Ik kwam laatst pas op deze site en ik vind het jammer dat ik dit niet eerder gezien heb, volgens mij helpt het best wel om alles van je af te kunnen schrijven. Ik ben drie jaar samen geweest met mijn ex, we woonden altijd dichtbij elkaar maar na anderhalf jaar gingen we beiden in een andere stad studeren, ver weg uit elkaar, dit kon helaas niet anders. Dit was erg moeilijk, maar het eerste jaar zijn we goed doorgekomen. We waren de hele zomervakantie weer samen en dat ging zo goed en we hadden het echt heel erg leuk. Toen we terug kwamen van vakantie moesten we meteen weer uit elkaar en dat ging niet. Ik was zo bang om het kwijt te raken dat ik volgens mij, achteraf gezien, om heel veel aandacht vroeg de hele tijd wat niet kan en al helemaal niet in onze situatie. In elk geval, in februari maakte hij het uit. Ik was er echt kapot van, vooral omdat het toch nog onverwachts kwam. Hij had 's ochtends nog gezegd dat hij zo gelukkig was als hij bij me lag en me drie weken eerder nog een brief geschreven waarin hij zei dat hij blij met me was en van me hield...

Nadat het uit was, dacht ik: hij wil ruimte dus ik neem geen contact met hem op. Dat kostte heel veel moeite, maar ik had wel het gevoel dat het me zou lukken, totdat hij na vier dagen al contact met mij op nam, en toen na drie dagen weer. Gewoon heel veel en zei dat hij me mistte en me midden in de nacht opbelde met ik hou van je, ik hou van je, zal ik naar je toekomen (hij herinnerde het zich de volgende dag niet, maar schaamde zich wel...). Dus ik was toen helemaal niet zo verdrietig, ik denk dat ik dacht het komt wel weer goed, als hij zo doet, dan houdt hij toch nog wel van me. Maar toen spraken we af een keer, hij bleef bij mij slapen en ging weer weg. Toen heb ik hem de dag erop gevraagd of hij ons nog bij elkaar zag komen, dat zag hij niet. Toen was het voor mij pas echt uit. Dat was in maart. Achteraf vind ik het ook niet eerlijk van hem dat hij nog zo contact met me zocht op die manier, maar ik weet wel dat hij dat nooit verkeerd bedoeld heeft en me niet expres extra verdriet heeft willen doen.

Begin juni hadden we nog een keertje afgesproken. Ik zat echt goed in m'n vel, was weer leuke dingen gaan doen, was blij, ging gewoon goed. Ik ging naar hem toe en het was echt super gezellig en leuk en vertrouwd en hij zei van ik mis je ook nog wel eens en dat ik veel voor hem betekende, maar ook dat hij het chill vond om vrijgezel te zijn. Hoe dan ook, na die dag heb ik me weer anderhalve week/twee weken echt rot gevoeld. Toen kwam ik op deze site en las ik iets over geen contact meer hebben. Toen heb ik dat voor mezelf besloten dat ik geen contact meer met hem wil, want dan gaat het echt prima met me, soms wel alleen of een down-dag, maar dat heeft iedereen. Maar zodra ik contact met hem heb, word ik gewoon super verdrietig. Nu heeft hij nog twee dingen van mij die ik wel terug wil en hij contactte me vorige week, daar heb ik niet op gereageerd, was ook niet echt nodig, maar vanmiddag stuurde hij weer iets, gewoon hey hoe gaat het, maar dat is wel iets waar ik op zou moeten reageren. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, ik wil hem op zich wel graag zien (even voor de spullen) maar ook weer helemaal niet omdat ik daar denk ik achteraf weer verdrietig door ben en dat wil ik niet meer. Ik weet ook niet of ik gewoon niet moet reageren of dat ik het tegen hem moet zeggen dat ik geen contact meer wil. Ik heb al wel gezegd dat ik hem eigenlijk niet meer wil zien. Ik voel me nu goed en sterk om geen contact meer met hem te zoeken, maar ik ben zo bang om weer zo verdrietig te worden als ik nu toch weer reageer... ook al is het om hem te zeggen dat ik geen contact meer wil.

Toch allemaal maar moeilijk hoor... hopelijk snel weer echt helemaal een nieuwe start!