Naar aanleiding van iets dat er weer gebeurt was en haar regelmatige “hoe gaat het” vraag, vroeg ik haar om een laatste gesprek, gewoon ergens rustig met een tas koffie, om haar eens uit te leggen hoe ik me voel in heel deze situatie, om iets te regelen om mijn laatste spulletjes op te halen en om haar eventueel ook haar ding te laten vertellen als ze dat wou.

Dat vond ze precies maar een rare vraag en zocht er weer onmiddellijk van alles achter.
Heb je iemand? Ga je weer op missie? Denk aan je zoon he? Dat zijn de antwoorden die ik via sms terug kreeg???!
Ik haat het gewoon om via sms zo een zaken te bespreken en mijn gevoelens uit te drukken, en daarom wou ik haar spreken. Een paar uur daarna kreeg ik telefoon van haar maar ik was nog te boos om rustig te reageren en heb haar toch maar duidelijk gemaakt hoe ik me voel en hoe ik over haar nieuwe vriendje denk.
De volgende morgen kreeg ik een sms van haar.

“Heb iedere dag aan je gedacht hoe het zou gaan met je en soms heb ik het ook gevraagd. Heb daar ook vanaf gezien da ik je dat aandoe, dacht dat het beter was, blijkbaar niet na gisteren te bellen.”

Op dit bericht heb ik gewoon geantwoord “dank u, je hebt juist één van de duizend vragen die dagelijks door mijn hoofd gaan beantwoord”. Dit begreep ze ook al niet goed precies maar ik voelde me echt een stuk beter dit te weten.
Vandaag, op haar verjaardag, kreeg ik weer een sms.

“Het is niet omdat je niet goed was voor me, ook niet omdat ik je niet meer graag zag of zo, maar ik voelde dat we niet meer bij elkaar pasten.
Ik had misschien eerlijker moeten zijn maar wou je niet kwetsen, en heb alles geprobeerd net omdat ik je graag zag.
Moest jij meer als mij zijn of ik meer als jou was het zeker gelukt.
Ik zie nu dat ik je evengoed pijn heb gedaan en dat doet mij ook pijn.
Sorry voor alles, maar ben blij dat we samen een pracht zoon hebben die al onze herinneringen levend houd. X”

Door dit berichtje voelde ik me dan weer een stuk minder goed omdat ik vond dat wij wel perfect bij elkaar pasten. Mijn teleurstelling in haar werd daardoor nog groter.
Haar visie op het huwelijk en gezinsleven botst blijkbaar inderdaad met die van mij en waarschijnlijk ook met de meesten hier op deze site.
Elk koppel heeft zo zijn verschillen en dat moet er volgens mij ook een beetje zijn. Ik vind dit een zwak excuus om een huwelijk te beëindigen, ze had mij er beter bij betrokken om alles te proberen, want daar wist ik toen nog helemaal niets van!
Ze is een moeder van drie kinderen maar haar prioriteiten heeft ze nu meer gelegd op feesten en de stoere meid uithangen. Ik herken haar echt niet meer, ze is helemaal veranderd om meer bij haar nieuwe vriendje te passen. Dat kon dan wel op die korte tijd!

Weer een lang verhaal maar moest het even van me afschrijven.