Ik wil hem terug?

afbeelding van Moessie

En ik kom er eerlijk voor uit. En ik snap er geen drol van.

Wil ik hem terug? Of is het iets anders wat er aan de hand is met mij.

Onze relatie is meerdere malen op de klippen gelopen. Voornamelijk door zijn gedrag, frustraties en onzekerheden. En ik heb er vanalles aan willen doen om dit op te lossen. Het ging niet meer, eigenlijk al vanaf vorige zomer. Toch nog maar weer proberen. Ik kwam telkens terug, te praten omdat ik eerlijk naar mijn hart ben. Maar wij samen zijn niet stabiel..

Nu na een poosje uitelkaar krijg ik weer warme gevoelens voor hem. Gebasseerd op wat?! Ik zie hem niet, ik spreek hem niet.
Hij heeft het er nog erg moeilijk ermee, als ik eerlijk over hem nadenk. De laatste keer heb ik hem gevraagd of hij zijn eigen gedrag wilde vergeven voor zichzelf; dit kon hij niet. En wilde koste wat het kost door met zijn eigen leven. ( eroverheen stappen en doen alsof er niks gebeurd is? dat kan géén mens)

Nu gaat hij door met zijn leven. Sinds 3 weken heb ik het gevoel dat hij mij banned uit zijn leven. Om het zichzelf makkelijker te maken misschien. Hij zag telkens weer geen uitweg, en kiest nu deze.

Is het daarom dat ik voel wat ik terugwil? Ik heb hem gezegd, ik wil hem wel. ik wil die relatie niet meer. DIE relatie niet. Maar denk maar niet dat hij gezegd heeft; het kan ook anders... zoals ik zovaak gedacht en gewild heb.

Ik ben een vechter, hij een opgever. En hij geeft nu op, en dat verscheurt mijn vechtdrang. Moet ik het ook opgeven? Waarom lukt me dat niet? Ik weet dat hij in zijn schulp zit. Ik zou hem er wel uit willen sleuren omwile van de liefde. Ik ben alleen bang dat hij dat zelf moet doen. Maar als hij dat doet, zal het dan zonder mij zijn?

Doet ie het nog voor mij?
Waarom helen mijn wonden zo snel, ik ben gekwetst hoor, door hem. Maar ik lijk het telkens weer bij hem te kunnen laten, na een poos en dan verschijnen er weer gevoelens van liefde.
Het diepe gevoel van wij horen bij elkaar.

Of is het omdat hij mij nu loslaat. Eindelijk. Ik hoor hem dankbaar te zijn. Ik wilde deze relatie niet meer.

Wat moet ik? ik kom er maar niet achter hoe ik dit moet doen.
Moet ik het dan accepteren? Of moet ik toch maar weer eens contact opnemen.. ik weet het eerlijk niet.

afbeelding van littleme

moessie

sjees girl... je beschrijft mijn feelings... wat is het? ik weet het ook niet.. ik wil hem niet, maar wil ook niemand anders als hij.. no one but him..

he is running... mine too.. ze rennen weg.. but hey.. you know what? you cant run away from yourself! you troubles will always keep following you..

maar voel hetzelfde... op de een of andere manier is het gevoel zo sterk,... cant let it go.. hoe hard ik ook probeer..

afbeelding van Moessie

Genoegdoening

Heej littleme.. nee klopt, they can run but they can hide..
maar of dat nou genoegdoening moet zijn, ik weet het niet..
Ik ken zijn shit. Hij zegt het voor zichzelf op te willen lossen. HOE DAN? En daarna, mag ik er nog deel in nemen? Wil hij dat.. of is hij mij dan al vergeten.

Ik zou zo graag een kijkje in zijn keuken willen hebben. Kijken of er nog hoop is voor ons. Of hij zijn boel verder verneukt,of hij echt met zijn "hoop" aan de slag gaat.

I'ts killing, niet weten waar hij het voor doet. En ik weet niet of het goed is om het hem te vragen. Ik moet meer bij mezelf stilstaan. Wat wil ik nog eigenlijk?

Kijk, ik besef me ook: Hij heeft mij ook niet gezien en gesproken al die tijd. Hij was bij mij ook geblokt. Wat heeft dat met hem gedaan?

afbeelding van littleme

nou precies hetzelfde

nou precies hetzelfde hier... echt.. geloof me..

ik heb ook niets van me laten horen.. een vriend van mij die hem ook kent (maar niet spreekt of ziet) zegt dat hij zeker nog wel aan me denkt en van me houdt, maar gewoon bang is... hij zegt dat X me ook vast wilt bellen, maar gewoon bang is voor zijn gevoelens and shit...

sweety i know how u feel.. fucked up no?

je wilt verder gaan en doet dat ook maar het blijft spoken in je hoofd... waarom?? geen idee.. snap het ook niet.. ik vind het raar.. anders heb ik dat nooit gehad..

hhhmm.. maar ik wil hem ook zeker niet bellen of texten.. bang voor teleurstelling omdat hij dan tough gaat doen.. ppfff
whahhaa

en nu?

afbeelding van Moessie

Hoe zullen 2 mensen in angst

Hoe zullen 2 mensen in angst voor teleurstelling weer bij elkaar komen. HOE? Die gedachte maakt mij weer dat ik mijn telefoon heel ver weg moet leggen. Ik durf wel mijn angst te geven. Zeggen dat ik zo bang ben hem ?ɬ©cht kwijt te zijn. Bang ben voor weer alle ellende. Maar dat we er samen wel uitkomen... als we het goed doen. Waarom geloof ik er nog zo in?!

afbeelding van littleme

geen idee... ik ook.. waarom

geen idee... ik ook.. waarom voelt het nog zo sterk en waarom kunnen we het niet van ons afzetten? heb dit nog nooit zo gehad.. hodido! serio! vaag he??? ik kan er met mijn verstand ook niet bij

iemand een medicijn of pill i can take so this feeling will go away? to make it stop?

afbeelding van Moessie

Angsten overwinnen

Ik ben gewoon bijna bereid dubbel en dwars op mijn bek te gaan: Naar hem toe te gaan al mijn gevoelens te delen met hem, al mijn angsten aan de kant te zetten weer weggaan desnoods met de teleurstelling in mijn broekzak. Waarom denk ik toch, wanneer ik dat doe dat het wel goed komt. Want ook dat ligt niet in mijn handen... Angsten overwinnen, naar jezelf. Dat is the true medicine!

afbeelding van littleme

nee.. dat zou ik nooit meer

nee.. dat zou ik nooit meer doen.. heb mijn trots... kan dat niet.. bang voor die teleurstelling.. bang voor .. afwijzing i guess..

damn.. this sucks..

afbeelding van Moessie

Rust

Ik moet gewoon heel erg goed bij mijzelf te rade gaan nu. Voordat ik iets onderneem. Goed, als het nu te laat is, is het dat volgende week ook. En andersom. Eerst maar even rust. Geen paniek meer toestaan van mezelf. Hoe zoek je uit wat je wilt? Wat goed voor je is? Iemand daar een idee over?