Is dit normaal?..

afbeelding van kjs100

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en jullie vragen of een van jullie dit herkent. Sinds mijn relatie een half jaar geleden is verbroken zit ik constant in een dip. Het is niet dat deze dip dramatisch is. Ik denk veel aan mijn ex maar heb geen behoefte om weer samen met haar te zijn. Ik ben niet verdrietig al zijn er natuurlijk wel dingetjes die ik mis, maar dat lijkt me normaal.
Nee, ik verkeer de laatste maanden in een futloze gesteldheid. Dingen die ik vroeger onwijs leuk vond om te doen interesseren me veel minder; uitgaan, sporten en met vrienden omgaan. En vooral dat laatste vind ik erg vervelend. Ik heb het gevoel dat ik hen in de steek laat door mijn somberheid.
Ik weet niet wat het is, misschien maakte mijn ex iets onbewust in me los. De eerste maanden na de breuk dacht ik dat het erbij hoorde maar inmiddels duurt het toch zo lang dat ik begin te twijfelen of het wel vanzelf overgaat. Ik wilde vragen of iemand anders deze situatie herkent en wat hij ermee heeft gedaan? Moet ik toch weer aanpappen met mn ex om te kijken wat ze met me doet? Moet ik misschien hulp zoeken in vorm van een psycholoog? Of komt het plezier in het leven vanzelf terug en hoef ik me helemaal geen zorgen te maken? Ik hoop dat jullie reacties me meer inzicht kunnen geven..

afbeelding van emotional

normaal?

Of het normaal is weet ik niet. Ik merk bij mij dat ik sinds de breuk nooit meer mezelf ben geworden. En daarmee bedoel ik de stralende persoon vol zelfvertrouwen die ik een tijdje was. Wat verbeterd is de manier waarop ik met het gemis omga. Zelfs als pijn of verdriet blijft raak je er aan gewend. Dat gaat vanzelf, maar dat hoeft nog lang niet te betekenen dat je ook weer stralend door het leven gaat. Ikzelf heb wel veel momenten gekend waar ik me weer goed voelde of tevreden met het leven was. Maar het echte geluk heb ik sindsdien nooit meer gekend. Nu ligt dat bij mij ook aan veel andere factoren, sinds de breuk zijn een hele hoop dingen misgegaan in mijn leven en moet ik mijn leven (voor de zoveelste keer) helemaal vanuit niets weer op de rails krijgen. Daardoor voel ik me ook vaker futloos en mijn ex heeft daar misschien ook wel mee te maken.

Een psycholoog kan helpen. Voor de relatie met mijn ex heb ik een aantal jaren in een zware depressie gezeten. Kon s'ochtends niet eens mijn bed uitkomen en had geen enkele vorm van contacten. Na een mislukte zelfmoordpoging dan toch maar eens hulp gezocht bij een psycholoog. Heeft me veel inspanning gekost om weer mijn leven op de rails te krijgen. Maar het lukte! Toen ook mijn ex leren kennen en een zeer gelukkig tijd ingegaan. Dit was waar ik altijd van gedroomd had! Helaas alles weer verloren en we zijn alweer eens terug bij af. Ja, ik voel me vaak futloos, maar ik zet door zo goed het gaat. Ik geef wel toe dat ik ook in veel dingen absoluut geen plezier meer heb. Maar dat komt wel op een dag weer, zodra bepaalde zaken weer goed zijn in mijn leven zal ik wel weer met meer plezier door het leven gaan.

Laat het wel niet te ver komen. Als je merkt dat de somberheid een te grote rol in je leven gaat spelen zou ik wel een psycholoog om raad vragen. In hoeverre je ex een rol speelt in je verdriet voel je in je hart. Als zij de enige reden voor je somberheid is of in ieder geval de voornaamste, kun je misschien proberen haar terug te winnen. Maar er bestaat dan natuurlijk ook de kans dat het niet gaat lukken en misschien word dan de somberheid juist erger. Ik heb erg lang gestreden om mijn ex en het was een slopende strijd. De keuze ligt bij jou. Heel veel sterkte en succes!

afbeelding van Patrick_C

Iets terug proberen met een

Iets terug proberen met een ex vind ik geen zo goede idee, je bent tenslotte al uiteen voor een half jaar, en de kans is dat je na een tijdje terug uit elkaar gaat. Dan zijn alle wondes terug opengescheurd. Zou het niet zijn dat je niet je éx mist, maar wel dingen zoals affectie en genegenheid?

Groetjes...

afbeelding van kjs100

Dat mis ik onder andere

Wat ik al zei, de omgang met mijn ex mis ik niet zozeer. Daarentegen denk ik dat je helemaal gelijk hebt dat ik dingen als affectie, geborgenheid en steun wel mis. Lekker met zn 2tjes op de bank, de intiemiteit van seks en zelfs een potje ruzie. Dat zijn allemaal voorbeelden die je bezighielden en je kracht gaven. De laatste tijd zit ik steeds meer aan te denken om op zoek te gaan naar een relatie. Al ben ik daar altijd tegen geweest. Ik wil niet afhankelijk zijn, ik wil op eigen benen willen staan en me alleen goed kunnen voelen. Misschien kan ik er wel meer open staan voor een relatie, maarja dan moet ik er weer energie in gaan steken en daar ontbreekt het juist de laatste tijd aan. Ben deze situatie helemaal zat, echt ongelooflijk wat liefde met je kan doen, ook in negatieve zin..

afbeelding van hera

Het verdriet achter volgt ons.

Ja dat heb ik ook!! Nu na een jaar wil ik hem ook niet meer terug en mis hem geloof ik ook niet meer zo. Maar het leven lijkt zo somber te zijn geworden en de dingen die toen belangrijk waren zijn dat niet meer. Het liefst zit ik alleen thuis en wil alleen nog maar slapen en vooral geen verliefde mensen om mij heen. Triest?? Ja, maar ik denk dat wij zulke gevoelens wel weer kwijt zullen raken als we nog meer tijd gehad hebben om de dingen te verwerken die ons zo geraakt hebben. Succes, liefs Hera

afbeelding van jankie81

zeer herkenbaar

Heel herkenbaar. Blij dat ik het ook van een ander hoor. Bij mij is het een halfjaar geleden en sinds die tijd voel ik me ook steeds depri. Komt wel weer goed denk ik dan, ik hoop voor jou ook! Op het moment dat je denkt dat je hier niet alleen uitkomt dan zou ik wel hulp gaan zoeken.