In de war...

afbeelding van JohanC

Gisteren kreeg ik plots een onverwacht telefoontje van mijn exvriend... Hij vroeg of ik wilde komen om te babbelen en zei dat hij er helemaal onderdoor zat. Ik hoorde het ook aan zijn stem dat het echt niet goed was met hem dus ben ik naar hem toegereden. Hij vertelde me dat hij volledig in de war is, zich heel slecht voelt en niet meer weet wat hij wil... Blijkbaar zijn er spanningen geweest tussen hem en iemand waar hij verliefd op geworden was tijdens onze relatie. Toen ik hem destijds over de reden aansprak van onze breuk minimaliseerde hij altijd het feit dat hij iemand anders had leren kennen en gaf allehande redenen dat onze relatie toch niet goed meer zat en hij niet gelukkig was en dat ie best alleen verder kon. Nu echter lijkt het dat als die ander persoon zich niet aan hem wil/gaat/kan binden dat hem plots zoveel angst bezorgt waardoor hij het helemaal niet meer weet. Hij zei tijd voor zichzelf nodig te hebben om alles op ene rijtje te zetten en problemen met zichzelf op te lossen en dat we het misschien nog wel eens zouden kunnen proberen dan later... Ik was helemaal in de war toen ik dit te horen kreeg want ergens komt er weer een klein beetje hoop op en heeft dit het losmakingsproces verstoord. Maar hij klonk echt oprecht en gaf toe dat hij gewoon zo verliefd op die ander was dat hij daarin de perfectie dacht gevonden te hebben... En nu lijkt dat hij bang is van misschien onze relatie van 10 j opgegeven te hebben voor iets wat niet gaat lukken. Want als hij er echt van overtuigd was dat onze relatie toch niet goed meer was en hij alleen zou verder willen dan zou hij me toch niet gebeld hebben? We hebben enkele uren gepraat en heb hem zoveel mogelijk trachten te troosten maar om dan weer te vertrekken dat deed weer heel veel pijn... Ik weet echt niet goed hoe ik hier nu weer mee moet omgaan; kan ik hem tijd en ruimte gunnen om alles voor zichzelf in orde te krijgen (want hij zal zowiezo nog een tijdje gevoelens voor die andere hebben en misschien wordt dat toch nog iets) en wat doet dat met mezelf.... vandaag heb ik de hele dag zitten wachten op een berichtje van hem... ben weer helemaal in de war...

afbeelding van girl89

@JohanC

oh wat verschrikkelijk moeilijk... je krijgt weer hoop, maar als je op hem gaat zitten wachten omdat hij alles voor zichzelf op orde moet krijgen, cijfer je jezelf compleet weg... want hoe lang gaat dat duren? en wat gaat hij dan op een rijtje zetten? etc. etc. etc. dit gaat de hele dag door je hoofd spoken... weet hij het al? zou hij meer neigen naar die ander? of toch naar mij? de ene dag voel je je goed, de andere dag stort je weer in... wat moet jij in de tussentijd? in het niks hangen? maar ik zou het helemaal begrijpen wanneer je wel op hem wacht en de hoop koestert en hem alles laat uitzoeken, want ik doe al 3 maanden precies hetzelfde... en je bent 10 jaar met hem samen geweest! dat wil je ook niet weggooien...
echt heel erg moeilijk dit, veel sterkte!!!
p.s. neem jij zelf ook iig de tijd voor jezelf de komende tijd, dat heeft bij mij veel geholpen... sporten, afleiding, mooie dingen voor jezelf doen... mocht het uiteindelijk toch niet zo lopen als je zo graag wilt, heb je iig dat nog! niet thuis zitten kniezen! we zijn meer waard dan dat!

afbeelding van JoyAndPain

J&P@JohanC

Eh....ok...ik ga even een hele harde reactie neerzetten.
Niet om je pijn te doen maar hopelijk om even je ogen te openen

Je vriend werd tijdens jullie relatie verliefd op een ander ( ok kan gebeuren)
Hij liegt daarover, bagetalliseerd dit en verteld je dat dat niet de reden is om uit elkaar te gaan (vette zware leugen)
Dan probeert hij het met dat meisje, en wat gebeurt er?
Helaas pindakaas voor hem, zij wil hem zeer waarschijnlijk niet..
Nu is het eerste wat hij doet jouw bellen
Want oh jee..hij heeft " alles" opegegeven ( wat toen niet belangrijk genoeg was voor hem)
Nu wordt hij misschien zelf in de steek gelaten dus hup, tijd voor een back-up plan
En hey daar was de ex die er altijd voor hem was, die alles voor hem wilde doen, dus waarom die niet bellen want in een keer was het verleden zo ontzettend mooi en oh oh oh wat was hij stom geweest.
Maar blijkbaar niet zo stom om niet meteen ook hier nog een back up in te zetten ( de zogenaamde joker) om jou dan ook nog eens even te vertelen dat MISSCHIEN hij toch nog wel een relatie wil met die ander ( lees als zij ja zegt) en tja dan mag jij weer het veld ruimen.
Zo niet, nou dan mag jij de boel opvegen, hij hoeft geen hartepijn te hebben, gaat lekker verder met jou.......
Tot de volgende in het vizier komt, want echt als jij voor hem de WARE was geweest dan had hij op zijn knieen gelegen en alles gedaan om het goed te maken.
Maar zeker niet zijn ex bellen dat hij verdrietig is om degene die de reden is die JOUW hart gebroken heeft, je dan een soort wortel voor te houden dat het misschien ooit nog wel goed komt.

Je bent heeeeel veeeeeeeeeel meer waard dan wat hier gebeurt
Dit is vragen om nog veel meer pijn te ontvangen van je ex, want je laat dit nu toe.
Sorry dat dit zo hard klinkt maar misschien als buitenstaander zie je soms dit soort dingen een ietsepietsie duidelijker als wanneer je er middenin staat.

Wees trots op jezelf en wees er van overtuigd dat jij het absoluut waard bent dat je iemand in je leven hebt die er 100% voor jou is, en waar je niet als een soort back up plan fungeerd!
Hugs.

afbeelding van JohanC

@J&P en girl

Dank je voor jullie reactie, inderdaad wel hard maar naar waarheid... Ik laat me inderdaad zelf toe van terug meer pijn te ontvangen... Gisteren was ik in de buurt en vroeg of ik nog kon langskomen om wat spullen op te halen. dat was goed zei hij maar als ik er een half uurtje was vond hij dat ik kon gaan want hij had nog veel werk te doen... Ik was een paar dagen geleden naar hem toe gereden omdat hij me nodig had, heb met hem gepraat, hem getroost, zelf een beetje warmte proberen te geven van het kleine beetje dat ik nog had... en inderdaad waarschijnlijk omdat hij verdriet had ivm die andere waar hij verlief op geworden is... En nu, na gisteren, zit ik weer helemaal kapot, leeg en mis ik hem precies nog meer... ik dacht na een paar dagen geleden, toen hij me zo nodig had dat er toch weer wat hoop was... Nu zei hij dat het een zwak moment was en me misschien niet had moeten bellen... Hij vind dat ik mn leven zelf in handen moet nemen en hem niet lastig vallen met te vragen hoe het nu allemaal zit... Ik voel me weer zo kapot als in het begin na de breuk.... dit doet ontzettend pijn....