en angsten komen terug bovendrijven. Zal dit ooit overgaan? Zal ik ooit nog van iemand zo kunnen houden als van haar? Zal het niet weer gebeuren? Waar gaat mijn leven heen? Wat zal de toekomst brengen? Ik ben alweer bang dat mijn leven één grote mislukking gaat worden. Ik heb geen zin meer in dit alles. Niet in een relatie, niet meer vechten, niets meer. Ik heb het gevoel alsof de hele wereld er op uit is om mij te pakken. Onzin natuurlijk, maar zo voelt het wel. Ik kan op een plaats zijn met duizend mensen, en toch helemaal alleen zijn.

Het is klote en het had nooit mogen gebeuren. Ze zei dat we wel terug samen zouden komen als we echt voor elkaar bestemd zijn. Dat geloof ik niet meer. Dat is gewoon iets wat je zegt als geruststelling.

Het leven is hard en ik ben het gevoel kwijt dat ik harder ben.

afbeelding van Amy

Lieve Broodje, Allereerst

Lieve Broodje,

Allereerst een hele dikke troostknuf!!
Wat rot dat je je zo voelt, ik heb net een log geplaatst met dat ik me vandaag zo goed voel, en dan lees ik weer zoiets.
Ik herken trouwens heel veel van wat je voor je ex hebt gedaan, mijn ex deed zulke dingen ook altijd voor mij (ik heb eergisteren mijn laatste examen gehad) en dat heeft altijd enorm geholpen. Als ze ook maar enigszins wat gevoel heeft dan beseft ze dat wel, echt waar. Misschien niet nu, maar ooit nog wel. Ik vind het altijd nog lief dat mijn ex zich zo voor me inzette, in het begin wilde ik hem zelfs nog uitnodigen op mijn afstuderen (hopelijk volgend jaar). Nu hoeft dat niet meer, maar het blijft een feit dat hij mij geholpen heeft. Dus ook al zou zij het nu niet meer beseffen of nog niet, ik weet wat je gedaan hebt en ik weet ook dat het enorm veel helpt! Klinkt misschien raar, maar ik zou je ervoor willen bedanken, ik hoop dat je snapt wat ik bedoel.
En het komt echt wel weer goed! Zij laat zich nu meeslepen en misschien is dat inderdaad een ziekte van deze tijd, maar laat jij je nou niet gek maken daardoor. Wat geweest is is geweest, en dat is niet minder om wat er nu gebeurd is. Ooit zal ze dat beseffen, of misschien wil ze het nu gewoon niet toegeven voor zichzelf.
Ik ben een keer bij een psychologe geweest, toen ook over mijn ex gepraat, en ze zei iets in de trant van dat mensen altijd alles willen snappen, maar dat dat soms gewoon niet kan. Ik weet niet meer precies wat het was, maar soms kun je dingen niet snappen waarom. Probeer het een plekje te geven, probeer te denken aan alle andere mensen die morgen afstuderen (ik ken er een heleboel als dat helpt), aan andere mensen die snappen wat je voelt, dat er echt nog mensen rondlopen die het wel goed menen en die zulke dingen niet doen.
En ooit kom jij die ook weer tegen, echt waar!
Het is logisch dat je zegt dat je harder bent, je wilt niet nog een keer zo gekwetst worden. Maar zij is ?ɬ©?ɬ©n persoon, en gelukkig zijn er nog een heleboel andere mensen. Wat ik bedoel is dat niet iedereen hetzelfde is en dus ook niet iedereen zich zo gedraagt.

Probeer wat afleiding te zoeken als dat kan, en stort anders je hart nog een keer uit als dat helpt!

Nogmaals, het komt goed, blijf in jezelf geloven en blijf van jezelf houden, je verdient iemand die ziet dat je een mooi persoon bent en dat zal ook wel komen.

Heel veel liefs,
Amy

afbeelding van Broodje

Hey Amy, Bedankt voor je

Hey Amy,

Bedankt voor je lieve woorden. Ik zorgde gewoon graag voor haar. Ik wou haar alleen maar gelukkig zien. Als ze huilde, dan deed het me zoveel deugd dat ik haar kon troosten gewoon door haar even in mijn armen te nemen en te zien dat ze daar rustig van werd. Ik voelde me zo nuttig, zo geliefd. Ik vond het zalig om te weten en te voelen dat ik zoiets kon teweeg brengen bij iemand. Dat mijn omarming iemand veilig kon doen voelen. Dat was zelfs nog het geval nadat ze het had uitgemaakt. Toen was ze ziek en radeloos omdat ze zoveel werk had. Ik ben toen naar haar toe geweest, ik nam haar vast en binnen de 5 minuten sliep ze. In mijn armen, gewoon omdat ik er was. Maar ze heeft ervoor gekozen om dat weg te gooien. Ik hoop dat ze het ooit beseft wat ze daar had. En dat zoiets niet zo veel voorkomt. Het blijft pijn doen, want door haar te troosten voelde ik mezelf ook altijd goed.

Ik hoop dat ik zoiets nog eens mag meemaken. Love comes back to you zegt men. Ik hoop het. Ik hoop dat ik dit weer mag gaan voelen en dat de persoon die bij me zal zijn net hetzelfde voelt. En niet zomaar weggaat voor het minste.

X

afbeelding van Girl2

Alleen

Goh, ik weet wat je bedoelt..Waarom is alles over hoop gehaald voor/door iemand anders? En dat je je afgedankt voelt kan me goed voorstellen. Als grof vuil aan de kant gezet. Erg herkenbaar. Onze exen krijgen nog wel een mep van hoger hand. Je wil het ze niet toe wensen, maar ook weer wel. Je hebt alles gegeven wat je kon, en dan hupla..gedumpt en direct een ander. Helaas zullen we het hier mee moeten doen. We moeten ons leventje weer op de rails krijgen en verder gaan. Hoe gekwetst je ook bent. En hoeveel hartezeer en angsten je ook hebt. Je moet door. Voor wie? Voor JEZELF! Mijn ex heeft me gedumpt na dik 5 j. relatie. Direct daarna kreeg hij met een ander. Die ander is een overspelig persoon, die nog een relatie v. 6 j. heeft. Ook is ze voordat ze met m'n ex ging nog ff met een beste vriend van mijn ex gegaan. Hoe triest kan het worden?? Ik vind dat mijn ex erg wanhopig is, dat hij tevreden is met zo'n afgelebberd mens. Enig zelfrespecterend jongen wil toch niet zo'n meid? Ik heb het idee dat hij is gevlucht in die relatie..Hoeft hij toch ook niet tijd te nemen om onze jarenlange relatie te verwerken? Toen hij het uit heeft gemaakt zei hij dat hij nog van mij hield en dat altijd zo blijven doen. Ik snap echt niet waarom hij me dan zoveel verdriet heeft aangedaan nadat hij me had gedumpt.
Maar ik heb nu echt zoiets, hij moet het maar lekker uitzoeken. Ik ga verder met mijn leventje, met vallen en opstaan:-)
Heel veel sterkte en een knuffel,
Girl2

afbeelding van Broem

Herkenbaar..

Je gevoelen zijn heel herkenbaar broodje, die heb ik ook als ik slechte dagen heb. Dan komt de angst, onzekerheid weer in alle hevigheid naar boven. Jij hebt dan nog het gevoel dat je er alles aan gedaan hebt, ik niet, ik heb zelf steken laten vallen, kan mezelf dus nog verwijten. Maar je moet niet te streng voor jezelf zijn, niet te negatief denken, ik weet het, dat is heel moeilijk, ik zie ook geen toekomst nog voor mezelf, ik ben ook heel bang niet dat me niet meer zo mag voelen als toen. Bang dat ik, misschien klinkt dat lullig, tevreden mag zijn, en niet supergelukkig, het gevoel dat je een hele goede kans op langdurig gelukkig en liefde gevoelens te hebben laten lopen die is bij mij zo groot. Maar ik weet ook dat het over is, dat ik verder moet, je kan niet eeuwig gaan zitten treuren. Hoop is het laatste wat je hebt, daar moet je je dan maar aan vast klampen. Stel dat het weer lang duurt voordat je weer zo'n meid tegen komt en je je weer zo voelt als afgelopen tijd. Stel dat duurt 5 jaar? Wat dan? Ga je dan in de tussen tijd niks zitten doen en zitten treuren om wat geweest is? Nee, inderdaad, je gaat weer plezier maken, lol in het leven krijgen, leuke dingen doen, misschien weer met vrouwen afspreken! Tot die tijd kost het allemaal veel kracht en energie om dit te verwerken, om je verdriet een plek te geven, om weer aan de toekomst te denken, gun jezelf ook die tijd, laat het over je heen komen. Je ego is gekrenkt, je zelfvertrouwen ultimate low, dat moet weer herstellen, ik voel dat ook, maar als ik je zo hier mee maak en je verhalen lees, hoef je je echt geen zorgen te maken, dan gaat het helemaal goed komen met je, alleen nu even niet! Heel veel sterkte, Bram

afbeelding van Amy

Broodje, Er zijn zat mensen

Broodje,

Er zijn zat mensen die zulke dingen wel op waarde weten te schatten en dat wel waarderen, ondergetekende is er ?ɬ©?ɬ©n van, en er zijn er nog veel meer.
Het is ook logisch, je houdt van haar en wil voor haar zorgen, had ik ook bij mijn ex. Maar soms loopt het dus anders, en daar kun je jammer genoeg niks aan doen.
Ik heb ook het idee dat mijn ex is weggegaan 'voor het minste', het ging even niet meer, dan moet hij kiezen tussen iemand die hem adoreert en iemand met wie hij in een crisis terecht zou komen (ik), dus hij kiest de weg van de minste weerstand. Maar ik ben er nu ook achter dat ik niet de rest van mijn leven wil doorbrengen die voor moeilijke zaken wegloopt, en ik hoop dat dat ook voor jou geldt.
Goede relaties bestaan echt, ik zie ze om me heen, ik geloof erin, en ik geloof ook dat wij dat ooit zullen vinden. En tot die tijd is het inderdaad met vallen en opstaan doorgaan.

Girl2, wat ontzettend herkenbaar, dat 'ik zal altijd van je blijven houden'. Big nonsens, als je het mij vraagt. Allemaal goedkoop gedoe, ik vind mijn ex gewoon niet te vertrouwen en hij zoekt het maar uit in zijn eentje of met haar.

Nogmaals veel sterkte en morgen is alweer een nieuwe dag, hopelijk een betere!

liefs,
Amy

afbeelding van Broodje

God, wat mis ik haar. Ik

God, wat mis ik haar. Ik moet mezelf tegenhouden om geen berichtjes of mails te sturen.

afbeelding van Lauren

Lieve Broodje, Om even op je

Lieve Broodje,

Om even op je laatste bericht te reageren, niet bellen, niet mailen en zeker niet sms-en! Hoe moeilijk ook! Ik kan me zo voorstellen hoe jij je voelt. Ik ben al een fase verder denk ik, maar na het lezen van jouw verhaal, kon ik mijn pijn van toen een heel klein beetje voelen! Eenzaam, ozo eenzaam, maar niet alleen. Je hart doet er gewoon echt pijn van, gebroken, maar dan letterlijk! Zo ontzettend rot voor je, dat je die pijn nu moet doormaken! je doet het goed, en laat het toe, je angst en je verdriet! Maar echt, ook voor jou zal de liefde weer komen en zijn er mensen voor jou...ondanks dat je dat nu niet ziet. Wat ik overigens heel goed begrijp! Hou je sterk! Je kunt het! En die zon....hij schijnt, niet voor jou nu...maar ook voor jou, zal het het zonnetje komen! Je verdient het! Sterkte en kop op! Liefs lauren

afbeelding van Mike74

Je bent al een lange weg

Je bent al een lange weg gekomen, Broodje! Even doorzetten! Glimlach

Sterkte,

MIKE

Every moment marked with aparations of your soul...

afbeelding van Rakly

Ik had deze blog (van

Ik had deze blog (van broodje) zelf geschreven kunnen hebben! Behalve dan dat ze al eerder gedaan had met de examens en niet naar een andere stad verhuisd.
Man man, wat een miserie!