Het lijkt net of ik in een hele slechte film leef waar ik niet uit kan stappen.
Na een relatie van 14 jaar is hij dan nu echt definitief over. De relatie begon toen ik 17 jaar was. De meeste mensen hebben zoiets van, ja dat is wel logisch natuurlijk na zo'n lange tijd.
Ik voel me zo vreselijk klote dat het voor mij even niet meer hoeft. Ik dacht dat alles goed ging, tot twee manden geleden dat hij met allerlei verwijten kwam. Jij bent minder dan mij, ik heb een goed lopend bedrijf en jij weet nog steeds niet van je leven te maken. Na 6 jaar afstuderen heb je nog steeds geen fatsoenlijke baan. Ik ben alleen nog maar bij je omdat ik voor je wil zorgen. Je kan het namelijk niet zonder mij etc etc. Dit kwam zomaar ineens na mijn verjaardagsfeestje. Later zei hij, dat het niet aan mij lag maar dat hij meer had moeten aangeven. Maar als er dingen over mij wordt verteld kan ik het moeilijk niet bij mijzelf zoeken.

Hij heeft het al eens eerder uitgemaakt anderhalf jaar geleden, maar na 4 maanden kwam hij terug en ging het een heel stuk beter. Hij zag zijn fouten in, werkte niet meer thuis en ging naar de GGZ. Ja en misschien moest ik niet zo naief zijn en denken dat alles beter zou gaan. Ik had ook meer moeten praten en aangeven als ik iets niet leuk vond. Maar nu heeft wederom zijn spullen gepakt en is gegaan. Maar dit keer was het anders omdat hij twee maanden geleden vertelde dat hij iets voelde voor een ander van zijn werk, er was een klik en hij kon goed met haar praten.... Ik wist niet hoe ik moest reageren zo geschokt was ik en nadat hij alle andere negatieve dingen had verteld was ik bevroren van angst. Hij werd boos omdat ik niet genoeg zei. Maar eigenlijk was het al te laat, hij had al gevoelens voor een ander en heeft het bij mij opgegeven.
Het rare was dat wij een hele goed en hechte band hadden, maar de laatste maanden had hij buien van woede.

Na twee weken heb ik hem vandaag weer gezien. Hij zag er anders uit en had andere kleren aan. Ik schrok van zijn blik het leek net of hij de ijsman was. Geen blik van warmte helemaal niks. Hij vertelde mij dat hij met haar naar bed was geweest vorige week. Ik barste in huilen uit en werd heel boos. We hebben heel lang gesproken en hij was boos op mij. Ik deed niet genoeg moeite voor de relatie. Hij was gestresst zij hij en voor hem voelde alsof hij alleen de kar moest trekken in de relatie. Hij gaf aan dat hij moeilijk over zijn gevoelens kon praten met mij. In de hele relatie met hem, heb ik altijd met hem willen praten, maar hij wilde zelf niet. Met hem ging het prima en nu ineens dit. Ik wou dat hij had gepraat over zijn gevoelens en kon uitleggen waarom hij wilde dat ik een betere baan moest zoeken. Maar op een rustige manier en niet alleen maar verwijten maken.
Hij zei dat hij zijn problemen alleen wilde oplossen, niemand begrijpt hem toch.

Nu is hij met haar naar bed geweest en ik niks meer kan doen. Ik heb mij nog nooit zo gebruikt gevoeld en waardeloos en stom. Waarom ben ik niet meer boos geweest en waarom hem ik dat allemaal gepikt.
Ik mis vooral mijn maatje maar die is er niet meer. Hij zij ook dat ik niet meer op hem moest rekenen..

Een verwarde groet,
klein14