Ik kon het niet laten.

afbeelding van StormBC

Gisteren avond kreeg ik een berichtje van mijn ex.
Ze wou weten hoe het met mij was en vertelde mij dat zei nog steeds ziek was.
Heb uiteraard geantwoord maar niet op haar vraag.
Ik wenste haar veel beterschap en zei haar dat ze haar hondje is een goede knuffel van mij moest geven.
Als ik er nu over nadenk is dat gewoon belachelijk van mij.
Toen dat we samen waren kwam dat hondje graag bij mij zitten en ik streelde dit op mijn eigen manier die mijn vriendin wel leuk vond.
Nadat het gedaan was tussen ons bleef ze dit doen. Dat was de manier dat ze nog is aan mij dacht.
Als ik dit nu lees klinkt dat echt belachelijk. Precies dat het hondje gaat zeggen van alle zeg waar is die Storm nu?
Ze smste me nadien terug dat ze nog een uurtje moest werken.
Ik smste weeral terug en verdelde haar dat ze voorzichtig moest zijn omdat er veel mist was en dat ze mij niet mag vergeten.
Ze smste terug dat ze wel voorzichtig zal zijn en dat ze mij zeker nooit zou vergeten.
Waar ben ik toch mee bezig... Wat wil ik nu toch bereiken...
Ben maar gaan lopen en toen dat ik in mijn bed lag hoopte ik dat ze nog een berichtje zou sturen bij het slapen gaan... Iets dat ze vroeger steeds doet vooral als ik in het buitenland zit voor zaken.
Man man man wat mis ik die berichtjes en de aandacht van haar.

afbeelding van tinekevanp

Je bent te lief hoor!

Ben je niet boos op haar!??
Je bent veel te lief voor haar! Stoute hond.
Je kunt denk beter boos zijn en denken: Hoe in hemelsnaam durf je me te smsen? Waar haal je het gore lef vandaan? Om mij zo weer terug te sleuren in die pijn.
Of misschen eerst vragen of ze geen contact meer met je opneemt. Beter plan.

Natuurlijk mis ik ook die smsjes en aandacht en álles!! Maar die smsjes zijn maar zo'n klein deel van wat ik mis, en wat ik mis zal ik nooit krijgen. Dus ik kan maar beter zo min mogelijk missen. Ipv van het missen, ben ik blij dat hij mij niet smst (Ookal natuurlijk ook weer ergens niet), zo kan ik tenminste doorgaan.