Ik mis hem nu..
Ja ik mis hem nu op dit moment.. natuurlijk.. het is nog maar een maand geleden.
Ik weet dat het niet meer goed komt, en toch WEET IK HET OOK NIET.
Ik zeg tegen iedereen dat ik het wel goed vind zo, dat het beter is, en dat we te verschillend waren.
maar diep in mijn hart mis ik hem.
Ik snap het niet.. is hij nu al over mij heen? Zomaar.. na 4,5 jaar en een dochter rijker?
Lijkt me onmogelijk.
Hij kan mij toch niet zomaar zijn vergeten? Of wel? IK WEET HET NIET!
Nou ja.. ik zal er nooit een antwoord op krijgen, en dat heb ik dan wel geaccepteerd.
Kijk er tegen op om hem weer te zien.. maar zal deze week vast weer gebeuren.
Hoe reageer je eigenlijk goed? Als ik hem zie doe ik gewoon normaal, vrolijk, ik laat hem merken dat ik ben door gegaan met mijn leven.
Of moet ik afstandelijk doen? IK WEET HET NIET!
Ergens denk ik, dat ik hem al wel een heel stuk heb los gelaten.. maar aan de andere kant WEET IK HET NIET.
Pfffffffff ik weet ook niks.
Ja ik weet wel dat ik hem soms mis, en dat ik het jammer vind dat het zo is gelopen.
Aan de andere kant WEET IK NIET of ik hem nog een kans zal geven als hij voor de deur staat.
Hij heeft me als oud vuil aan de kant gezet, en dat vergeet ik niet.
Ik heb hem wel vergeven hoor, we zijn beide nog jong en hebben nog een heel leven voor ons.. ergens wist ik dat ik niet oud met hem zou worden.
Maar ik blijf het zonde vinden dat het nu al over is.
Ik vind het zo dubbel allemaal.
Maar stiekem hoop ik gewoon dat hij mij ook mist, en dat we heel misschien in de toekomst weer samen komen.
Beide volwassener en wijzer.
Mijn ergste verdriet is al over.. ik slaap weer heerlijk, ik heb geen steen meer in mijn maag, soms geniet ik zelf van de ruimte om mij heen.
Maar vergeten kan ik hem niet.
Ik hoop dat ik al een heel stuk op weg ben met mijn verdriet.. ik weet dat ik hem niet nodig heb om gelukkig te worden.. en dat ik ooit wel weer een andere man tref waar ik weer verliefd op word.

Hoe gaat dat bij jullie?
Ik heb wel gelezen over de 5 fasen van liefdes verdriet.. ik denk (hoop) dat ik nu in de berusting zit.
Maar ik weet ook dat je weer keihard terug kan vallen.
Ik scherm mezelf maar een beetje in en ga maar van het ergste uit.. dat ik nu misschien toch nog in de ontkennings fase zit?
We zullen zien.. de tijd zal het leren.. ik ga nou eerst maar gewoon verder met mijn leven!!!