Voel me vandaag verdrietig. Dag 6 nu. Het wachten op de wederzijdse liefde heeft niet het verwachte opgeleverd. Na anderhalf jaar had ik geen weerstand meer en werd ik boos. Ik kon niet langer meer samenzijn met iemand die mijn liefde niet wilde ontvangen en delen. Ik wilde samen groeien en ontwikkelen. Het werd mij meer en meer duidelijk dat voor een 'ons' geen toekomst zou zijn. Maar desondanks voel ik me verdrietig en afgewezen. Maar ook tijdens de relatie heb ik mij voortdurend afgewezen gevoeld. Vooral de laatste weken werd dat gevoel heel sterk en kon ik je bijna niet meer om mij heen verdragen, boos om mijn onbeantwoorde liefde. Ik wil nu echt verder zonder jou, zonder jou is pijnlijk maar mét jou was niet minder pijnlijk. Mijn hart voelt zwaar. ik moet volhouden. Op een dag wordt het vanzelf minder de pijn en de steen op mijn maag. Ik wil niet langer emotioneel aan je gebonden zijn. Mij vrij voelen om verder te gaan met mijn leven.
Dag 8. Gaat al beter nu. Ik denk veel aan hoe het was om mij jou samen te zijn, wat we nu eigenlijk helemaal met elkaar deelde. Los laten moet ik je, maar ik vind het moeilijk.
Dag 10. Ik slaap licht en voel me leeg. Ik mis je, miss you like crazy. De tranen branden in mijn ogen, mijn keel knijpt dicht. Het samen zijn, jouw knuffels, jouw geur, jou om mij heen te hebben. Het voelt als 'cold turkey afkicken big time!' Soms is de 'craving' naar jou alom aanwezig en ik weersta de drang je app te checken. Die drang komt plots op als een golf, laat me dan even mee deinen en voel me uitgespuugd op het strand, met een mond vol zand. Mijn keel doet zeer, ruw, ik wil schreeuwen, jouw naam alleen, kom bij me, kom hier! Troost me hou me vast, alleen jij kan die pijn, die leegte wegnemen, neem me mee. Mijn liefde voor jou was groot, té groot. Ik heb nooit begrepen hoe iemand zo niet 'into' kon zijn, wel als jij wilde, maar verder liet je me hunkeren. Hield me achter glas, kon niet bij je komen, mocht niet dichtbij, je hield me bij jou ver vandaan.
Dag 13. Ik voel de pijn, de schrijnende leegte. Als een recorder blijft de plaat hangen en alleen maar jouw naam. Ik heb nergens spijt van. Mijn liefde voor jou was puur, ik hield van je, ik kuste de grond waar je liep. Zo mooi, zo zonder voorbehoud zo zelden heb ik het zo diep gevoeld. De momenten dat je in mijn ziel voorbijkomt wellen als een reflex de tranen op. Ik hou van jou en ik mis je wil ik zeggen. Houd mij lang en stevig vast en blijf hier. Ik huil tot ik niet meer kan, de tranen zijn op, en ik snik alleen nog maar jouw naam. Ik voel hoe diep je in mijn ziel nog zit, hoe verbonden ik nog steeds met je ben, wanneer laat je me los, laat je me gaan. Vrij wil ik weer zijn, als in een zoete herinnering mijn liefde voor jou. Seni Seviyorum, Askim, voor altijd. Ik laat je los, loslaten wil ik, los laten DOEN.