pff net een enorme huilbui gehad en nog steeds tranen. voel me ook lichamelijk niet goed, grieperig dus vroeg naar mn bed gegaan vanwege lamlendig gevoel.. man wat kan ik hem soms missen en wat wordt ik soms overspoeld met een paniek van schuldgevoel.. had ik maar dit niet gedaan, ik ben zo stom geweest, ik was te jaloers en bezitterig, ik deed vaak hysterisch, geen wonder dat hij gek van me werd en van me af wilde, geen wonder dat de relatie slecht ging.. enz.enz..

ik wil me niet schuldig voelen! Maar soms krijg ik pas een 'het is goed zo' gevoel als ik het geanalyseerd heb en het voor mijn gevoel een plek heeft. en een relatie valt niet te analyseren. dat gaat om karakters, een geleidelijk proces en ontwikkeling van 2 personen.. maar toch.. ik kijk teveel naar specifieke situaties en mijn rol daarin en dan denk ik: ja jeetje ik ben ook echt erg geweest....

oooh wat haat ik dat..