Ja, juist door het verdriet, het gemis, is het leven toch weer zo mooi, dat heb ik vandaag ondervonden, voel me nu als herboren, na een dipje van gisteren, in de fase van: hoe nu verder?
Maar ik ben weer een stapje verder, een lach en een traan, maar voel me weer gelukkig!

Mr Bean

He verloren woorden, jij bent tenminste niet zo streng als die meiden Wij mannen begrijpen elkaar, nietwaar? Af en toe klagen, even door een dalletje heen, en ik sta weer volop in het leven. Vandaag leefde ik weer op, op het werk, in de trein, kon weer lachen, collega's in de zeik nemen, grapjes maken, met veel plezier gewerkt, het zonnetje schijnt weer volop.
Nee, zie nu nergens meer tegenop nu de trein weer volop in gang is, het zonnetje weer schijnt, kan weer de hele wereld aan, de hele familie inlichten, de scheiding regelen, de weekenden plannen, vakantie over een paar maanden, yes, kan weer genieten van het leven. Zag in de trein toevallig een paar vrouwen van mijn leeftijd, zoveel levensvreugde, plezier, alsof ze weer 18 waren, ja zo kan het ook, een echt mooi voorbeeld, wat zij kunnen kunnen wij mannen ook.

Thanks voor je steun, kerel!

Gr.

Mr Bean

Hoi panic, ik had jullie al verwacht, dus welkom op mijn blog, duveltje
Die hoop van mij is allang niet meer, echt waar, maar zit nog met de restjes gevoelens en negativiteit, zie tegenop om mijn familie in te lichten, ook uit schaamte denk ik, maar dat was gisteren.
Na het klagen heb ik vandaag veel over nagedacht, en voel het vlammetje in me weer branden, had zoveel meer plezier op het werk, in de trein, gesprekken met collega's gingen veel soepeler, veel lachen, kan weer als voorheen grapjes maken, collega's in de zeik nemen zoals ik vroeger altijd deed. Ben denk ik weer de oude Mr Bean
Moest effe door een dalletje heen denk ik, maar vandaag, ondanks het slecht weer voel ik me weer als een zonnetje, vol met energie, heb vandaag al opgeschreven, een planning gemaakt wat ik nog moet doen, rondom het huis, het werk, en vrije tijd. Nog zoveel te doen, het plezier in mijn leven is terug, heb daardoor zoveel energie, net als toen ik 20 was Tja, zie ook aan mijn collega's, en mensen in de trein, met mijn 39 nog een broekie, mag ook genieten van het leven, zeker ik nu vrijgezel ben, dan mag het nog meer, hoef tenminste niet meer op tijd thuis te zijn, haha
Ja, ik weet zeker, dit voelt echt goed, heb weer echt plezier in het leven, mijn hoofd zit nu weer vol met plannen, initiatieven.
En die scheiding gaat komen, dat weet ik echt wel zeker, vind het ook niet zo erg meer, ik wil haar niet meer terug zelfs. De laatste tijd dat ik haar gesproken heb voel ik nog een vriendschappelijke band, maar we weten allebei zeker dat we verder niets voor elkaar kunnen betekenen. Wat dat betreft is er toch iets geknapt bij mij, iets dat niet geheeld kan worden, ook al komt ze smekend op haar knieën terug, ik wil haar echt niet meer terug. Het is meer het gemis van iemand naast me hebben, dan echt haar missen, en natuurlijk ook het verleden, 18 jaar is niet niks, maar kan ook dat steeds meer loslaten.
Maar af en toe hier klagen, aandacht trekken als een zielig klein jongetje, tja, daar had ik soms behoefte aan. Wij mannen zijn tenslotte net kleine jongetjes, een aai over de bol en we leven weer. Alleen ipv van een aai over mijn bol van jou en Anita krijg ik een preek, haha, wat zijn jullie weer streng Ben jij ook zo streng voor je katten?
He panic, bedankt voor je reactie, heb ik toch jouw aandacht;)
Nee, serieus, het komt goed, ik zal iedereen tzt inlichten, ook mijn opa, want juist omdat hij belangrijk is hoort hij het te weten.

Gr.

Mr Bean

Hé Anita, beetje cold feet ja, had effetjes het gevoel van, hoe nu verder? Moest effe mijn laatste restjes negativiteit kwijt, ben blij dat ik nu daardoor veel beter voel! Vandaag veel over nagedacht, ook over jullie reacties. Maar ik doe het gewoon, gewoon iedereen inlichten die me dierbaar zijn. Zoals je in mijn blog kan lezen (niet alleen negativiteit hoor) zit ik ook vol met plannen, vandaag ook, heb genoeg energie om komend jaar allerlei nieuwe dingen te doen, aan het huis, mijn werk, mijn vrije tijd, teveel om op te noemen. Toevallig zat ik vandaag in de trein, kwamen een paar vrouwen/moeders van mijn leeftijd binnen, ja, ze praten over van alles en nog wat, ook over leeftijd enzo. Bleek dat ze rond de 40 zijn, maar straalden zoveel levensvreugde en energie uit, ja, zo kan het ook, het leven begint pas bij 40. Kreeg zelfs weer van een collega te horen dat ik niet uitzie als 39, dus mijn dag is weer goed Verdriet doet je vaak jezelf aan idd, dat weet ik ook, maar soms wil ik effetjes mijn hart luchten, mijn verdriet een uitweg laten vinden. Want ook pijn en verdriet horen bij het leven, daar leert men van, om even door dat dal te gaan, voel daarna als herboren. Vandaag nog met een collega gesproken, hij is ook gescheiden, pas 31, 3 kinderen, en al jaren eigen zaak. Aan hem te zien geniet hij vollop van het leven, ja, zo kan het ook, zo wil ik ook. Het zonnetje straalt weer in mij, je hebt me weer wakker geschud, dat zelfmedelijden moet niet te lang duren, de trein loopt weer
Nee, ben nu nergens meer bang voor, mijn familie hoort het gewoon te weten, zij en ik komen daar wel overheen, hangt uiteraard ook van af hoe ik zelf er onder sta, dus het komt wel goed.
Voel me vandaag echt herboren, ondanks het slechte weer schijnt het zonnetje weer, het vlammetje in mij is nu juist gegroeid, echt een fijn gevoel
Merk ik gelijk tijdens de lunch, de gesprekken met mijn collega's, ik lach ook meer, het leven is echt mooi, ook als vrijgezel, alleen maar niet eenzaam!

Ik zal proberen mij in te houden, mijn egootje, dan laat ik mijn egootje wel los in jouw tuin bij de bijeenkomst, oke, houd jouw vleermuizen tenminste op afstand, ja, van jou moet ik steeds mijn egootje aan de lijn houden, dus...

Mr Bean