Dank je voor je lieve berichtje. Het is soms best fijn te weten dat je niet de enige bent die door deze hel gaat, ook al is dat een beetje egoistisch...
Er zijn momenten dat ik me zo rot voel. Ik wil er niet meer om huilen, ik wil me zo niet voelen. Iemand die zo makkelijk naar de volgende wipt is het toch gewoon niet waard om zo verdrietig om te zijn? Maar aan de andere kant weet ik dat hij een andere kant heeft. En dat is juist de kant die ik zo mis en die ik nu helemaal niet meer in hem terug zie. Hij is niet meer de jongen waar ik verliefd op ben geworden, niet meer de man waar ik zielsveel van heb gehouden, de liefde van mijn leven. En dat doet ook zo'n pijn gewoon. Ik maak me steeds zorgen om hem, ookal weet ik dat ik dat niet meer moet doen. Hij is mijn verantwoording niet meer, in hoeverre hij dat natuurlijk al was. Dat voelde ik zelf waarschijnlijk zo. Hij is verantwoordelijk voor zijn eigen daden.
Wat ik ook moeilijk vind is om de dingen te regelen, de spullen, geld het huis. Noem maar op. Ik ben veel te soft. Wil geen ruzie, waardoor ik veel te veel over me heen laat lopen. Iedereen om me heen verteld steeds dat ik daar over een half jaar spijt van krijg. Pff, ik heb de energie niet. Heb al moeite genoeg om op een goede, vrolijke manier de dag door te komen. Ik wil ook niet dat ze op m'n werk teveel merken, ook al weet iedereen het daar wel. Ik doe heel cynisch, alsof het me niets uitmaakt, ook tegen hem. Kan grapjes maken, leef zelfs mee op het moment dat hij verteld dat z'n nieuwe vriendin wordt bedreigd door haar ex. Wat een idioot ben ik toch ook eigenlijk. Welke debiel maakt zich nou druk om de nieuwe vriendin van haar ex, zeker als die vriendin al na 2 weken om de hoek komt kijken.
Steeds wordt me ook gevraagd of hij dan vreemd is gegaan. Tja, ik weet het niet. Hij blijft volhouden van niet en was kan ik anders doen dan hem geloven? Ik zal er waarschijnlijk nooit achter komen. Ik kan het me ook gewoon niet voorstellen dat hij dat doet. Maar ja, ik kon me ook niet voorstellen dat we ooit uit elkaar zouden gaan. Dat hij niet meer van mij zou houden. En zie hier het resultaat...

Wah, ik word gek van mezelf!!! Als ik mijn gedachten laat gaan staat deze hele site straks vol met mijn geklaag. Eigenlijk heb ik medelijden met mezelf omdat ik me zo rot voel en hij lekker door gaat met z'n leventje. Hij doet de leuke dingen nu gewoon met iemand anders, alsof het niks is! Daar kan ik zo kwaad om worden. Dat zij straks met mijn hond loopt, op mijn plek zit. Aan mijn vriend zit!! Bleh.

Oke, ik weet het. Ik moet soms wel een beetje streng zijn voor mezelf. En dat ben ik soms ook echt wel hoor. Ik hou m'n kop omhoog, maar wil ook voor mezelf de tijd nemen om te 'rouwen'. Ik weet dat het anders niet goed gaat, dat ik dat wel nodig heb. Ik moet er niet aan denken om nu al een ander te hebben, terwijl ik aan de andere kant niet kan wachten om weer verliefd te zijn en nog beter, dat er iemand van mij houdt weer! Ik heb zelfs aan mijn ex gevraagd of hij denkt dat er ooit weer iemand van mij zal gaan houden, of dat ik dat niet waard ben. Erg he? Dat zelfvertrouwen van mij heeft een enorme klap gehad. en daar moet ik denk ik wel wat mee. Maar ja, nu is dat wel een beetje lastig...

En jemig, hou kun je in godsnaam nog 2 maanden bij hem gewoond hebben? Ik zou het nu echt niet meer kunnen. Wij hadden dat plan eerst ook, maar ik ben erg blij dat ik dat nu toch niet heb gedaan, haha. Lekker met z'n 3en op de bank... Heel fijn.
Hoe gaat het nu met jou? Jij bent al wat verder dan ik begrijp ik. Ze zeggen altijd at je net zoveel maanden nodig hebt, als dat je een relatie hebt gehad in jaren. Dus, de positieve kant, je bent er bijna! Haha. Ik ben pas 3 weken zover. Het lijkt al zoveel langer, idioot he?

Liefs!!!