Gisteren kreeg ik rond 17.30 een smsje van mijn ex. Na 4 weken totaal geen contact, ineens dit: 'hoi, hoi, heb jij mij net gebeld?'
Alsof ik dagelijks nog bel. Was een beetje pissed, liever geen smsje dat zo'n neutraal berichtje wat nergens op slaat.

Maar rond 23.30 ging mijn huistelefoon. Aangezien ik geen telefoon van mijn ex verwachtte, nam ik op. Er zou misschien iets aan de hand kunnen zijn met mijn oma.

Het was mijn ex. Als er niks aan de hand was, alsof het laatste telefoontje begin juli helemaal geen impact heeft gehad. Heel gewoon begon ie te babbelen. Niet over hem zelf, niet over zijn nieuwe leven, maar ik kreeg allerlei vragen.
Geen kruisverhoor, maar gewoon zogenaamde belangstelling en nieuwsgierigheid of ik al iemand weer had. Hij deed zelfs een beetje vrolijk.

En ik? Ik probeerde het hoofd koel te houden, niet emotioneel worden dacht ik steeds. Dus ik praatte over koetjes en kalfjes.

Toen vroeg ik: hoe gaat het met jou? En het antwoord: 'goed, ja goed, rustig.' Rustig??? Doelt ie op het feit dat hij na al die heftige ruzies met zijn nieuwe vriendin, zij nu wat wat kalmer is? Ik had totaal geen zin om daar op in te gaan.

Kreeg grip op het gesprek en zei dat ik ging slapen.

En toen hij weer:'vind je het erg dat ik bel, en zal ik een keer langskomen? Dan moet je maar bellen. Heb aan je gedacht toen ik in de buurt was."

Mijn hart riep ja, mijn verstand nee. (jullie kennen dat gevoel). "Toen heb ik gezegd: om over ons en ons verleden te praten, okee, maar ik wil niets horen over hoe leuk etc jullie het wel niet hebben. En bel jij dan maar, ik bel niet. "

Op die manier zal ik wel merken of hij het meent. Heb dus de boot een beetje afgehouden, misschien niet zo veel als het zou moeten, maar voor mij is het al een hele stap dat ik zo rustig ben gebleven.

Was blij voor mezelf dat ik erg emotioneel was toen ik de telefoon neerlegde .Dat het wel indruk heeft gemaakt op me, dat hij weer belde, heb ik wel gemerkt aan mijn onrustige dromen afgelopen nacht.

Maar gelukkig, de grote dips zijn wel voorbij!