Koester wat verloren gegaan is
Vier wat is gebleven
Omarm wat erbij komt

Ik vind dit een mooie tekst, helaas lukt het nog niet helemaal om ernaar te leven. Het gaat al steeds vaker goed met me, maar soms word ik gevuld met een allesoverheersende leegte of verdriet. Ik ga wel verder en ik kan met een glimlach op onze tijd samen terug kijken, maar dan komen ook onvermijdelijk de tranen en het onbegrip en waarom-heb-ik-niet-zus-en-zo-gevoelens. Die gevoelens zullen vast steeds minder worden en uiteindelijk verdwijnen, waardoor ik kan koesteren,vieren en omarmen.