Koester wat verloren gegaan is
Vier wat is gebleven
Omarm wat erbij komt

Ik vind dit een mooie tekst, helaas lukt het nog niet helemaal om ernaar te leven. Het gaat al steeds vaker goed met me, maar soms word ik gevuld met een allesoverheersende leegte of verdriet. Ik ga wel verder en ik kan met een glimlach op onze tijd samen terug kijken, maar dan komen ook onvermijdelijk de tranen en het onbegrip en waarom-heb-ik-niet-zus-en-zo-gevoelens. Die gevoelens zullen vast steeds minder worden en uiteindelijk verdwijnen, waardoor ik kan koesteren,vieren en omarmen.

Ik heb nu, na 5 maanden, pas gezegd dat ik geen contact meer wil, net opgebeld om hem dat te zeggen.

Uiteindelijk gisteravond nog wel gereageerd op zijn berichtjes nadat hij nog wat had gestuurd. Vanochtend meteen weer een berichtje van hem, eerst getwijfeld en nu toch gereageerd. Maar hij stuurt niks meer terug, waardoor ik me weer kut voel en weer constant met hem bezig ben in m'n hoofd. Nu net alle berichten maar gewoon helemaal verwijderd zodat ik niet terug ga lezen (kon tot oktober...). Veel dingen malen door mn hoofd, spijt, over hoe ik me soms gedragen heb en waarom heb ik dat niet anders gedaan, wat als.

Ik kwam laatst pas op deze site en ik vind het jammer dat ik dit niet eerder gezien heb, volgens mij helpt het best wel om alles van je af te kunnen schrijven. Ik ben drie jaar samen geweest met mijn ex, we woonden altijd dichtbij elkaar maar na anderhalf jaar gingen we beiden in een andere stad studeren, ver weg uit elkaar, dit kon helaas niet anders. Dit was erg moeilijk, maar het eerste jaar zijn we goed doorgekomen. We waren de hele zomervakantie weer samen en dat ging zo goed en we hadden het echt heel erg leuk.