Ik mis je zo,
Een zinnetje wat steeds weer bewust of onbewust terugkomt.
Ik weet dat ik mijzelf er pijn mee doe, maar kan het ook niet stoppen .
Kan soms nog steeds niet begrijpen hoe het zo heeft moeten lopen, waarom???.
Zat net nog blog van verloren woorden te lezen waarin hij schreef dat het voelde alsof ze voor elkaar bestemd waren, zo voelde het voor mij ook toen ik haar ontmoette, alsof alles op zijn plek viel, alsof het voorbestemd was.
Gek toch dat je zoiets meemaakt, dat je iemand ontmoet, een totaal onbekende en dat er dan iets gebeurd waardoor je denkt, dit is het ware gevoel,dit moet zo zijn.
Ik denk dat het daarom bij mij zo'n pijn doet, omdat nu na 4 jaar blijkt dat dit het dus ook niet was.
Het probleem waar het dus om gaat is dus: Als dit het niet was, wat zou het dan moeten zijn.
Iedereen zegt, er komt wel weer iets moois en misschien zelfs beters voor terug, maar dat wil je niet geloven omdat je het gevoel hebt dat dit het ultieme was, dat je de ware al had gevonden.
Weet dat ik me er soms zelf gek mee loop te maken, dat het echt niet allemaal rozengeur en maneschijn was, dat er zeker sinds we zijn gaan samenwonen hoop spanningen waren, dat ik in tegenstelling tot verloren woorden totaal niet met haar 14-jarige zoon om kon gaan.
Hem een vreselijk verwend, lui, vervelend jong vond .
En haar verweet ook niet naast mij te staan als het ging om hem wat "op te voeden".
Toch valt dat alles soms in het niet bij het gevoel haar niet meer bij me te hebben, niet meer samen van alles te ondernemen.
Gewoon thuiskomen en dat er dan iemand is waar je mee praat, lacht, huilt, vrijt, uitgaat.
Trek het soms echt niet meer in dit koude kille huis waaruit ze is vertrokken, wat we samen gekocht hadden en waarin we dachten oud en gelukkig te worden.
Het valt me heel zwaar weer invulling aan mijn leven te geven alleen.
Alles wat zo vanzelfsprekend was is weg, weet soms van gekkigheid niet wat ik moet gaan doen, geen zin om alleen thuis te zitten, maar ook geen zin om in een kroeg met allerlei dronken lui te gaan zitten.
En dan komen onbewust steeds weer die woorden "ik mis je".
Zal nog lang duren voordat die weg gaan.