Je bent ouder en denkt ook wijzer, maar toch overkomt het je weer

Ooit na 25 jaar gescheiden. Daarna 3 jaar een LAT relatie gehad.
Steeds weer gevochten om er overheen te komen. En dat is uiteindelijk ook gelukt.
Ik heb de ellende van een dubbelleven van mijn LAT relatie overleefd.
En nu? Nu weet ik het even niet meer.
Ik heb een paar maanden een superrelatie gehad met, uiteraard, de man van mijn dromen.
Alles viel op zijn plaats. Het voelde zo vertrouwd. Hij woonde wel 200 km bij mij vandaan, maar was bijna elk weekend hier.
Dagelijks smsen, een keer 60 op een dag, telefoontjes etc.
Hij keek hier in de omgeving al naar huizen, en wilde de Kerst hier doorbrengen. (op eigen initiatief)
En dan..... Wordt hij 's avonds laat overvallen. Hij was alles kwijt, maar verder ging het goed. Hij belt me de volgende dag en vertelt me over de overval.
Hij vond het K dat hij moest werken die avond en was op een collega aan het wachten of die zijn afspraak van de volgende dag over kon nemen. Dan kon hij naar me toe komen. Om 1 uur 's nachts smste hij nog dat hij goed was thuisgekomen. Dan hoor ik een paar dagen niets meer. Ik heb hem gesmst hoe het met hem ging, maar geen reactie.
Als ik hem dan na 4 dagen online zie, vraag ik hem hoe het gaat en waarom ik niets van hem hoor.
Hij zei dat na de overval alles op hem afkomt en dat hij even alleen wil zijn. Dat praten te emotioneel voor hem is. Ook zei hij dat ik moest onthouden dat hij echt van mij houdt en dat hij mij zo gauw mogelijk belt.
Dat begreep ik. Ik heb hem af en toe een smsje gestuurd dat ik aan hem denk en dat ik er voor hem wil zijn.
Na een paar weken heb ik hem gebeld en zijn voicemail ingesproken met het verzoek of hij iets van zich wil laten horen, omdat ik niet weet waar ik goed aan doe. Of hij het op prijs stelt dat ik hem niet laat vallen. Ik weet dat als je niet lekker in je vel zit, je omgeving het vaak te voorduren krijgt. Daar ben je dan onredelijk tegen of zo. Ondertussen zie ik hem vaker online. Ik voel me buitengesloten.
Ik heb hem een week geleden een mailtje gestuurd en hem verteld dat ik hem vaker online zie. Ik heb hem gevraagd als hij geen contact meer met me wil, of hij me dat dan wil zeggen.
Dat zal pijn doen, maar vind ik wel zo eerlijk en respectvol. Juist omdat ik weet wat hij en ik al hebben meegemaakt, had ik eerlijkheid verwacht. We zijn ook nog eens 50-plussers, dus ik neem aan volwassen.
Het is inmiddels bijna 6 weken geleden dat ik wat van hem heb gehoord. Ik denk dat de boodschap duidelijk is. Maar ik blijf toch met de frustratie zitten dat er niets is uitgesproken. Als ik fouten heb gemaakt ben ik grootmoedig genoeg om dat toe te geven en "sorry" te zeggen. Ik weet dat ik hem niet achterna moet lopen en wil niets meer van me laten horen.
Maar de twijfel blijft. En ik ben er kapot van.

Thx voor het lezen en jullie eventuele reactie
Gr. Hilde

Hilde's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 15/12/2008 - 15:41 — Dinges (of verwijderd)

Hoi Hilde

Ik kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Dit is i.m.o. geen manier van omgaan met elkaar, zeker niet als je geen tiener meer bent en al e.e.a. hebt meegemaakt op relationeel gebied. Die onzekerheid waar je het over hebt is een killer, want het geeft je geen enkele houvast. Ik vind zelf dan ook dat je best een beetje wat meer voor jezelf mag opkomen. Het is heel nobel dat je hem alle ruimte en rust wil geven, maar je cijfert jezelf wel weg en dat is niet goed. Je hebt gewoon het recht om te weten waar je aan toe bent en dat mag je hem best vertellen. Ga maar eens flink op je strepen staan zodat hij er even aan herinnerd dat jouw liefde voor hem niet vanzelfsprekend is. Dat hij is overvallen zal best zo zn impact hebben, maar dat geeft hem nog altijd geen reden om jou zo te behandelen!

Sterkte!!! Hou je ons op de hoogte??

Ma, 15/12/2008 - 19:51 — Hilde

Hoi Dinges, Thx voor je

Hoi Dinges,

Thx voor je reactie.
Je hebt gelijk dat ik recht heb om te weten waar ik aan toe ben.
Het probleem is gewoon dat hij nergens op reageert.
Ik kan naar hem toegaan, maar dan loop ik het risico dat hij mij gewoon niet binnenlaat.
Bovendien..... Bij de eerdere LAT relatie die ik heb gehad, ben ik ook naar hem toe gegaan, omdat hij nergens op reageerde. Hij woonde 15 km hiervandaan. Ik mocht niet binnenkomen van hem, dan moest ik maar wat afspreken! Ondertussen zie ik mijn opvolgster sneaky de trap afkomen. Het bleek al maanden aan de gang te zijn, terwijl wij de week ervoor nog hadden gezoend.
Ik heb er met hem nog wel een gesprek over gehad, maar volgens hem zag ik het verkeerd. heel pijnlijk allemaal, maar daardoor kon ik het makkelijker afsluiten. omdat ik wist waar ik aan toe was.

Ma, 15/12/2008 - 18:55 — penelope

@hilde

Wat een drama. Ik voel met je mee. Mijn ex-lover heeft me 4 maanden geleden ongeveer op dezelfde wijze aan de kant gezet. Zonder afscheid, zonder gesprek. Ook hij wilde een pauze omdat hij niet lekker in zijn vel zat. Toen hij met die mededeling kwam was ik al als de dood dat hij me aan het lijntje ging houden. En dat is ook wat er is gebeurd. Ik ken het vreselijke gevoel dat je schaakmat staat. Je wilt geen druk op iemand schouders leggen waar je van houdt, aan de andere kant heb je het gevoel dat je onrecht wordt aangedaan want je wilt weten waar je aan toe bent. Ik kan je vanuit mijn ervaring een tip geven: probeer het voor jezelf alvast af te sluiten. Hoe moeilijk ook. Het doet nog dubbel zoveel pijn als je hoop blijft houden en het blijkt allemaal voor niets. Dan komt het verdriet in tweevoud. Zo zat ik, zelfs na vier maanden opeens huilend in mijn evaluatiegesprek omdat tijdens het evalueren van mjn werk ook alle rotmaanden van de afgelopen tijd boven kwamen drijven. Sterkte meid in de komende tijd.

Ma, 15/12/2008 - 19:07 — Laura44 (of verwijderd)

He Hilde,

Los van jullie leeftijd vind ik echt dat hij jou niet juist behandeldt.
Als het zo serieus is/was tussen jullie, dan zou juist jij degene moeten zijn die hem opvangt, hetgeen je ook min of meer hebt aangeboden.
Is het écht waar van die overval? Dit is bij mij het eerste dat in me opkomt.
In mijn optiek is er geen enkel excuus denkbaar om 6 weken niets van je te laten horen, behalve dat je geen zin meer hebt in de relatie.
Dus, Hilde, ik wil je niet ontmoedigen, maar ik vrees het laatste.
Probeer deze man uit je hoofd te zetten, hoe cru het ook klinkt, maar je hebt zoals ik begrijp ik genoeg ervaring met relaties om te weten dat dit, hoe pijnlijk ook, slijt.
Liever nu, dan dat je je nog verder verliest in deze man.
Ik weet het, ik klink hard, maar ik ben ook geen 18 meer en zelf diverse keren op een nare manier behandeld, zojuist nog, nog geen uur geleden.
Laat van je horen, ik luister graag naar je, net zoals velen op deze site, mij heeft het in elk geval geholpen. Wat mijn ex een uur geleden geflikt heeft, daar zou ik, zonder contacten op deze site, een maand geleden doodziek van zijn geweest en nu, nu denk ik, heerlijk man, als jij ophoepelt uit mijn leven.....
heel veel sterkte en liefs laura

Ma, 15/12/2008 - 20:21 — Hilde

Hoi Laura

Hoi Laura,

Ik heb hem meerdere keren laten weten dat ik er voor hem ben, dat ik met hem meeleef en aan hem denk.
Hij wilde graag een vrouw die hem steunt, maar zijn opvatting van steunen is een andere dan de mijne.
Het is ook wel eens door mijn hoofd gegaan of de overval echt heeft plaatsgevonden, maar hij heeft mij in dat laatste telefoontje precies alles beschreven. Ook het aangifte doen bij de politie.
Ik weet dat hij een jeugdtrauma heeft en denk dat hij dat niet heeft verwerkt. Ik kan dat niet voor hem doen en het is ook geen excuus om mij vervolgens buiten te sluiten. Ik schreef al: de boodschap is duidelijk. Dat neemt niet weg dat het voor mij makkelijker te accepteren is als hij gewoon zou uitspreken dat het wat hem betreft over is. Wat de reden daarvan ook zal zijn. Op deze manier is het laf van hem om voor de waarheid weg te lopen.
Het helpt mij zeker om er hier over te schrijven en te lezen. Jullie reacties helpen mij ook echt.
Jij ook veel sterkte Laura,
Liefs,
Hilde

Wie is online

Enquête