ik krijg het nu helemaal!

afbeelding van serena1974

Mijn ma belde juist, huilend. Mijn 'nul van een ex' zoals zij het noemt had gebeld. Hij begon te roepen dat hij zijn zoon wilde zien. Mijn ma heeft hem kalm uitgelegd "je hebt 8 maand niet naar hem omgekeken, hem niet gaan afhalen van school en mijn dochter een slechte moeder genoemd. Daarbij, 2 weken geleden heeft hij zijn rapport gekregen en je hebt alleens niet geïnformeerd hoe hij het gesteld heeft. Vorige week heeft Serena dan maar zelf zijn rapport doorgestuurd. Heb je haar al eens gevraagd of je je zoon mag zien?" Hij antwoordde"Ik heb er niet naar gevraagd omdat ik dacht dat ik geen antwoord ging krijgen." Mijn ma"gemakkelijk excuus, een nee heb je een ja kun je krijgen. Ik heb je niets meer te zeggen, dus ik leg de telefoon dicht." Deed ze ook. Hij belde direct terug"Zeg dat is wel beleefd, zomaar de telefoon neerleggen." Mijn ma "ik had gezegd dat ik niets meer te zeggen had en ik doe dat nu terug!" Zo 2 keer na elkaar. De 3de keer begon hij te roepen"nu snap ik waarom je eerste man zelfmoord heeft gepleegd, met zo'n vrouw zoals jij!" Mijn ma heeft niets meer gezegd en de telefoon dichtgesmeten.
(mijn pa heeft inderdaad zelfmoord gepleegd toen ik 21 was. Hij had zijn werk verloren door afvloeiingen en is daardoor in een depressie geraakt. Ik had al een relatie met mijn ex, dus hij heeft alles van dichtbij meegemaakt. Hij heeft ons altijd gesteund, integendeel hij zei altijd 'jullie kunnen er niets aandoen, het was zijn keuze en een laffe keuze!).
Mijn stiefpa was woedend na dit telefoontje. Hij belde direct naar mijn ex zijn ma. Die heeft nu juist ook naar mij gebeld. Ze heeft haar zoon aan de telefoon gehad. Hij ontkent ALLES, ook dat telefoontje van mijn vriendin gisteren. Dat de politie had moeten tussen komen, is mijn eigen schuld. Ik had mij volgens hem van de trap laten vallen. Hallo, ik ben naar de dokter geweest en die heeft een alles vastgesteld dat ik verwondingen had die wijzen op kneuzingen en schaafwonden veroorzaakt door iemand ander.
Zijn moeder vindt dat ik te hard ben voor mijn ex. Hij mist zijn zoon echt volgens haar. Maar ja, wat wil je, die heeft nu een andere dochter. We zijn in begin maart uit elkaar gegaan na 18 jaar en eind mei heeft hij zijn vriendin al meegenomen naar een familiefeest. Met mijn zoon mee. Ik had daar zelfs al een jaar van tevoren al congé voor genomen en dan neemt hij HAAR mee. Na 2 maand, ik voelde me dat weekend echt super-rot. Zo vervangen. Maar ja, zei zijn ma, hij wilt het zo en we kunnen dat toch niet tegenhouden. Dat deed echt pijn, ze zei altijd "je bent voor mij een dochter." maar in die 10 maand heeft ze nog maar 3 keer gebeld en ze vroeg nooit hoe het met mij ging. Altijd over haar leven. En nochtans hadden we een goede band. Ik ging zelfs met haar 't stad in, wij tweeën alleen.

Begin mei ben ik de auto gaan ophalen op zijn werk. We waren alleen in zijn bureau. Hij zat wat te klagen over een vergadering en zijn werknemers. Ik zei hem dat het me niet interesseerde, dat ik zijn verhalen niet moest aanhoren, dat hij Dana daar maar moest mee lastigvallen. Dat ik de sleutels wilde en wegging. Hij is daar beginnen roepen op me "arrogant kreng". Ik ben gewoon naar de gang gegaan en daar op hem gewacht. Hij kwam zijn bureau uit en begon terug te roepen op mij. "Pretentie-geval, moet ik mijn zoon achterlaten bij zo'n slechte moeder. Dat wil alleens nog een mens niet laten uitpraten. En je ziet er slecht uit. Je huilt heel den dag door volgens de zoon' En dat terwijl zijn werknemers alles konden horen. Ik had juist een afspraak met een man dat ik had leren kennen, 'k had me wat opgemaakt en had -door die andere man- al 2 weken niet gehuild. 'k Kreeg zelfs van alle kanten te horen dat ik er juist goed uitzag. En dat heb ik ook voor zijn voeten gegooid. Hij bevestigde het wel, ja je ziet er op zich wel goed uit, maar het is je houding"

En ik ben woedend nu, de tranen zullen straks waarschijnlijk wel komen. Hoe kan iemand zo laag bij de grond worden. Ben ik al niet genoeg gekwetst, dat hij nu zelfs al mijn moeder moet aanvallen??? Zo kan het toch niet verder. Wat is zijn bedoeling, dat ik in een depressie geraak. Hoe moet het dan met mijn zoon, hij wil niet voor hem zorgen! En hoe kan ik een nieuw leven starten als hij me constant probeert te raken???

afbeelding van mrbean

mrbean @serena1974

Hoi serena1974, zelf ben ik een vader die zijn kinderen erg mist, destijds noodgedwongen verhuisd door de ex. Ik was woedend op haar, maar uiteindelijk hebben we nu een regeling waarbij ik de kids regelmatig zie.
Ik weet dat jullie op dit moment erg emotioneel zijn en woedend zijn op elkaar, zoals ik destijds, maar vergeet niet de de kinderen recht hebben op beide ouders. Kinderen vragen niet om een scheiding, en uiteindelijk is het meest verstandig om voor de kinderen geen ruzie te maken. Ik ga nu zakelijk met de ex om, wat voorheen niet mogelijk was omdat ik nog in een emotionele fase zat. Ik wil ook niets met haar te maken hebben, maar vanwege de kids zie ik haar af en toe nog, wanneer ik ze kom ophalen of wegbrengen. En uiteraard ook de ouderavonden, inmiddels kan ik dat opbrengen.
Dat jullie beiden zo emotioneel worden is niet goed voor je zoon, probeer omwille van hem toch in ieder geval de situatie niet te laten escaleren. Het is niet gemakkelijk, onbewust zie je in hem het grote kwaad, zoals ik destijds deed tegenover mijn ex, en zag in alles een aanleiding om haar als een slechte moeder af te schilderen, wat natuurlijk een gekleurd beeld was.
Wat ik probeer te zeggen is dat het de situatie eventueel gesust kan worden nu het nog kan, want het belangrijkste op dit moment is om de rust te bewaren, hoe boos je ook op hem bent, omwille van je zoon. Het feit dat hij boos is, is nog een teken dat hij nog erg geeft om zijn zoon, anders liet hij toch niets van zich horen? En jij bent uiteraard nog enorm woedend op hem, maar probeer ervoor te zorgen dat hij niet een soort middel wordt van jullie twee.
Ik weet dat het niet leuk is om dit te horen, maar ik heb een rechtszaak destijds aangespannen tegen haar, ik haatte haar, maar vergat ook hoe de kids hieronder hebben geleden. Nu kan ik mijn woede in toom houden, en hou me alleen met de kids bezig, en zeg nu ook niets meer slechts over hun moeder, wat ik voorheen wel deed omdat ik me niet kon inhouden. Ik weet het, hoeveel ze het ook verdiende, het blijft pijnlijk voor de kids om zulke dingen over de één van de ouders te horen.
En je zult zien dat op een gegeven moment voor iedereen beter is om in ieder geval geen ruzie te maken, ik heb ook tegen mijn ex gezegd, ieder zijn/haar eigen leventje, en het werkt nog steeds goed.
Ik heb met de meeste van mijn ex-schoonfamilie dan ook geen contact meer, en dat zorgt erg voor rust, want uiteindelijk kiezen ze toch voor de eigen familie. Ik heb nu ook veel meer tijd voor mijn eigen familie, dus dat is wel een enorme pluspunt.

Hopelijk vinden jullie uiteindelijk de rust om de situatie niet te laten escaleren, en dat jouw zoon in ieder geval niet eronder zal lijden, en dat het uiteindelijk mee zal vallen, als iedereen wat afgekoeld is.

Heel veel sterkte ermee.

Mr Bean

afbeelding van serena1974

@mrbean

Dit was ook mijn eerste reactie. Ik wilde niet dat mijn zoon zijn vader niet kwijt speelde. 8 maand heb ik ervoor gevochten, echt waar. Hij beloofde onze zoon om te bellen, om hem op te halen, maar hij deed het niet. Ik moest altijd een sms sturen dat zijn zoon op hem aan't wachten was. Dat het kind ook wat aandacht wil. Maar hij was altijd aan't feesten met zijn nieuwe vriendin. En ik het kind maar troosten. Dat kan toch niet. Nu dat hij zijn leven "heringericht" heeft hij weer tijd voor hem. Ik dacht "we gaan de goede kant op, hij is zich weer bewust van zijn zoon" tot ik zijn verzoekschrift onder ogen kreeg. in totaal wil hij zijn zoon 75 dagen op een jaar en wil hij een kinderrekening 100 euro van zijn kant, 50 euro van mijn kant. Ik moet daar kleren mee kopen, studie betalen, uitzonderlijk medische kosten en hobby's. Maar als't nodig is moet hij er ook aankunnen aan dat geld. Waarom, geen idee.k moet zijn kleren altijd meegeven enzo. enfin en een hele waslijst aan dingen die ik moet "voldoen", echt niet normaal al die eisen dat hij stelt. Ik voel me precies een kindermeisje ipv de moeder. Het is precies alsof hij mijn leven wil regelen. Dat ik mijn eigen weg niet mag gaan. Gelukkig heeft mijn advocate me al gerustgesteld. Hij stelt echt onmogelijke eisen. Naar mijn gevoel wil hij enkel "plezier-papa" zijn, maar geen verantwoordelijkheid opnemen.
En dat is voor een kind ook niet goed hé. En dat maakt het zo extra moeilijk. Hij kan zijn plezier hebben, maar ik moet maar mijn plan trekken. Mijn gevoelens zijn al in de war en dan moet ik onze zoon ook nog eens steun bieden. Zelfs in het begin toen ik aangaf dat het teveel werd voor mij, lachte hij me uit en dat ik me als een moeder moest gedragen. Gelukkig had ik mijn familie die mijn zoon wat opgevangen had. Maar zo hoort het niet. Een vader moet ook zijn verantwoordelijkheid nemen en niet enkel wanneer het hem uitkomt. Of zie ik dat zo verkeerd???

afbeelding van mrbean

mrbean @serena1974

Hoi serena1974,

Dit is herkenbaar, je ziet het niet verkeerd, dat is ook niet wat ik bedoel. Destijds was mijn ex ook zo, maar langzamerhand draaide ze bij, echter, zij is de moeder, weet niet of jouw ex ook gaat bijdraaien.
Het is zaak om voor jouw belangen op te komen, dus probeer ook via een bemiddelaar of advocaat zoveel mogelijk te regelen, en zo zakelijk mogelijk. Voor jouw gevoel zal het namelijk nooit voldoende zijn, en een gevoel van onrechtvaardigheid zal dan ook overheersen.
Je kunt hem niet veranderen, en het gevoel dat hij jouw onder druk zet is voor mij heel herkenbaar. Zodra mensen uit elkaar gaan vechten ze voor hun belangen en gaan eisen stellen die vaak onrechtvaardig overkomen. Dat komt voornamelijk omdat jij nog erg emotioneel, boos en onrechtvaardig voelt behandeld. Dat is ook precies hoe ik me ook destijds voelde, en ik heb die woede gebruikt om van haar los te maken, wat mij ook gelukt is, om uiteindelijk weer de rust te vinden. Daarna is die woede niet meer nodig, anders zou het mij alleen maar nog meer verteren.
Door die woede was ik daardoor ook verblind voor de belangen van de kids, en zag iedere poging van haar kant als eisen die mijn leventje onmogelijk maakte. Maar voor een deel zat dat tussen mijn oren, ze wilde alleen haar deel, wat zij in haar ogen recht op had. Destijds wilde ik het liefst zo ver mogelijk van haar vandaan emigreren, om alles opnieuw te beginnen, maar ik kon niet, vanwege de kids.
Het is zaak om alles goed op een rijtje te zetten, eventjes je verstand erbij, en zakelijk alles te bekijken, waaronder waar jij recht op hebt, maar ook waar hij nog recht op heeft. Laat zoveel mogelijk aan jouw advocaat over op dat gebied, en voor de rest zal jouw boosheid jou wel sterker maken, om zoveel mogelijk van hem los te maken.
Neem tijd en rust om goed voor jezelf te zorgen, want je eigenwaarde heeft een flinke deuk gehad. Je zult zien dat als je daaraan werkt je uiteindelijk sterker wordt en ook minder iets van zijn kant aan zal trekken, wat voor eisen hij ook gaat stellen. Op een gegeven moment zul je zelfs niet warm of koud van worden wanneer hij bloed onder je nagels vandaan wil halen. En je hebt nog een reden naast jezelf om sterk te blijven, namelijk je zoon.
Dus probeer zoveel mogelijk jouw woede en emoties niet te tonen tegenover hem, dat maakt het alleen maar erger en maakt jouw positie zwakker. Ga voortaan zo zakelijk mogelijk om met hem, en als hij contact wil zoeken, alleen via e-mail, dan kan hij jouw emoties niet lezen. Dat zal veel rust brengen in de communicatie, en zodra hij merkt dat je sterk in je schoenen staat, zal hij dan ook niet meer van die eisen meer stellen, wetende dat het toch geen zin heeft.
Wens je verder veel sterkte.

Mr Bean

afbeelding van serena1974

merci voor de stuen

eigenlijk erg, jij had hier in België moeten zijn, hier heb je als vader inderdaad meer rechten. En dan vind ik het stom dat iemand zoals mijn ex er geen gebruik van maakt. Maar door zijn agressie had hij bijna zijn kans helemaal gemist. Als het aan mijn advocaat had gelegen, was hij zijn zoon kwijt. Maar dat wilde ik niet. Het jammere is dat hij ook nogal agressief is op onze zoon en dat maakt me wel wat bang. We zullen de rechtspraak afwachten en wel zien wat ervan komt. Met mijn emoties gaat het best wel, maar ik stel me wel vragen bij de zijne!!! Zelfs als hij zijn zoon bij hem heeft is hij er agressief op en ik moet toch wel mijn zoon beschermen en dit heeft echt niets met mijn emoties te maken. Hij gebruikt juist onze zoon om het bloed vanonder mijn nagels te halen, en een moeder op haar plaats vecht als een leeuw voor haar kinderen!

afbeelding van mrbean

mrbean @serena1974

Hoi serena1974,

Je hebt helemaal gelijk, vechten als een leeuw voor je zoon. Jijzelf weet het beste of hij bescherming nodig heeft of niet. Ik heb destijds ook gevochten voor mijn kids, en ze weten, voelen en begrijpen dat, dat je er voor hen bent. Daarnaast heb ik in tegenstelling tot mijn ex heel erg vaak gepraat over het gebeurde, en dat heeft ons allemaal erg goed gedaan.

Veel sterkte.

Mr Bean

afbeelding van krulie

Mr. Bean

Wat ik nog steeds eens wil melden is dat ik vind dat Mr. Bean in al de tijd dat ik hem van het begin af aan heb meegemaakt zo heel erg wijs is geworden. Heel duidelijk van een soort slachtoffer naar wijze man. Mr. Bean, ik vind het heel bewonderenswaardig hoe hard je hebt gewerkt en met het resultaat van nu (al een hele poos). (Ik doe u ook mijn voordeel met jouw berichten).

afbeelding van Kip

ik krijg het nu helemaal

Zou toch zoontje bij zn vader laten mijn exman heeft de kinderen een jaar bij me weggehouden omdat ik een nieuwe relatie had we hadden de meest vuile rechtszaak ever maar hij ziet nu toch wel in dat het erg slecht voor de kinderen was en we gaan coouderschap doen ik was eerst ook alleenaar speelmoeder, niet voor gekozen, maar ff door een rechter besloten omdat hij had gelogen dat hij huisvader was en ik niet stabiel overkwam beter een speelouder dan helemaal geen

afbeelding van serena1974

co-ouderschap@kip

hoi,
dat is het hem juist, ik wilde co-ouderschap doen, dat vind ik ook de beste oplossing voor een kind. Maar wat doe je als de ex niet wil, totaal niet. Een kind moet niet vervreemden van een van zijn ouders. In het latere leven moeten er beslissingen worden genomen over de toekomst van het kind. Maar hoe kun je dat doen als je je kind niet kent?
Want tenslotte met maar om de 14 dagen het weekend en zelfs nog niet de helft van de vakanties (in zijn, niet de mijne voorstel is het zelfs van half augustus tot half september volledig bij mij! dus een maand zijn kind niet zien). Ik moest mijn mening over co-ouderschap herzien van de advocaat omdat het anders bij de jeugdrechter overkomt alsof ik mijn kind ook niet wil en wordt hij in een instelling geplaatst. En dat is het laatste wat ik wil. Het kind voelt zich te veel in het leven van zijn vader. Vandaar ook dat hij naar een kinderpsycholoog moet. Hij is altijd maar bezig "papa houdt niet meer van mij." En dan zeg ik, dat doet hij wel. Maar in de praktijk merk je daar weinig van. Mijn zoon wil ook niet naar zijn vader. Er is zelfs al een driehoeksgesprek geweest tussen onze zoon, zijn vader en de therapeut. Zowel de therapeut als de kinderpsycholoog geven met de raad om onze zoon bij mij te houden, zodat hij wat rust en stabiliteit vind. Het kind is totaal in de war. Ik laat nu de jeugdrechter beslissen, begin december komt het voor. Daarbij komt ook dat als hij zijn zoon niet komt ophalen zoals in september, ik in de problemen geraak met de opvang. Ik moet gaan werken en heb geen opvang voor mijn zoon. En leg een kind maar eens uit dat zijn papa hem niet komt ophalen. Dat was een grote teleurstelling voor hem hoor. Hij is het wachten op zijn vader ook wel beu. En dan heb ik iets van beter geen vader, dan een slechte vader. Want hij is zelfs geen speelvader. Als hij zijn zoon heeft, kijkt hij er niet naar om. Zijn zoon moet alleen spelen of wordt voor de computer gezet. Uiteindelijk is het nog meer zijn vriendin die met zijn kind bezig is, dan hijzelf.

.

afbeelding van Kip

Verschrikkelijk, het is te

Verschrikkelijk, het is te hopen dat hij in de toekomst nog bijdraait maar zo kan je kind maar beter bij jou zijn en rust hebben en stabiliteit. Snap niet dat zulke mannen bestaan het is denk ik voor een kind ook erger om zijn moeder te missen dan zijn vader vooral als ze klein zijn. Co-ouderschap lijkt me in jouw situatie zoals het nu is ook niks dan moet je wel als ouders een goede verstandhouding hebben. Misschien heeft hij gewoon spijt van zijn keuze als hij jou lastigvalt met z'n problemen, heel veel sterkte toegewenst in ieder geval ik was 15 jaar bij ex jij 18 zag ik is wel erg mensen hebben geen idee wat ze hun kind aandoen zo egoistisch en het is heel vaak als je een kind gekregen hebt volgens mij dan krijgt zo'n man minder aandacht en zoekt hij wat anders maar ik denk dat dat toch niet kan stand houden na zo'n lange relatie, is gewoon een vlucht. Mijn ex is er wel op teruggekomen en ik ook, stortte mezelf in een andere relatie omdat hij dat had gedaan, maar dat is niks als je kinderen hebt zo'n stiefouder kan wel van je kind houden maar het is toch niet z'n eigen kind Kies maar voor jezelf en probeer dan maar voor je kind te gaan maar troost je met de gedachte dat hij ook last heeft van liefdesverdriet anders zou hij jou niet zo kwetsen dat deed mn ex ook een jaar maar dingen kunnen wel bijdraaien had nooit gedacht dat wij nog eens normaal als coouders met elkaar om konden gaan dat was destijds ook geen optie ik mocht niet eens de kinderen bij 'm ophalen dat deed m'n vader en ik stond op de hoek van de straat te wachten