het is 2 weken uit met mijn vriend. nadat ik het de vorige keer had uitgemaakt omdat hij was vreemd gegaan en hem niet meer vertrouwde ben ik een half jaar achter hem aangelopen omdat ik spijt had, hij lag in die 6 maanden met verschillende vrouwen in bed en zelfs een aantal keer in het zelfde weekend als ik bij hem sliep.. we hadden elkaar beloofd niet met iemand anders iets te doen om te kijken of het nog wat zal worden, ik heb me er aan gehouden maar hij niet. toen ik hem met een vrouw samen weg zag lopen in de kroeg stortte ik in, hij had later in de gaten dat ik er door heen zat en huilde alleen maar.. hij had medelijden en vroeg of ik het nog een keer wilde proberen, ik stemde er mee in. na een half jaar kregen we veel ruzie, hij wilde alleen maar langer weg blijven in de weekenden omdat hij zijn vrienden niet wilde laten stikken, hij beloofde bepaalde tijden thuis te zijn en kwam altijd later thuis dan afgesproken, hij zei me dan dat ik zeurde en hij altijd alles voor me doet. hij was ook wel veel bij me maar ik wilde hem ook in de weekenden bij me hebben. hij mocht naar bepaalde feestjes die ik niet leuk vond en als ik ergens heen wilde mocht dat niet. ik ben in al die tijd nog nooit vreemd gegaan maar toch mocht ik met bepaalde mensen die hij niet aan stond niet praten. ik ging er aan kapot, elke week ruzie, ik was een zeur en een zeikwijf. toen ik de hele dag op hem had zitten wachten en weer te laat bij mij was wilde ik een keer op mijn strepen staan (ik zei normaal altijd sorry) ik mag best een keer zeggen dat ik het niet leuk vind. maar hij vond dat ik hem gewoon moet vertrouwen.. wat gebeurd is dat is gebeurd en moet ik achter me laten, maar hij trok het niet meer en maakte het uit. ik heb ook altijd mijn twijfels gehad omdat ik hem niet meer kon vertrouwen maar nu mis ik hem en kan ik alleen maar aan hem denken. ik weet niet of het de leegte is of zijn persoonlijkheid.. voor mijn gevoel doe ik altijd alles verkeerd, kan nooit een relatie in stand houden, terwijl ik echt voor mijn gevoel me best gedaan heb. ik ben erg benieuwd wat een buitenstaander hier van vind? had ik hem meer los moeten laten? had ik hem gewoon op de zaterdagen zijn eigen dingen moeten laten doen en de afspraken die we maakte niet zo serieus moeten nemen? ben ik echt een zeur geweest?