.....ik kon omgaan met deze situatie.
Vandaag een mail gekregen van de adviseur dat als het huis met verlies wordt verkocht we 5 jaar geregistreerd zullen blijven. Wat betekent geen nieuw huis voor mezelf, en alles waar bkr bij komt kijken is pech hebben.
Ik heb dit J. gesmst en schrok er ook van. Ik stelde voor dat we maar snel even moesten praten over wat we nu het beste kunnen doen. Dat vond hij een goed plan want hij wild me niet met zo'n schuld laten zitten....fijn datie er zo over denkt maar hij heeft daar vrij weinig invloed op.
Hij komt morgenavond thuis, en zaterdagochtend komt de makelaar. Even afwachten wat de makelaar zegt en hoe hij het huis inschat qua waarde. Als we quite kunnen spelen ben ik al blij maar de huizenmarkt is al niet een om blij van te worden...
Ik wou dat we hier gewoon voorlopig samen konden blijven en onze eigen weg konden gaan. Ik wou dat ik blij voor hem kon zijn met z'n nieuwe vriendin, kortom ik wou dat ik niks meer voor hem kon voelen maar ik weet dat het zo niet werkt.....
Ik word nog steeds blij als hij smst, maar ben ook realistisch hij smst niet uit zichzelf, hij zit bij haar en is blij met haar....en toch ergens denk ik ook dat hij niet zo gelukkig is maar bang is om alles terug te draaien omdat de schade nu al groot is.....
Mijn hoofd is een achtbaan en ik spring van de hak op de tak met emoties....
loslaten
Hoi,
Ik weet ook, net als alle anderen hier, dat het nooit meer hetzelfde wordt. Ook hij zal momenten hebben die terug gaan naar jullie samenzijn. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dat niet hebben. Als dat wel het geval blijkt te zijn dan moet je echt blij zijn van hem af te zijn want dan zal hij het weer doen in de wetenschap dat hij weer bij je terug kan komen. Het huis is idd een probleem die velen in soortgelijke situaties hebben. Warom zou je samen wilen blijven en jezelf elke dag maar kwellen. Hoe hard het ook mag klinken en ik realiseer me dat het huis een probleem is. Maar probeer zo min mogelijk met hem in contact te komen en probeer je eigen leven zogoed en zo kwaad als het kan op te pakken. Aan het eind van de donkere tunnel is een klein lichtje die mettertijd feller gaat schijnen. De vraag die ik mezelf heb gesteld is of je hem of haar nog wel kunt vertrouwen. Ik zelf kan dat niet meer ook al is de pijn soms ondraagelijk en denk ik aan het feit dat ze "gezellig"met haar vriend op vakantie is en ook in bed ligt.
De momenten korter dat je aan hem denkt als je geen contact meer hebt. dan kun je het verwerken. Tuurlijk mag je nog boos zijn en huilen maar het kan alleen maar beter worden. Je zal hier sterker uitkomen. Daar ben ik van overtuigd.
Kom Op !!! je kunt het
GR Roderik
Bedankt voor je reactie
Bedankt voor je reactie Roderik! Liefdesverdriet is ook niet makkelijk he?!
Ik weet wel wat het bij mij is....het daadwerkelijk loslaten echt de angst om hem los te laten, het daadwerkelijk afscheid nemen van de liefde van mijn leven, mijn beste vriend.
Maar het moet! Anders kan ik niet verder met mijn eigen leven. En belemmer ik hem en mezelf daarin.
Bedankt voor je steunende woorden!