Voel me vandaag weer ietsiepietsie sterker. Gisteren eigenlijk weer eerste redelijk goede dag gehad in 3 weken. (Met redelijk bedoel ik ipv 24/7 maar 23.99/7 ermee bezig zijn)
Eerste "normale" gesprek met haar gehad. Gewoon; hoe was je dag? koetjes, kalfjes etc. Immers, we wonen nog wel even onder hetzelfde dak voorlopig. Was hier zelf blij om. Vanochtend voor haar werk klopte ze nog even aan om te zeggen dat ze het wel fijn vond zoals het gisteren gegaan was.
Ik die het liefst haar weer omsluit nu, hield me in. "Dank je, vond ik ook. Werk ze" waren mijn woorden. Ze liep met een klein glimlachje weg. Voor het eerst sinds het over is trok ik hier geen hoop meer uit.

Gaat moeilijke tijd worden. Zeker met het nog tijdelijk samenwonen (omstandigheden, bah) Immers probeer maar eens "geen contact" te zoeken als je samenwoont nog. Toch lukt het me aardig tot nu toe. Dat laatste stukje sterke ik wat nog over is, dat laatste kiezelssteentje houdt me wel op de been. En de berg? Of die ooit terug komt moeten we maar zien...