Ondertussen weer thuis. Thuis aankomen ging ok in een redelijk leeg huis. Gisteren op pad geweest maar vandaag weer aan het janken. Ik weet ook waarom.
Toen ik vorige week op mijn vakantie adres zat had ik op een bepaalde dag een klote gevoel en een aantal dagen later nog een keer en zo erg dat ik bijna moets braken. Was op die momenten verschrikkelijk verdrietig. Zomaar, ineens. Kreeg pas nog een mailtje van mijn ex hoe de vakantie was en heb toen terug gemaild dat er volgens mij iets was gebeurt deze dagen. Krijg ik vanmorgen een mailtje terug (van het ip adres van DIE ANDER) dat ze 4 dagen weg zijn geweest. Hoe kom ik in vredesnaam aan dat gevoel. Gatverdamme, ik wou dat ik het niet had gehad. En het word ook nog bevestigd dat het klopte. Word je toch wel raar van. Ik hoop dat nooit meer mee te maken. Nu dus heel veel brullen weer. Ze is dus regelrecht naar een gespreid bedje gelopen nadat ze bij mij weg ging. Kan niet te veel details vertellen hier want dat zou er het een en ander achterhaald kunnen worden en ik wil de eer aan mijzelf houden en discreet blijven. Maar ik ben er wel WEER ontzetten door gekwest. Hoevaak kan zij mij nog kwetsen? Zij schreef ook nog dat als ik deze "haat" nodig heb om afscheid te nemen dat het zo zij. Zij heeft met liefde afscheid genomen. MAAR WEL IN DE ARMEN VAN EEN ANDER!!!!!!!! Makkelijk lullen? De waarheid komt steeds meer naar boven en elke keer blijken mijn vermoedens en gevoelens correct te zijn. Maar ja, wat heb ik er aan en wat moet ik er mee. Ik kan er helemaal niets mee en ik heb er ook nix aan. Het zal wel bij het afscheids proces horen. Waarom komen de weglopers er zo makkelijk van af. Het is gewoon niet eerlijk. Het zou verboden moeten worden voor de weglopers om binnen een jaar na een breuk iemand anders te hebben. Het voelt zo erg aan alsof zij vreemd gaat. BAH. Ik mis een arm een knuffel. Ik wil lekker zoenen op een paar heerlijke zachte lippen maar die liggen op een ander mond. Ik zal nooit begrijpen wat zij in hem ziet. Wij hadden een behoorlijk leeftijd verschil maar dit is nog groter, 22 jaar! Ik snap er helemaal niets van. Hoe kan ik mij zo hebben vergist in haar.
Het gaat dus weer behoorlijk NOT goed vandaag.
22 jaar leeftijds
22 jaar leeftijdsverschil????? Ik wil niet je humeur opvijzelen met ijdele hoop, maar dit is naar mijn idee toch wel erg veel... Denk niet dat het lang stand houdt. Verder weer heel herkenbaar, het gespreide bedje. Lekker makkelijk, maar haar bed is het niet.
Op naar morgen puk....
Joost, Mag ik ff een paar
Joost,
Mag ik ff een paar kleine correcties leveren (haha, daar ben ik nou eenmaal Geraldine voor!)
Hmm.. leeftijdsverschil hoeft niet altijd te zeggen dat het niet lang stand houdt.. Joost .. ken voorbeelden.. nou ja dat moet zich nog wel uitwijzen in de praktijk .. maar toch..haha:-)
En ijdele hoop? Sowieso hoeft het geen hoop te geven.. Als iets uitraakt wil toch niet zeggen dat zij meteen teruggaat en opnieuw wil beginnen?
Liefs,
Geraldine.
Sorry Puk! Voor het
Sorry Puk!
Voor het voorgaande..
Maar ik vind nou eenmaal dat je je niet op de been moet houden met de gedachte dat het uitraakt.. probeer je eigen leven weer op poten te zetten voor jezelf, met jezelf, niet in afwachting van wat zij wel of niet doet.
Liefs en sterkte,
Geraldine.
Heb je helemaal gelijk in
Heb je helemaal gelijk in Geraldine, maar ik blijf het wel erg veel vinden. Er staat ook bij 'ik denk' he . Ik bedoelde dat ijdele hoop ook niet zo als het kennelijk overkwam hoor. Ik zou wel de laatste zijn die zou willen dat iemand zich aan die gedachte vasthoudt dat het mogelijk uitraakt. Bedankt voor de opheldering in deze. (En ja, daar ben je inderdaad Geraldine voor, haha.)
Sorry is niet nodig
Geraldine,
Sorry hoeft niet. Ik vind jouw teksten altijd erg oprecht en tonen een stukje levenservaring waar een hoop mensen wat aan kunnen hebben. Je bent een lieve vrouw met oog voor het leed van anderen. En dat siert je. Ik was net jou blog helemaal aan het lezen om te kijken wat jij allemaal hebt meegemaakt. Of het wel of niet wat word tussen die twee weet ik niet. Ik hoop het wel voor haar want dan is de shit die "wij" nu meemaken in iedergeval niet voor niets geweest. Want ondanks dat ik nu heel erg boos op haar ben heb ik toch 11 jaar lang ontzettend veel van haar gehouden en hoop nu ook dat zij het geluk in haar leven kan vinden. Want dat is uiteindelijk toch waar we allemaal op hopen. Als de liefde weg is moet je stappen ondernemen want je hebt maar 1 leven. Dat heb ik haar heel vaak verteld en dat was dus niet tegen dovemans oren . Zij had het alleen wat eerlijker kunnen aanpakken. Zoals je in mijn blog kan lezen heb ik al menig stappen ondernomen om mijn leven zo snel mogelijk weer te kunnen oppakken. Zij vat het op als haat maar ik heb die afstand nodig om niet steeds weer (onbedoeld) door haar gekwetst te worden. Of haar huidige relatie stand houd weet ik niet en is ook helemaal niet belangrijk. Het is iets waar zij op dit moment steun aan heeft en haar door deze periode heen helpt. Ik hoop alleen voor die andere man (ik weet wat hij al heeft meegemaakt de laatste 10 jaren) de benen op de grond heeft. Want mijn ex (nu) kennende is ze van de ene op de andere dag vertrokken . En ik, ik moet af en toe mijn ei ff kwijt dus spui ik mijn gal maar hier. Anders ga ik mijn ex verrot schelden en dat wil ik niet. Waarom niet? Voor het zelfde geld was ik degene geweest die niet meer wilde, was ook een mogelijkheid geweest toch? En ik weet niet wat en hoe ik het had uitgemaakt. Waaschijnlijk wel op een eerlijker manier maar we zijn niet allemaal hetzelfde. Netjes afronden is een kunst op zich met al die emoties die erbij komen kijken.
Ik zal vanavond de rest van je blog aflezen en ben benieuwd waar je nu staat. Volgens mij gaat het wel goed met je.
Veel liefs,
Puk
Wat een complimenten,
Wat een complimenten, Puk..
Bloos ervan.. Ik vind jouw stukje hierboven ook erg veel getuigen van levenservaring en realiteit.. Ja, afstand heb je vaak wel nodig om verder te kunnen, dus dat begrijp ik heel goed van je.
En wat fair dat je kunt zeggen: voor hetzelfde geld was ik het geweest die niet meer wilde.. goh.. en in feite is dat ook zo en vergeten we dat vaak.. als liefde over is, dan hoeft de ander niet te blijven.. natuurlijk moet je het netjes afronden. Maar zoals je zelf al zegt, is dat een kunst op zich. Het is niet voor niets dat bijvoorbeeld managers cursussen krijgen in "slecht nieuws" brengen. Dat geeft al aan dat mensen het moeilijk vinden een slechte boodschap te brengen, en dat gaat dan alleen nog maar ovre de werkvloer, laat staan hoe dat is in de liefde, waarbij je degene waar je van gehouden hebt, pijn moet doen.. dan is een leugentje of gedraai of aan het lijntje houden vaak gemakkelijker dan de waarheid.. dan is een gesprek met de verlaten partij te moeilijk en wordt dat maar vermeden, hoe netjes dat ook is..
Wat ik wil zeggen, Puk, bewonderenswaardig, dit stukje van jou!!
Ik heb volgens mij al lang niet meer een blog geschreven, ben 99% over mijn liefdesverdriet heen. Maar ja, van ldvd hou je weer dingen over die je meeneemt naar nieuwe relaties. In die zin ben ik er nog niet van af..
Liefs,
Geraldine.