Hier was ik weer.
Sterker dan voorheen!
Ben zo klaar met mijn ex.. maar dan ook echt helemaal klaar.
Ik ben ook niet boos, ik voel geen emotie meer.
Ik voel geen pijn meer als ik aan hem denk, aan onze leuke tijden, of aan dat hij seks heeft met die ander.
Nee het doet me niks meer.. het doet me echt niks meer.
Ik heb laatst geprobeerd om te huilen, (ik was bang dat het niet tot me door drong) ik heb al onze foto's bekeken.
Onze eerste foto's samen, stapfoto's, vakantie foto's, foto's van de geboorte van ons dochtertje waar hij trots op stond.
Maar het deed me simpel weg NIKS!

Heb hier vandaag een blog aan gemaakt en daarin gezet dat ik dacht in fase 5 te zitten van liefdes verdriet: 'Berusting'
Nou ik ben weer helemaal terug gevallen.
Heb vandaag via via te horen gekregen dat hij intiem is geweest met dat meisje waar die verliefd op is geworden.
Nou ja.. hij heeft me niet eerlijk verteld hoor dat hij verliefd is geworden, dat moest ik horen van zijn collega.
maar goed... ik wist ergens wel dat dat de reden van de breuk was.
Maar nu ik bevestiging heb doet het zo'n pijn.. zo'n pijn.
Ik voel me echt radeloos.. ik dacht klaar te zijn met hem!
Hij heeft zijn gezin zo hard laten vallen voor zijn eigen geluk.
Waarom WAAROM in hemelsnaam.
Ik heb altijd zoveel van hem geslikt, en zoveel gepikt.
En nu krijg ik nog een trap na.. dat is zijn bedankje.
Hij ook bedankt... voor het verpesten van een deel van mijn leven.. dat ik door deze rot periode moet.
Ik weet wel dat ik er sterker uit kom, maar had het liever allemaal al achter de rug.
Wat doet dit zeer......... en hij.. hij gaat vrolijk door, is weer verliefd en heeft vast de tijd van zijn leven.
Ik moet hem los laten, dat weet ik, en ik dacht dat ik al een heel eind op weg was.
Maar ik vind het moeilijk... hoe kom ik over hem heen.. ik weet het niet.

Ik mis hem nu..
Ja ik mis hem nu op dit moment.. natuurlijk.. het is nog maar een maand geleden.
Ik weet dat het niet meer goed komt, en toch WEET IK HET OOK NIET.
Ik zeg tegen iedereen dat ik het wel goed vind zo, dat het beter is, en dat we te verschillend waren.
maar diep in mijn hart mis ik hem.
Ik snap het niet.. is hij nu al over mij heen? Zomaar.. na 4,5 jaar en een dochter rijker?
Lijkt me onmogelijk.
Hij kan mij toch niet zomaar zijn vergeten? Of wel? IK WEET HET NIET!
Nou ja.. ik zal er nooit een antwoord op krijgen, en dat heb ik dan wel geaccepteerd.