Elke dag sta ik op met jou in mn gedachten, jouw lach staat op mn iris gebrand..
Naast me kijken, geen 'jij' aanwezig

Bad nemen, aankleden, masker op en naar buiten.
Mensen vragen me hoe gaat het, "ja goed" zeg ik dan
Ze lachen naar me, ik lach terug.

Terug naar huis, eindelijk dat masker terug af en mezelf zijn...thuiskomen in een stil huis, geen "jij" aanwezig

Naar bed toe, naast me kijken, naast me zoeken...maar alweer geen "jij" aanwezig.
Mezelf inslaap huilen met jou in mn gedachten, naar jouw foto kijken, je een kus geven en na enkele uren uiteindelijk in slaap geraken waar je dan ook eens in mn dromen aanwezig bent.

Volgende dag sta ik op met jou in mn gedachten, jouw lach staat op mn iris gebrand...

Dat is nu mijn verhaal van de voorbije 1,5 maand..zucht

Waarom heb je me gewoon niet gezegd dat je gevoelens had voor een ander? Waarom ben je het gaan verkennen terwijl we zouden trouwen en onze kinderwens aan het vervullen waren? Waarom toch?
Ziet het gras werkelijk groener aan de overkant dan, vraag ik me af...

EN toch mis ik je verdomd hard en zie ik je nog steeds zo graag