De eerste dag na het fatsoenlijke afscheid met mijn ex-vriendin. De dag begon geweldig, lekker op weg naar werk gezelligheid als van ouds en centjes verdienen. Het ging de gehele dag goed, tot het tegen sluitingstijd was, toen kwamen de rare gedachtes weer op en het gemis was helaas ook weer van de partij. Vanaf dit moment kijk ik gewoon ook al weer op tegen het weekend, ik weet dat ik het allemaal maar moet vergeten, maar helaas vergeet ik haar woorden van gisteren niet meer: "Ik doe het voor jou hoor, het niets laten weten en zo.

Vandaag met mijn hart in m'n keel en knikkende knieën, de sleutels ingeleverd bij m'n ex.

Ik had haar gevraagd of ik de sleutels in kon leveren, laatste spullen op kon halen en hopelijk een fatsoenlijk afscheid nemen van elkaar. Zonder reactie te krijgen voor het einde van m'n werk ben ik toch maar langs gegaan en hoopte ik dat ik haar toch aan zou treffen daar. Aan de ene kant bleef ik bang omdat ik geen onverwachte of onplezante dingen wilde aantreffen, maar aan de andere kant ook juist weer wel zodat ik verder kon.

Ik heb een aantal uur research gedaan naar hypnotherapie en het totaal vergeten van herinneringen, is er toevallig iemand die het heeft ondergaan of er eventueel een mening over heeft?

Drie weken geleden leek het allemaal nog een droom, ik wachtte gewoon op het kleine kneepje om weer wakker te worden. Donderdagavond, 19.05 "Schat wil jij zo de afwas doen?", "Natuurlijk liefje doe ik zo". Ze ging met de hond lopen en nadat ze terugkwam volgde "Oh, ik zie dat je de afwas nog niet gedaan hebt", "Ga ik gelijk doen schat! Zou jij e.v.t. kunnen helpen met afdrogen, dan is het gelijk allemaal opgeruimd?" Een norse blik volgt, en de afwas wordt door ons beide gedaan. "Ben je boos schat?", "Ja", "Waarom dat dan?", "Vanwege dit". Ik begreep er niets van en ging in de bank zitten.