Waarom gaat hij nou niet uit mijn hoofd?? Waarom gaat ie niet uit mn hart??? Ga weg! Ik wil niet meer aan je denken en ik wil vooral niet meer dat je me verdrietig maakt! of misselijk van de pijn in mijn hart, of al het geluk uit mn leven wegnemen. niet meer kunnen genieten van de zon die schijnt. alleen maar sjago worden van alle gelukkige mensen om me heen..

vanaf mn 18e bepaalt hij mn leven, tot nu aan toe! zelfs al heb ik geen relatie meer. tijdens onze eerste relatie stelde ik me al afhankelijk van hem op, mn levensgeluk hing van hem af! niet dat hij dat bewust bij me veroorzaakte, maar zijn karakter zorgde daarvoor. en toen het uit was, was ik kapot van verdriet, 2 jaar lang, totdat we weer bij elkaar kwamen en wéér heel mijn geluk om hem draaide. en nu is het weer uit, en opnieuw ben ik verdrietig, om HEM

Ik ben het zat dat hij mijn leven beheerst, bewust of onbewust, misschien mijn schuld, weet ik veel, maar zo klote dat hij 7jaar lang in mijn hoofd en hart zit. ik wil m daar niet meer... en mss was het mijn schuld dat ik zoveel van hem af liet hangen. dat ik zo afhankelijk was. hij zei vaak ook : dat doe je toch zelf? je moet je eigen leven opbouwen. daar had hij gelijk in, waarom lukte me dat dan niet??

pff... ik ben er klaar mee, ergens ben ik boos op hem, niet dat hij schuldig is of wat dan ook, maar boos ook op mezelf, dat ik hem steeds maar toelaat en mn geluk laat verpesten door hem. en hij? ach.. die gaat gewoon lekker door met zn leven.. bah...