als iemand jou in jullie relatie zo slecht behandelt, gaat hij echt in de volgende relatie niet ineens de perfecte man zijn hoor. Hij neemt zijn eigen gedrag gewoon met zich mee naar de volgende. Dat zit in zijn karakter. Als jij op facebook straks de gezellige foto's ziet, dan betekent dat niet dat het allemaal zo goed gaat. Stonden er van jullie in de beginfase niet ook leuke foto's op, of leken jullie ook niet gelukkig samen? Maar was je echt gelukkig?

Je ziet nu het ideaalplaatje, maakt een ideaalplaatje in je hoofd van hem met die ander, maar je kunt niet zien wat zich daar afspeelt binnen die relatie.

Dat jij je nu rot voelt is normaal, toont aan dat jij tenminste gevoel in je donder hebt, je rouwt, ga daar doorheen maar kijk niet meer op zijn facebook. Als je verder wilt met je leven, blokkeer hem dan van facebook en overal, kijk niet meer, dan kun je echt los gaan laten. Iedere keer dat je kijkt is weer een rotgevoel, alsof jij vanaf een afstandje mag toekijken hoe hij een geweldige nieuwe relatie opbouwt. Het is een totaal afhankelijke, passieve rol voor jou. Kom daaruit, pak je eigen leven weer op, ga iets doen voor jouzelf.

Je bent erg gekrenkt en als je naar jezelf kijkt, denk dan: ik ga mezelf beter maken en voelen, ik heb daar recht op en geef hem geen macht meer over mijn voelen.

Nergens meer kijken, het is uit.
Bezorg jezelf niet van die terugslagen.
Waarom doe je dat ?
Jullie zijn ieder een andere weg aan het belopen en elk shotje ex bezorgd jou pijn. Je moet los van ex komen en het niet gaan vasthouden. Misschien kun je over een tijd het wel aan, dan wil je misschien niet eens meer kijken.

Ik ben ook nergens meer gaan kijken, had ik mezelf voorgenomen, bv.1 jaar niet kijken en het gaf me rust om verder te gaan met mijn verwerking...dan weer een jaar niet gewoon niet meer doen voor zelfbescherming.
Haal die kracht naar boven voor jezelf.

CITAAT: Maar die vraag wil ik me niet stellen. Ik wil verder, maar het houd me elke minuut bezig.. kijk de hele tijd of er al foto's zijn op fb.. kan het niet loslaten CITAAT ENDS.

Het pijnlichaam waarin je zit (al vanaf de breuk) is hetgeen je gewend bent, hoe vreemd dit ook klinkt, dit is een verslaving.
Kracht en moed zijn nodig om hieruit te stappen, deze vind je in het erkennen dat je pijn hebt.

CITAAT: ik kan niet begrijpen dat iemand zo snel kan gaan, hij heeft me vreselijk veel tranen bezorgd, liegen en bedriegen.. ben zo bang dat hij van mij geleerd heeft en het nu wel goed gaat doen, de ideale partner zijn. en waarom is hij nu in mijn hoofd de ideale man? En in de relatie een man die me bedroog en me ongelukkig maakte? CITAAT ENDS.

Allemaal (ongewenste) vragen die jou in dit pijnlichaam houden, en niet relevant zouden mogen zijn voor de persoon om wie het draait, om jou.

Ervoor kiezen uit deze pijn te stappen betekend dat je in een nieuw proces, en dus nieuwe pijn gaat stappen, namelijk het werken en verwerken van deze geschiedenis, want dat is het, geschiedenis, verleden, en dit staat jouw (zolang je jezelf blijft martelen met fb en al die nutteloze info) herstel in de weg.
Oude pijn is herkenbaar, en dus 'fijner' om te ervaren, nieuwe pijn en/of nieuwe wegen zijn beangstigend, en daarom moeilijk om deze keuze te maken, het is een algemeen voorkomend en 'normaal' proces.

CITAAT: Waarom vind bij mij de ander altijd meteen het geluk en heb ik maanden nodig om er over heen te komen? Ik wil zo graag Door met mijn leven en me gelukkig voelen. CITAAT ENDS.

Twijfelen aan jezelf houd ook deze pijn in stand, er is niets mis met jouw, maar je kunt het wel zien als een leerproces voor jezelf, waarom je hierin blijft hangen, waarom je deze gevoelens omtrent je
zelf blijft houden.

Maak de keuze voor jezelf, en stop met mijmeren over hem, want hij is en was alles behalve ideaal, dat stemmetje in jezelf wat jouw dit toefluistert, maak hier een schreeuw van, en niet van het verdriet wat je voelt omdat hij weg is, dit is (mijn gevoel) het beste wat je is overkomen sinds hij je bedroog.

Geen milde tekst, mijn excuses hiervoor, maar ik ben van mening dat enige wakker schuddende woorden hier wel op zijn plaats zijn, mede omdat je nu al zo lang worstelt met je gevoelens omtrent hem.

Z

bedankt voor je reactie, vind het echt vervelend dat jij het ook hebt moeten mee maken maar toch is het ergens fijn dat je er niet alleen voor staat en dat er meer mensen zijn die het zelfde hebben ervaren.
ik merk dat ik met kleine stapjes vooruit ga, ik huil niet meer om hem maar voel nog wel die pijn, alsof het een wond is die aan het zeuren is, moeilijk uit te leggen maar je begrijpt me vast wel..
ik heb hem inmiddels van fb verwijderd, hij is nu geen vriend meer van me en als ik dingen van hem langs zag komen dan deed dat alleen zeer, voelde als een stukje loslaten.

het grootste probleem nu bij mij is dat ik me eenzaam voel, dat ik alleen verder moet, dat ik mijn verhalen niet aan iemand kwijt kan, ik heb veel vriendinnen maar de gesprekken met je partner zijn toch anders..
ook het alleen slapen, de berichtjes, de knuffels, de kleine dingen doen het meest pijn..
maar hem als persoon missen? na wat hij allemaal gedaan heeft? nee, besef me echt goed dat dit het beste is, mensen om mij heen zeggen ook dat dit weer genoeg zegt over hem dat hij nu alweer in een andere relatie zit. echte liefde kan niet zomaar voorbij gaan.

ik vind wel weer de man die me kan laten lachen in plaats van huilen.... nu even door bijten en me sterk houden en vooral... blijven lachen!