Je begrijpt inderdaad de invalshoek, het heeft te maken met het (durven) en kunnen loslaten van verlangens.

Gelukkig kun je namelijk niet worden, je kan het wel zijn, het heeft eigenlijk niets met een zoektocht te maken, maar met acceptatie.

Het heeft ook niet echt iets te maken met tijd, (het proces van het ‘zoeken’ naar het geen je wilt veranderen kost tijd, maar de verandering kun je ieder moment van de dag waarmaken, door in het moment te zijn en te blijven, ieder moment weer, met andere woorden, het waarnemen van je gedachtes, niet het werken en zoeken)

Ga er eens voor zitten, en schrijf op wat je nu zo graag wilt veranderen.

Wil je veranderen omdat je niet tevreden bent over jezelf, over je leefsituatie enz.

Loslaten is: acceptatie van, waar je nu bent, wat je nu doet, hoe jij je nu voelt, hier, op dit moment.

De focus die je legt in het willen veranderen heeft niets te maken met het huidige moment, maar met iets in de (nabije of verre) toekomst.
Hier is op zich niets mis mee, zolang je het niet doet ten koste van daar waar je bent, hier, in dit moment, vraag jezelf eens waar je nu bent?

Daar is ook waar het antwoord ligt.

Het loslaten heeft te maken met een toekomstbeeld, en de toekomst is continue in beweging, dus daar hebben we niet echt invloed op, niet in earth moving hoeveelheden. (je kan bijvoorbeeld nadenken over de boodschappen die je morgen gaat doen, maar, je bent daar niet, dus het ‘druk’ maken of er wel of geen brood is, is pointless)

Het loslaten heeft ook te maken met nadenken (lees: vasthouden) aan het verleden, terwijl daar niets meer te veranderen is, je kan er alleen maar naar kijken.

Wat er in jezelf besloten ligt zijn je patronen, je cirkeltje waarin je blijft rondrennen, (als een hamstertje in het radje) je denken zit vast in een loop.

(Ieder antwoord geeft weer nieuwe vragen, en dus kom je iedere keer weer op hetzelfde punt uit, het wat als en waarom punt, noem ik het maar even)

Je veranderde aanpak werkt dus niet, je maakt dezelfde ‘fouten’ weer?
Stop met aanpakken, begin met kijken, waarnemen…

Maak je geen zorgen, er is niets kapot in jou, het is je verstand wat er voor zorgt dat je niet verder komt, je denkpatroon blijft hetzelfde, ondanks dat je op een andere manier denkt, het is niet wie je bent dat het niet lukt, maar wat je denkt.

Je patroon, is de eeuwige analyse, die blijkt niet te werken, laat het denken los, als mogelijke oplossing, maar zie je gedachtes, als bootjes in een vijvertje die voorbij komen drijven.

Met andere woorden, wees niet je gedachtes, maar word waarnemer van je denken.

Niet werken, maar kijken, volgens mij zit daar de (mogelijke) oplossing in besloten.

Misschien dat je mijn stukjes:

http://ldvd.nl/verwerking-groei-en-het-proces%E2%80%A6

http://ldvd.nl/liefdesverdriet-26

nog eens rustig door kan lezen, misschien dat je daar wel wat handvaten vindt die jij kan gebruiken

Misschien (opnieuw) wat vaag, maar het is voor mij wat lastig om het te schrijven terwijl ik nadenk, de woorden vloeien vanuit het niet denken, dus ik hoop dat het nu iets duidelijker is?

Sterkte en groet

Jester.