Inmiddels is het 8 weken geleden dat ik iets van hem heb gehoord.
Soms gaat het goed met me, soms niet.
Op aanraden van mijn therapeut heb ik hem een kerstkaart gestuurd. Met de boodschap dat ik hoop dat hij goede hulp heeft.
Het ene moment is het me duidelijk dat hij gewoon geen contact meer wil, het andere moment kan ik niet begrijpen dat dat zo is, omdat de laatste keer dat hij het weekend hier was en zijn laatste smsjes/telefoontje zo leuken zo lief waren. Het is zo moeilijk te accepteren dat iemand zomaar uit je leven stapt.

Ik denk dat het helpt mijn verhaal hier neer te schrijven. Ik lees al een paar dagen mee op deze site.

Ooit na 25 jaar gescheiden. Daarna 3 jaar een LAT relatie gehad.
Steeds weer gevochten om er overheen te komen. En dat is uiteindelijk ook gelukt.
Ik heb de ellende van een dubbelleven van mijn LAT relatie overleefd.
En nu? Nu weet ik het even niet meer.
Ik heb een paar maanden een superrelatie gehad met, uiteraard, de man van mijn dromen.
Alles viel op zijn plaats. Het voelde zo vertrouwd. Hij woonde wel 200 km bij mij vandaan, maar was bijna elk weekend hier.