He meis ...maak het jezelf niet zo moeilijk ....
Rust ...dat zei mijn ex ook ...het maakte mij helemaal gek ..WAT NOU RUST ....antwoorden / duidelijkheid / praten ....dus ik herken het maar al te goed ..
Juist als ik hem belde ...smste ...mailde ....werd zijn reactie steeds afstandelijker .
Nu ben ik er vrij snel achter gekomen waarom ?
Praten is iets wat ze helemaal niet kunnen ..............de confrontatie aangaan al helemaal niet .
Ze zwijgen in de hoop dat je vanzelf weggaat en het allemaal rustig word opgelost .
Accepteer dat het over is .....als hij echt om jou zou geven zat hij naast je met zijn arm om je heen ...
Het heeft geen enkel nut om duidelijkheid en antwoorden af te dwingen ....of om op allerlei manieren te proberen zijn aandacht te krijgen ....het is echt over ..
Nu doe je jezelf alleen maar meer pijn ...bij elke afwijzing die je krijgt ga je steeds meer aan jezelf twijfelen ...maakt je onzeker en radeloos ..
Houd hoe moeilijk het ook is .de eer aan jezelf ...en stapje voor stapje vooruit meis
Je bent niet alleen ...echt niet
Liefs Petra xx

Hallo, allereerst bedankt voor jullie reacties.

Ik weet natuurlijk niet of hij echt wil dat ik ga. Als dat het geval was had hij denk ik wel gewon gezegd het is uit ik kap ermee en zijn spullen meegenomen. Maar zijn spullen staan nog hier. En ik weet dat hij van me houdt ook al komt het er nu misschien nietuit. Wij hebben veel ruzies gehad en aan beide kanten zijn er dingen kapot. Door dingen die gezegd zijn, minder vertrouwen, etc. Ik kan best begrijpen dat iemand er over na wil denken wat hij wil en even tot rust komen emotioneel omdat die ruzies normaal 3x per week voor kwamen. Die stap snap ik.
Ik snap alleen niet dat hij eerst aan geeft met sms, dan halfomslachtig zonder sms, en mij dit gewoon opdraagt en vervolgens boos wordt als ik na 3 dagen 1 sms stuur met of ie al klaar is te praten. Ik was namelijk vroeger degene die contact heropende en de dingen altijd pikte en terug bij elkaar bracht. Ik vond het persoonlijk al heel knap dat ik in staat was al 3 dagen niets van mezelf te laten horen. Blijkbaar was het alsnog te veel..

Ik moet nu inderdaad het laten afhangen van hem, ik weet nu dat ihj het contact heropend als hij er behoefte aan heeft. Maar het is vervelend dat ik niet weet hoe lang het duurt, want ik zit nu wel bewust/onbewust hele tijd te wachten. En enerzijds ben ik ook wel boos dat ik dit zo maar op mijn schouders gedrukt krijg zonder een gesprek vooraf. maarja wat doe ik er aan, helemaal niets.

Ik heb besloten dat ik gewoon probeer me te focussen op dingen die voor mij belangrijk zijn. Het kan toch niet zijn dat ik me hele dag down voel omdat ik een persoon niet kan smsen en bellen. Dat vind ik beetje idioot. Ik heb zat te doen voor mijn studie, ik had besloten 2 dagen bij mijn zus te logeren zodat ik morgen in ieder geval niet de stad in kan gaan zodat ik hem tegenkom En ja dan is het daarna al weer vrijdag.. Als ik vrijdag nog niets heb gehoord zal ik het maar een week verder leggen tot de vrijdag erop. En als ik dan weer niets hoor denk ik dat ik onderhand zijn hyves etc ga verwijderen en die spullen zelf wel langs zijn huis breng. Want het is vandaag al een week na die ruzie en ik vind het allemaal prima maar iemand al contact onthouden zonder een gesprek en daarna(als hij nix heef tlaten weten) ook 2 weken van de wereldbodem verdwenen te zijn vind ik gewoon te veel. Wij zaten er niet zo die in dat we een maand een break nodig hebben. Dat weet ik gewoon zeker. Dus als het daar wel op begint te lijken is hij problemen groter aan het maken dan ze zijn of probeert hij me inderdaad te vergeten. En ik ben geen speelbal dus daar zal ik volgende week vrijdag niet meer mee akkoord gaan. Its gonna be hard maar ik wil die eigenwaarde niet kwijt!