Zo hoe is het met jullie??Ik ben net terug van een heerlijke vakantie op Lesbos en dat doet een mens goed! Even verstand op nul en lekker relaxen,zonnen, genieten....maar ook nadenken.
En zo had ik weer eens besloten dat ik me toch echt eens moest realiseren dat het met J nooit wat gaat worden, wat wie dan ook zegt ik moet het naast me neerleggen en genieten!
Mooie voornemens die door een andere, mooie omgeving versterkt worden.... tot je weer een week terug bent en het "gewone" leven weer zijn rentree doet. De eerste dag vraagt iedereen nog naar je vakantie en zit je in een roes, maar al gauw weer over tot de orde van de dag.
Vies weer, wekker vroeg, werken, afspraken en....
zijn facebook checken. Alsof het een automatisme is wat ik niet uit kan zetten. En wat zie ik? Happy de peppie foto's van hem en zijn bevallige collega's. En wat voel ik? Jaloezie en paranoia. Want het kan toch dat hij 1 van de 3 wel ziet zitten? Hup hun fb ook afspeuren naar informatie die me kan geruststellen...
En dan stop ik er ineens mee want had ik me niet iets voorgenomen?
Zou ik niet accepteren dat hij en ik geen optie is?
Ja dat had ik me voorgenomen en nee blijkbaar accepteer ik het niet!
Na een jaar nog steeds niet!
Dat komt alleen maar door dat vleugje hoop en een onderbuikgevoel wat me zegt dat het wel kan! Maar dat het misschien tijd nodig heeft... En toch blijf ik bij mijn voornemens puur en alleen omdat mijn gevoel het niet mag winnen van mijn verstand!
Want wie weet heeft mijn gevoel wel gelijk en gebeurt het ooit wel, maar tot die tijd ben ik het zat om er mee bezig te zijn en zet ik alles op alles om weer compleet Isa te worden!
En al gaat het met ups en downs ik ben op de goede weg.
Of is dat ook iets wat ik verstandelijk mezelf wijsmaak, maar niet voel?
Maakt niet uit!! Vanaf nu speelt gevoel geen rol meer!
I'll be a wise woman!