Wat voel ik me inmens verdrietig en in de war.
Vandaag is mijn ex jarig, ik ga hem geen smsje sturen of zo, mede omdat hij laatst totaal niet reageerde op het bericht dat mijn broer erg ziek is.
Loop de hele morgen te huilen omdat ik me schuldig voel naar mijn ex toe, dat het gewoon niet gelukt is tussen ons beide.
Dat het mij niet gelukt is dat hij aan zichzelf ging werken en voor ons samen koos, en ik weet dat ik dat ook niet kon maar toch hoopte ik dat door dat hij merkte dat ik van hem hield/hou hij de kracht zou vinden om het gevecht met zichzelf aan zou gaan.
Die confrontatie doet nu even heel veel pijn. Maar we moeten nu los van elkaar weer verder.

Ook ben ik verliefd op een oude vriend van me, en het is soms zo heftig dat ik totaal niet weet wat ik met die gevoelens aan moet, er komt zoveel angst erbij om de hoek kijken, angst om weer in de steek gelaten te worden, om gekwetst te worden.
Afgelopen woensdag was hij hier het was bere gezellig, en heerlijk intiem, heerlijk ontspannen, maar we hebben nog geen seks gehad, omdat ik het niet wil.
Maar wat moet ik ermee? Ik ben bang, en het voeld ook zo heerlijk en goed.
Kortom mijn gevoelens maken me gek.

Liefs, Principessa