In de war...

afbeelding van lucha

Pff, wat is dit moeilijk. Afgelopen zaterdag was heel mijn hoop weer terug en ik dacht nog wel dat ik het zo goed op een rijtje had. Hij zat er zo doorheen, had het zo moeilijk. En natuurlijk was ik daar om hetm te steunen en hart onder de riem te steken en hem op te beuren. Maar weten jullie, hij kan mij verder niks geven lijkt het wel. Nooit krijg ik ergens een duidelijk antwoord op.
Ik vroeg hem naar derde personen in onze relatie...krijg ik als antwooord....ja....we zijn nu toch niet meer samen??? Wat moet ik daarme. Ik weet dat hij verder niks doet en dat heeft hij me later ook volmondig beaamd, maar toch, eerst altijd een slag om zijn arm houden, nooit eens...meid jij bent het voor mij. Bah.
Maar dan wel dit weekend met zoonlief en mij een weekendje weg willen. Alles is zo tegenstrijdig. Ik weet niet wat ik moet doen. Dacht dat het een leuk idee zou zijn, maar nu weet ik het niet meer, misschien doet het mij alleen maar meer pijn.
Hij zegt zo met alles in de knoop te zitten dat hij rust moet....geen problemen. Maar hij maakt nu eenmaal van alles een probleem. Hij zegt van met te houden en me te missen en dat we het zo goed hadden voor deze afgelopen twee jaar...maar hij doet verder niks. Ik weet het. Ik moet voor mezelf kiezen en eigenlijk heb ik dat ook al gedaan, maar het doet zo'n pijn en ik kan het niet helpen toch te blijven hopen. Ik moet hem ook nog zoveel zien vanwege ons zoontje en dat maakt het ook niet makkelijker. Maar ik wil hem ook nog zo graag zien. Het kost me zoveel moeite de deur echt dicht te doen.....

afbeelding van panic

moeilijk Lucha

Deur dicht doen is inderdaad zo moeilijk. Maar wie zegt dat dat definitief moet? Ik denk wel dat je dat nu tijdelijk moet doen. Je geeft aan dat hij van alles een probleem maakt, dat hij rust wil.... Ik denk dat voor jou rust nu ook het beste is. Hoe moeilijk dat ook is. Een weekendje weg lijkt mij op dit moment nog te snel. Hij moet eerst zelf aan zijn eigen problemen werken.
Sterkte!!

afbeelding van odie

sterk zijn

Lieve Lucha, lees je blog eens terug, toen was je zo sterk. Jij wist het, je wilde rust.Je zoontje die zei dat hij bij jou wilde blijven. En het klopt, hart en verstand spreken op dit moment andere taal.Zo erg moeilijk voor jezelf te kiezen, want dat is het. Liefs, Odie

afbeelding van lucha

Helemaal gelijk

Zowel Panic als Odie...jullie hebben helemaal gelijk. En ik voel de kracht ook weer wat terugkomen gelukkig. Maar oh wat is het moeilijkk
Ga me vanmiddag opgeven bij de sportschool, dan heb ik weer wat te doen en zo werk ik beetje bij beetje aan mezelf.
En wat Panic zegt...het is te vroeg samen een weekend weg te gaan. Raar maar waar ik denk dat ik op dit moment toch de sterkste ben van ons twee en ik wil niet dat hij zich nu aan mij op gaat trekken en ik zodoende naar beneden kieper. Dit weekend stelde hij ook voor iets met mijn vrienden af te spreken. Tja hij voelt zich alleen, komt erachter dat hij bijna niemand meer heeft, maar hij moet het zelf doen. Hij ziet dat ik nieuwe dingen doe en dat vindt hij leuk en wil hij dan ook...maar ze zijn nu van mij!!! Maar het is moeilijk om die grenzen te stellen, heel moeilijk.
Bedankt voor jullie steun en wijze woorden.

afbeelding van panic

op de juiste manier vechten

Ik begrijp dat er bij jullie heel veel aan de hand is. Jij hebt al veel goede keuzes voor jezelf gemaakt!! En diep in je hart weet je, dat als er nog een kans is dat het goed komt, je nu moet loslaten....
Geen druk uitoefenen, zowel niet bij hem als bij jezelf.
Als er nog een kans is, als er nog een hoop is voor de toekomst, dan moeten jullie nu beiden rust hebben.
Raar besef is dat, dat de juiste manier van vechten, je eigen gang gaan, aan jezelf werken en loslaten is.....

afbeelding van lucha

Panic

Wat zijn jouw woorden waar. Misschien klinkt het raar maar het is wel even een eye-opener.....dat we elkaar allebei met rust moeten laten en aan onszelf werken. Ik denk dat je gelijk hebt....
Alleen er is zoveel gebeurd, hij heeft er zo?Ǭ¥n zootje van gemaakt...vreemdgaan, er niet voor mij zijn.....en dan denk ik..tja we nemen nu allebei rust maar die dingen gaan echt niet vanzelf over, die zullen toch "goedgemaakt" moeten worden. Maar goed...wie weet is dat ook voor later zorg. Ik weet dat hij me nu niet wil en kan geven wat ik nodig heb. Mijn kracht begint weer terug te komen. Bedankt voor jullie hulp!!!

afbeelding van panic

lucha

Ja, dat is iets wat ik mijzelf ook voorhoud: ik kan er niet met mijn ex uit komen, over mijn verdriet komen, door nu met hem te praten. Dat wil niet. Ik moet hem loslaten, hij mij. Al is er bij mij lang niet zoveel gebeurd als bij jou. Natuurlijk denk ik wel eens: maar we zouden er toch nog samen uit kunnen komen? Hij voelt tenslotte nog wel wat voor mij, meer dan vriendschap. Als hij me in een andere situatie was tegengekomen, zonder dat we die ruzies hadden, zonder dat hij met zijn problemen zat. Als hij me dan blank was tegengekomen en dan dat voelde wat hij nu voor mij voelt.... dan ging ie ervoor. Nu niet. Want ja, er zijn dingen gebeurd, en hij moet voor zichzelf dingen uitzoeken.
Auw, auw, auw.
Ik besef me heel goed dat we elkaar nu moeten loslaten. Ik besef me ook dat het verstandig is van hem om nu met de relatie te stoppen. Nu stoppen, ipv elkaar eerst helemaal kapotmaken.
Bij jou zijn er inderdaad zaken die besproken moeten worden. Maar niet nu, nu eerst rust...

afbeelding van Anzil

lieve Lucha

Ik herken zoveel in je verhaal, dat heen en weer geslingerd worden tussen je gevoel en je verstand. Ben de weg ook even kwijt, maar weet dat het belangrijk is om deze keer naar je verstand te luisteren. Jij krijgt echt niets terug, tenminste nu niet en je geeft maar en je geeft maar..maar dat maakt je kapot. En voor een ander weet ik het wel maar snap best dat het moeilijk is om zulke grote beslissingen te nemen. En helemaal als er ook nog een kind in het spel is..

En wie steunt jou? Je (ex)partner in ieder geval niet, iedere keer dat je contact hebt is het moeilijk,maar heb je weer even afstand genomen dan merk je dat het met jezelf beter gaat......dus kies nu voor jezelf, je weet nooit wat de toekomst zal brengen. Maar zorg eerst dat je het zelf op de rit hebt, een man zou alleen iets toe moeten voege aan je leven en dat lukt jouw (ex)partner gewoon niet..hoe klote dat ook is.

liefs Anzil

ps ik ben ook weer aan het sporten geslagen haha