hallo,
zie mijn vorige blog over het moment dat ik mijn ex na ruim anderhalf jaar (en geen contact) weer tegen kwam en sprak. er was een spanning (vanuit mij zowel fysiek als emotioneel) en het liep uit de hand: zoenen en meer..

nu paar dagen later kan ik er nog steeds niet over uit dat dit is gebeurd:

Mijn verhaal even kort samen gevat:

Het gaat de hele tijd goed, denk soms een dag of dagen niet aan mn ex, geniet van het leven. van mn vriendinnen, van mn familie. ik geniet van leuke dingen doen. mn vriendinnen zeggen dat ik weer de oude ben zoals vroeger en dus ook leuker. kortom: ik ben mn relatie kwijt, maar heb er heel veel positieve dingen voor terug gekregen!

Na lange tijd geen blog meer te hebben geplaatst, nu toch maar weer 1. 
Net wakker geworden uit een nacht vol met dromen over m'n ex. Ze waren levensecht. Ik ging langs hem. We kusten elkaar. Zeiden dat we elkaar zo mistte. Hoe pijn het deed om niet samen te kunnen zijn omdat het niet werkt.
Met het wakker worden zie ik zijn gezicht nog voor me. Voel bij wijze z'n handen nog op m'n gezicht.
Ik lig sinds lange tijd te huilen in m'n bed om hem. Het gaat de afgelopen tijd goed met me. Redelijk. Heb lol, geniet van dingen, denk niet veel aan hem en als ik dat doe dan kan ik het relativeren.

Het is een tijdje geleden dat ik hier ben geweest. Het is dan ook een tijdje geleden dat ik aan mn ex dacht. Inmiddels ben ik voorzichtig aan het daten met een jongen. Hij is leuk, heeft dezelfde humor (wat ik dacht nooit meer te vinden in een man na mn ex), slim, we kunnen goed praten en lachen, kortom, leuk.

Een mega huilbui nu en het stopt niet. De tranen blijven maar komen. Ik kreeg een berichtje van hem dat er nog spullen van me lagen. Gewoon een normaal berichtje. Maar ik schrok van het ineens iets van hem horen, weer even contact. De eerste keer nadat het uit is gegaan. Janken janken janken. Blijkbaar doet het me zoveel. En is het zo confronterend.. Het is een hele duidelijke afsluiting, mss dat dat het is. Maar het moeilijkste vind ik het verschil. De persoon waarmee zo je intensief hebt samen geleefd.

Vandaag ingeschreven bij een datingsite. Eigenlijk een soort van impulsieve actie. Was een leuke man, wilde daten, ergens kan ik me er vrolijk en blij van voelen, maar ergens koppelt het hebben van contact met andere mannen me meteen weer aan mijn ex...
Een mogelijke nieuwe man in mn leven, dat laat me steeds denken aan mijn ex, en doet me weer heel erg hard beseffen dat het over is, dat ik hem kwijt ben..

En niet zozeer dat ik denk dat mn ex de beste was, dat er geen leuke mannen bestaan enz. Maar meer het feit dat je je hart opnieuw gaat geven aan een ander.