Gister dus met lood in mijn schoenen naar de huisarts geweest, .....
en dan zit je daar, niets kwam er in me op om een logische verhaal te maken, en als ik al mijn mond open deed rolde te tranen over mijn wangen ... goh wat was dat moeilijk, hard en confronterend!
en wat was de huisarts geschrokken

de uiteindelijke conclusie is rouw..... een rouwproces
slapen, waardoor je de dag kan verwerken zodat het niet een op 1 stapeling word , wat het als is en waardoor ik er niet uit lijk te komen....
alvorens dat er hulptroepen worden ingeschakeld heb ik slaappillen mee gekregen om rust te creëren en moet ik volgende week terug komen.......
ook had ze haar twijfels of het wel verstandig was dat ik aan het werk blijf waardoor ook lichamelijk uitgeput kan raken..... Maar werk is op dit moment nog het enige wat me op de been houd..

ja het vooruitzicht om te slapen doet me wel goed!

en dan weer een bericht van hem dat ie woensdag me wel wil helpen met iets wat hij belooft heeft , laat in de middag gereageerd dat ik waarschijnlijk niet thuis ben, daarop een mail of ik dan moest werken, niet gereageerd dan sávonds laat weer een mail met de zelfde vraag... hem geantwoord dat het niet goed ging en dat ik het niet weet....grrrr
vervolgens een mail dat ik een lieve leuke meid ben en dat ik dat blijf voor hem... ( of ik daar iets aan heb) dat hij dacht het makkelijker te maken door samen te eten en dan die klus te klaren....dat we gewoon naar elkaar moeten kunnen blijven lachen praten etc............ want tenslotte heeft hij geen spijt van de afgelopen twee jaar en hebben we toch heel veel lol gehad .....

hier niet meer gereageerd.... ook door de ene crissis na de andere op het werk,

en dan thuis komen, vreselijk, weer in de achtbaan van emoties...en nog lang te gaan voor het 21 uur is en ik weer naar bed mag met slaappil

x Issy