We zijn nu iets meer dan 3 weken uit elkaar. De eerste 2 weken ben ik haar nog als een hondje blijven volgen, ik kon haar niet loslaten. Vorige week zondag had ik me echter voorgenomen om haar los te laten. Ik kreeg het gevoel dat ik de enige ben die wil dat het terug goed komt. Dus had ik die beslissing genomen ... maar ik wist niet dat het omdraaien van die knop zo moeilijk was.

Ik heb weer een moeilijke week achter de rug, maar heb het wel kunnen laten om haar zelf terug te contacteren. Zaterdag vroeg ze echter om mijn hulp (pc probleem) en ik ben haar dan ook gaan helpen. Ik heb afstand gehouden, maar zij zag er zo vrolijk uit, ze leek me blij te zijn dat ze me zag. Dus mijn hoop dat het goed komt, rijst weer de pan uit. Ik had haar voordien nog beloofd dat ik haar die week nog een cd ging bezorgen, die was ik zaterdag dan ook gaan halen en wilde ik op haar bed leggen. Maar ze belde me op in de winkel en ik moest wel bekennen. Dus ben ik haar dit cadeautje nog persoonlijk gaan brengen. Ze was er heel blij mee, oh wat hou ik toch van haar glimlach ...

Maar ik zit dus weer in de knoop, ik hunker weer naar haar zoals tevoren, mijn toekomstvisie is weer alleen op haar gefocust. Wanneer gaat zij me missen, wanneer gaat ze me uitsluitsel geven, wanneer wil ze met ons terug voort? Alleen tijd zal raad kunnen brengen, vrees ik ...