Vandaag met mijn hart in m'n keel en knikkende knieën, de sleutels ingeleverd bij m'n ex.

Ik had haar gevraagd of ik de sleutels in kon leveren, laatste spullen op kon halen en hopelijk een fatsoenlijk afscheid nemen van elkaar. Zonder reactie te krijgen voor het einde van m'n werk ben ik toch maar langs gegaan en hoopte ik dat ik haar toch aan zou treffen daar. Aan de ene kant bleef ik bang omdat ik geen onverwachte of onplezante dingen wilde aantreffen, maar aan de andere kant ook juist weer wel zodat ik verder kon.

Eenmaal binnen bleek ze niet thuis, dus was ik opgelucht en in paniek at the same time. Na een kwartiertje wachten probeerde ik opnieuw en bleek ze toch thuis te zijn en kon ik 20 minuutjes binnenkomen. Ik vertelde van te voren al gelijk dat het mij ging om even te praten met elkaar en geen conflicten of problemen/ruzie te maken en dit accepteerde ze gelukkig. We hebben over van alles gesproken en dit ging allemaal goed, het enige wat mij dwars zat was dat ik nog niet kan accepteren dat ze met andere mensen zoent/vrijt, maar hier kan je natuurlijk niets aan doen, en dus heb ik aangegeven dat ik de eerst komende tijd sowieso niet uitga om dit te vermijden. Toen gaf ze al wel aan dat ze sowieso de eerst komende tijd geen relatie wilde, waarop ik zei dat ik wist hoe ze vroeger was en hoe der vriendinnen zijn en ik dat allemaal niet wil weten of zien, waarop zij weer zei dat ze daar wel voor zou zorgen dat ik t niet zou zien, maar toch passte ik

Ook heb ik haar verteld dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen met het opbouwen van mijn zelfvertrouwen en zekerheid van mezelf waar ze toch wel van schrok.

Aan het einde van de dag voelde het erg goed om weer als 'vrienden' met elkaar om te kunnen gaan, maar toch heb ik er ook een beetje spijt van omdat het gevoel van haar missen weer aanwezig is nogal weet ik dat het voorbij is en ik haar ook niet meer terug wil, maar waarschijnlijk vervaagt dat gevoel wel

Het is gewoon zo moeilijk aan te horen dat zij er echt al klaar mee is en niets meer voor je voelt en dat je er zelf nu juist zo erg mee zit, maar het is natuurlijk wel zo dat zij het al maanden geplanned heeft en het voor mij als een donderslag bij heldere hemel kwam.

*zucht* afgesloten en klaar dan maar! Nu maar hopen dat ik me niet teveel aan ga trekken van wat zij doet en wat ik mis aan haar.