Ik heb de reacties gelezen op mn vorige stukje dagboek en daarin wordt me geadviseert zijn spullen eruit te gooien. Ik weet dat jullie gelijk hebben, maar hij had bij mij een kamertje waar hij zijn hobby in uitoefende. Dieren. Dat is nu een grote puinzooi met ongedierte. Ik durf er niet eens in. Straks komt hij de boel leeghalen. Met de aanstaande van zijn moeder waar hij nu ook slaapt. Maar hij zei dat hij niet weet wie van hun er eerder is, want hij heeft vannacht bij haar geslapen!!!! Waarom moet ik dat weten. Het breekt mijn hart in 2en. Ze zullen er de hele dag mee bezig zijn, maar dan zijn we er nog niet. Ik blijf achter met een kamer waar geen vloer in zit en de muren enzo zien er ook niet uit. Dat wil hij ook allemaal nog in orde gaan maken. Maar vandaag zal dat niet lukken en dus zal hij hier nog vaker komen. En daar ben ik blij mee! Ik weet dat ik daar niet blij mee mag zijn, maar hem zo vaak mogelijk zien is wat ik wil....Ik hoop zo dat hij inziet dat hij nu in een troostrelatie zit. Dit klinkt heel wanhopig en ik weet dat ik hem moet haten, maar ik kan het niet. Het is nu 3 weken geleden en tijd heelt alle wonden zeggen ze, maar ik zie het heel somber in. ik ga er niet alleen geestelijk aan onderdoor, maar ook lichamelijk. Ik krijg geen hap door mijn keel. En als ik het probeer komt het er snel weer uit. Ik weeg nog 47 kilo. Wanneer stopt dit klotegevoel.