Wat in me opkomt als ik alles zo lees is dat je enorm aan het veranderen bent, en dat zij je nog bindt met het verleden, met hoe je toen was. Liefdesverdriet alleen al kan je heel zwaar maken, heb zelf ook nog een behoorlijk zware steen op m'n schouders liggen, en van dat weinig energie en rust kunnen vinden dat ken ik helemaal. Maar zou het kunnen dat er bij jou dus meerdere dingen door elkaar spelen? Veranderen is altijd moeilijk, het verleden loslaten ook, juist omdat de toekomst nog onbekend is. Geen wonder dat je daar nog houvast zoekt, want wat is er anders.. Denk dat je nieuwe ik nog moet groeien en z'n draai opnieuw vinden in de wereld.
Je bent al hardstikke op de goede weg hoor, veranderen is nu eenmaal niet makkelijk en jij hebt echt een enorme schok achter de rug!
Liefs en knuffie
Z.

Bram,

Dat gevoel heb ik ook erg, de laatste dagen.
Het lijkt wel alsof je verstikt raakt in je eigen web.
Alsof je wilt lopen, maar je voeten vast blijven kleven aan het asfalt. Dat je verder wilt, maar je domweg even niet verder komt.
Bij elk dingetje wat je doet, denk je aan haar. Niets is leuk meer, en de ene dag gaat beter dan de andere.
Waar je eens vol energie zat, lijkt alles uit je lichaam gewrongen te zijn.

Man ik herken het zo erg. En ik leef met je mee.
En de dag komt echt, dat je die deken van je af kan gooien.
Tijd heelt....echt waar

Sterkte en hou je taai!

Ron

Lieve Bram,

Het vechten ertegen kost de meeste energie. Ik doe het zelf ook, het is nu drie weken uit en ik vecht elke seconde van de dag tegen de gedachte dat hij echt echt niet verder met mij wil. Ik vecht tegen de herinneringen die als een lawine over me heenkomen.Ik vecht tegen mijn verstand. Ik vecht tegen mijn hart. Ik vecht tegen mijn telefoon, in een strijd om hem wel of niet een sms te sturen. Ik vecht tegen de tranen en tegen de wanhoop. Tegen de misselijkheid. Ik vecht en ik vecht maar het haalt allemaal niets uit. Ik weet dat de enige manier om hier uit te komen is dat ik de dingen accepteer voor wat ze zijn. Ja, hij zei vorige week nog dat hij nog wel verliefd was en dat we nu gewoon even los van elkaar moesten zijn. Maar dat maakt nu niets meer uit, want hij heeft gisteren gezegd dat zijn gevoel voor mij helemaal weg is. En dat is was telt. Dat hij me niets kan geven, dat is wat telt. Dat hij me pijn doet, over and over again en dat als ik hem weer heb gezien ik weer keihard naar beneden donder, d?ɬ°t telt. Dat ik verder moet mijn leven en dat alleen ik die stap kan maken. Lieve Bram, ik kan het ook nog niet, niet nu al, niet nu, ik kan het niet. Maar vechten helpt ook niet meer.
Hou vol

Liefs Ninabella

Allemaal heel herkenbaar. Na vijf weken gaat het met ups en downs en mijn gedachten zijn continue bij haar. Betekent dat ik het nog helemaal niet heb losgelaten. Ik kwam er vandaag achter dat ik eigenlijk helemaal niet meer geniet van de zomer. Ik dacht dat ik aan het genieten was want ik deed wel dingen. Maar eigenlijk geniet ik helemaal niet omdat mijn gedachten steeds bij haar zijn. En toen ik me dit realiseerde voelde ik me slecht. Nee mijn leven wordt beheerst door verdriet wat mij is aangedaan. Negen jaar geinvesteerd en dan als een zak vuilnis in de goot gegooit. Altijd eerlijk en lief geweest en dan komt zij een ander tegen en dumt mij zonder enige gevoelens. Emotioneel heel moeilijk te accepteren. Bram je bent dus niet anders dan anderen. Elke dag weer angst om op te staan om de pijn te moeten verdragen. Het kost zo veel energie dat ik continue uitgeput ben. Maar we gaan verder ooit komt de tijd van genieten!