Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en jullie vragen of een van jullie dit herkent. Sinds mijn relatie een half jaar geleden is verbroken zit ik constant in een dip. Het is niet dat deze dip dramatisch is. Ik denk veel aan mijn ex maar heb geen behoefte om weer samen met haar te zijn. Ik ben niet verdrietig al zijn er natuurlijk wel dingetjes die ik mis, maar dat lijkt me normaal.

Nu na 2 maanden nadat het uit is gaat het opzich best wel goed met me. Ik doe veel leuke dingen met vrienden en ontmoet weer leuke meiden. Maar ze blijft toch in m'n hoofd rond dwalleren. Ze zit bij me op school, en elke keer als ik haar tegen kom negeren we elkaar. Waarom moet het nou zo? Ik heb al eerder contact met haar gezocht, maar ze reageerde meteen geirriteerd en agressief. Daar had ik totaal geen zin in, want ik wilde alleen dat we weer aardig tegen elkaar zouden doen en elkaar weer gedag zouden zeggen.

Ik heb het zelf uitgemaakt doordat we eigelijk totaal elkaars type niet waren. We hadden niet dezelfde raakvlakken en die we wel hadden waren klein, heel erg klein. Daarom is het zo moeilijk om te begrijpen dat ik haar nog steeds aan haar denk en haar af en toe mis. Misschien omdat het me eerste echte liefde was, ik weet het niet..

Vandaag heb ik weer voor het eerst contact gehad met m'n ex nadat het een maand geleden uit is gegaan. Ik probeerde aardig over te komen, ook al was het met ruzie uitgegaan. Maar ze reageerde al meteen geirriteerd, zo van: wat moet je nou? En het werd alleen maar erger totdat ze uiteindelijk het contact zomaar verbrak. Ik snap misschien ook wel dat ze er ook niet overheen is, maar waarom moet ze nou zo reageren?!?!? Het ging net weer beter met me(had weer meer lol), en dan dit weer.. Ze doet me pijn met zo'n reactie. Ik had eigenlijk gewoon geen contact met haar moeten opzoeken.. Ik wil van haar af, out of my mind!! En ik wil zelfs niets meer met haar, ik heb het tenslotte zelf uitgemaakt.