Ik zal je toevoegen op msn. Misschien kan ik je helpen...

X Larisje

ik moet nu voor mijn werk naar canada... ik kom dinsdag thuis... ik hoop dat we dan kunnen chatten... het gaat bij mij zoals bij jou... wat doet het zeer he?
ik heb echt alles er voor over om bij haar te zijn ...maar haar gevoel is weg... wat heb ik dan? een vreemde? we moeten door... maar hoe?

Ik denk niet dat je blij zult zijn met dit advies , maar toch : neem afstand! Ik besef heel goed dat het gierend veel pijn doet (ik maak het op dit moment ook mee, dus ik weet waar ik over praat), maar het is echt het beste...

Pas als je afstand neemt leer je jezelf kennen en kun je dingen helder voor jezelf krijgen. Of het nou echt zij is waar je je nu zo rot door voelt of dat het je eigen onzekerheid en angst voor het alleen zijn is. Het laatste is volgens mij namelijk nogal eens het geval bij ldvd.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je wilt vluchten voor de pijn en het liefste jezelf nu in haar armen stort, maar echt , dat is de oplossing niet. Zij heeft een keuze gemaakt , jij hebt haar verteld dat je haar niet kwijt wilt en van haar houdt, maar toch blijft ze erbij. Het enige wat je dan rest is je er bij neer te leggen. Ook al besef je je dat je bij elke stap die je de komende tijd zult zetten je aan haar zult denken...

Als je de verhalen hier op ldvd leest dan zul je zien dat meestal de mensen die afstand hebben genomen van hun geliefde het snelst genezen van die helse pijn genaamd "liefdesverdriet". Mensen die na een periode van rust zeggen dat ze een compleet ander mens zijn geworden en misschien zelfs achteraf blij zijn dat ze niet meer met de relatie zijn doorgegaan. In sommige gevallen neemt zelfs de "ex" na een tijdje zelf weer contact op en kan er weer iets gaan opbloeien... Maar dan kan je ook met een goede basis een herstart maken, omdat je er beide achter staat. Want wees eerlijk , als ze morgen -na veel aandringen van jouw kant- bij je terug zou komen, zou je je er echt goed bij voelen denk je?? Kennelijk wil jij haar liever dan zij jou.. En dat is een scheve basis voor een relatie. Grote kans dat jouw angst dat ze je opnieuw dumpt de relatie zal nekken... En dan begint alles opnieuw voor je.

Nogmaals : ga door de pijn. Vlucht er niet voor , ook al is dat een begrijpelijke reactie. De pijn zal je veel leren over jezelf en je zult er sterker uitkomen dan je erin bent gegaan. Soms gooit het leven je nu eenmaal loodzware testjes toe en het is aan jou om te laten zien dat je sterk genoeg bent om deze test te doorstaan. Echt, dat hoort bij het leven... Je kunt ook geen waar geluk ervaren als je niet eens heel diep bent gegaan!

Als je nu als een bezetene allerlij acties gaat ondernemen om haar terug te winnen heb je grote kans dat je haar alleen maar verder van je af duwt. Neem je daarentegen afstand, dan heb je een grotere kans dat ze na verloop van tijd er achter komt dat ze toch graag met je verder wil. Je moet jezelf daar niet op vastpinnen , maar het blijft een mogelijkheid... Heb vertrouwen in het feit dat alles gebeurd met een reden en dat ze echt bij je terug zal komen als jullie voor elkaar bestemd zijn! Maar ga dit niet zelf zitten te forceren...

In de tussentijd zul je niet bij de pakken neer moeten gaan zitten.. Werk aan jezelf! Vind uit wie je bent en wat je wilt met je toekomst.. Praat met ouders , vrienden en andere mensen die je in vertrouwen kunt nemen. Bezoek regelmatig deze site , omdat je veel kunt leren van de ervaringen van andere mensen. Bovendien werkt het best troostend dat je niet de enige bent die dit moet meemaken! Doe dingen die je altijd al hebt willen doen, zoek vrienden op en ga erop uit... Verzorg jezelf goed. Verplicht jezelf om goed te eten (ook al krijg je soms geen hap door je keel) en zorg voor een goede nachtrust. Je verdriet zal namelijk alleen maar zwaarder op je drukken als je ook nog 's niet goed in je vel zit. Ook sporten kan een heel gunstig effect hebben op je gemoedstoestand. Kortom : bouw een leven voor jezelf op! Pas als je hebt bewezen dat je ook een goed leven kunt hebben zonder partner kun je een nieuwe , evenwichtige relatie met iemand aangaan. Omdat je dan niet de angst hoeft te hebben dat als die ander je verlaat je wereld ineen stort. Je hoeft je dan niet vast te klampen aan die ander waarmee je iemand kan verstikken en wegjagen.. En dan heb je een stuk "relaxtere" relatie!

Echt, ik ben er van overtuigd dat dit de beste methode is. Ook al had je misschien liever iets anders gehoord en denk je voor jezelf dat je er zeker van bent dat je met haar verder wilt... Je hebt -met name in het begin- de neiging om de relatie volledig te idealiseren. Terwijl er toch echt wel dingen zijn gebeurd die niet goed zaten , anders was je nu nog wel bij elkaar geweest. Idealiseer dus niet alleen , maar denk ook aan de dingen die niet goed zaten, de ruzies , de momenten dat je zelf misschien ook dacht van : dit is het niet! Het heeft tijd nodig om daar op een juiste manier tegen aan te kunnen kijken... Op dit moment verlang je alleen maar terug , gestuurd door je gevoel terwijl je verstand toch misschien eigenlijk wel iets anders zegt... Je gevoel overheerst op zo'n moment -als het nog maar kort geleden is- het verstand...

Het lijkt nogal sadistisch om iemand te adviseren om maar een beetje pijn te gaan zitten lijden... Maar ik doe het zelf op dit moment ook. 4 Maanden geleden vertelde mijn vriendin mij dat mijn aanwezigheid niet meer op prijs gesteld werd. Ook ik verhief haar tot een soort god en had nagenoeg constant de neiging om contact met haar te zoeken. Elke stap die ik zette , elk liedje op de radio deed me denken aan haar. En dan voelde ik elke keer weer die steen op m'n maag en moest ik m'n uiterste best doen om geen domme acties te gaan uitvreten... Maar ik ben nu wel blij dat ik me heb kunnen inhouden, omdat ik langzamerhand voel dat ik er een ander , beter mens van aan het worden ben. De pijn heeft me gemotiveerd om dingen te ondernemen en af te rekenen met onzekerheden die diep in me nestelden die best 's een grote rol hebben kunnen gespeeld bij het ter ziele gaan van onze relatie. En ik begin voor mezelf in te zien dat ze het misschien toch niet helemaal voor me was... Ook al was ik daar in het begin nog wel heilig van overtuigd!

Dus : hou vol, neem afstand van haar en ontdek jezelf. Er zullen momenten komen dat je in de donkerterte van de tunnel geen uitweg meer ziet, maar hou dan vast aan het feit dat elke tunnel een eind heeft... De een is alleen wat langer dan de ander, maar een uitgang is er altijd! En hou voor ogen dat daar aan het eind van die donkere tunnel een nieuwe, betere jij staat die nog heel wat mooie dingen in het leven te wachten staat... Heel misschien een hereniging met het meisje waar je nu verdriet om hebt , maar misschien ook wel een mooie relatie met compleet iemand anders.. Iemand die je zo gelukkig zal maken dat je blij bent dat je de "ballen" hebt gehad om die tunnel door te gaan en je huidige ex hebt kunnen loslaten... De tijd zal het leren! De kracht om je er door te slaan zit in jezelf , niet in haar... Ik ben er van overtuigd dat ook jij die innerlijke kracht in je hebt!

Geef NOOIT het vertrouwen in jezelf op .. Niemand is het waard om je leven van af te laten hangen ... vecht voor jezelf!!!

Groet,
"MrX"