Hoi amber11, misschien moet ik het wat meer nuanceren: "Je kunt er sterker van worden"
Of beter: "Je wordt er uiteindelijk sterker van"
Hopelijk kun je het later alsnog beamen, dat wil ik iedereen toewensen. Weet dat je altijd een keus hebt, en dat de wereld zich eigenlijk niet alleen daarbuiten afspeelt, maar ook binnenin, hoe je de wereld ervaart, voelt, hoe je erover nadenkt. Daarbuiten heb je niet altijd invloed op, maar daarbinnen meer dan je denkt.

Gr.

Mr Bean

Hoi principessa,

Ja, ik heb wel diep in mezelf moeten graven, eerlijk en open, met veel vallen en opstaan, en dat heeft geholpen om te groeien. Daar ben ik ook dankbaar voor, achteraf gezien kan ik weer op een normale manier terugkijken op mijn verleden. Ik ben dankbaar voor de ervaringen die ik heb mogen meemaken, dankbaar dat ik het nu goed heb, dankbaar dat ik me op de toekomst richten kan. Destijds na de breuk had ik dit niet voor mogelijk gehouden, midden in de pijnlijkste periode dacht ik dat ik nooit zal genezen, altijd zal blijven hangen in negativiteit, wrok en verbittering.
Gewoon gelukkig zijn geldt voor iedereen, maar geluk gaat niet zonder pijn en tegenslag. Hoe zou je anders de pieken zien als er geen dalen zouden bestaan? Door tegenslag en pijn sta ik weer met beide benen op de grond, dat alles niet vanzelfsprekend is, dat ik dankbaar ben voor iedere dag. Vroeger was ik bang voor tegenslag en pijn, en heb nu min of meer geaccepteerd dat het leven bestaat uit pieken en dalen, en dat de dalen niet persé negatief hoeven te zijn. Heb juist het meeste van de dalen geleerd. Heb door de scheiding veel meer mijn gevoelskant geleerd, leef intenser dan voorheen (was veel rationeler), ben nu meer mezelf en ook gelukkig, misschien (anders) gelukkiger dan voorheen. Ben in ieder geval sterker en wijzer door geworden, ben daar nu achteraf gezien erg dankbaar voor.

Geluk is trouwens moeilijk te definiëren:

Chinees gezegde:
Iemand om van te houden.
Iets zinvols te doen hebben.
Iets om op te hopen.

Of:
Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg.

Is ware geluk een gemoedstoestand, iets in de richting van mindfulness? Waarbij je compassie, nederigheid en dankbaarheid voelt? Verbonden met het leven?

Ik denk dat geluk voor iedereen anders is, iedereen heeft een eigen weg te bewandelen, en moet op zijn/haar eigen manier uitzoeken. Het mooie is dat het nooit af is, voortdurend onderweg zijn, om te leren, ervaringen opdoen.

Mr Bean